Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος

Οι τελευταίοι μήνες του 1824, οι πρώτοι της τρίτης κοινοβουλευτικής περιόδου, χαρακτηρίζονται από την οξεία διαμάχη και τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο. Η διάσπαση της νικητήριας φατρίας δημιούργησε καινούργιους συνασπισμούς, οι οποίοι εμφανίσθηκαν διαμορφωμένοι με γεωγραφικά κριτήρια. Οι Πελοποννήσιοι, συντελεστές στην εδραίωση της Κουντουριώτη αντιλήφθηκαν ότι είχαν δώσει την νίκη στους νησιώτες, οι οποίοι κατέχονταν από αντιπελοποννησιακό πνεύμα. Έτσι ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε ανάμεσα στους εκπροσώπους της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Πελοποννήσου από τη μια μεριά και από την άλλη τους Υδραιοσπετσιώτες υποστηριζόμενους από τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς.

Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος
Ο Ασημάκης Φωτήλας

Όσο περνούσε ο καιρός τα πράγματα ανάμεσα στις δύο αντίπαλες παρατάξεις χειροτέρευαν. Εν τω μεταξύ είχαν έρθει στην Ελλάδα χρήματα από το αγγλικό δάνειο. Με αυτά τα χρήματα στο χέρι ο Κουντουριώτης εξεβίαζε την κατάσταση και κυρίως απέκλειε από κάθε χρηματική ενίσχυση ακόμη και από στοιχειώδη επισιτιστική, τα μοραΐτικα στρατεύματα, που πολεμούσαν στον τόπο τους υπό την οδηγία των κοτζαμπάσηδων της Πελοποννήσου.

Οι Υδραίοι προκήρυξαν νέες εκλογές με σκοπό να αλλοιώσουν την σύνθεση του Βουλευτικού και τον ολοκληρωτικό παραμερισμό των κοτζαμπάσηδων από την εξουσία. Δικαίωμα ψήφου παραχωρούνταν μόνο σε όσους είχαν ακίνητη περιουσία. Οι μάζες των φτωχών και ακτημόνων αγροτών που σήκωνα στους ώμους τους το βάρος της Επανάστασης, αποκλείονταν από το εκλογικό σώμα, ενώ βουλευτές εκλέγονταν «αξιοσέβαστοι, φέροντες έγγραφον της επικρατείας αυτών υπογραμμένον υπό της πλειονότητας των πολιτών των εχόντων ιδιόκτητον οικίαν».

Η νέα Βουλή αποτελείτο από εξήντα βουλευτές στην πλειοψηφία τους νησιώτες, αφοσιωμένους στους Υδραίους. Το Βουλευτικό εξέλεξε τη νέα κυβέρνηση με πρόεδρο τον Γ. Κουντουριώτη και μέλη τους Π. Μπότσαρη, Αν Σπηλιωτάκη, Ι. Κωλέττη και Α. Φωτήλα, Μοραΐτη κοτζαμπάση που αργότερα παραιτήθηκε. Έτσι, η εξουσία περιήλθε ολοκληρωτικά στα χέρια των Υδραίων.

Φυσικά, το πραξικόπημα τους δεν έγινε δεκτό χωρίς αντίσταση από τους κοτζαμπάσηδες. Μπροστά στο γεγονός του ολοκληρωτικού παραμερισμού τους, οι επιφανείς πολιτικοί της Πελοποννήσου, που αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα της κοτζαμπάσικης εξουσίας και παρά τις αγεφύρωτες αντιθέσεις τους, συνασπίζονται σε μέτωπο για να αντιταχθούν στους Υδραίους. Στο συνασπισμό τους καλούν και τον Κολοκοτρώνη και, πριν επιτεθούν σε δύο πολιτικές ενέργειες: δίνουν εντολή στον Φωτήλα να παραιτηθεί από το νέο Εκτελεστικό και γραμμή στους πληθυσμούς των περιοχών τους να μην πληρώνουν φόρους στην κυβέρνηση, Ζαΐμηδες, Λονταίοι, Δεληγιανναίοι, Σισίνηδες, Νοταράδες αποτελούν πλέον το αντίπαλο μέτωπο στους Υδραίους με σύμμαχο τους τον Κολοκοτρώνη.

Το Εκτελεστικό, βλέποντας ότι οι ενέργειες των Μοραϊτών, που εξέλεξαν την τακτική της επίθεσης πριν δεχθούν την κυβερνητική πίεση, που οδηγούσαν στη ένοπλη σύρραξη, στέλνει εναντίον των Αρκαδινών, που πρώτοι κήρυξαν τη φορολογική ανταρσία, 500 ενόπλους υπό τον Παπαφλέσσα στις 4 Νοέμβρη 1824, για να αποκαταστήσουν την τάξη. Οι κοτζαμπάσηδες σε απάντηση των κυβερνητικών μέτρων, διαλύουν το πολιορκητικό στρατόπεδο της Πάτρας και ανακαλούν τις δυνάμεις τους στις περιοχές τους για να προετοιμάσουν την αντεπίθεση τους.

Η πρώτη σύγκρουση του εμφυλίου πολέμου γίνεται στους Λάκκους της Μεσσηνίας, όπου ο Κολοκοτρώνης με το Δεληγιάννη κυνήγησαν τους κυβερνητικούς του Παπαφλέσσα. Από εκεί και πέρα η φωτιά του εμφυλίου πολέμου για τα καλά. Ο Νικηταράς εκστρατεύει εναντίον του Ναυπλίου, ο Κολοκοτρώνης βαδίζει κατά της Τριπολιτσάς, ο Νοταράς και ο Λόντος απειλούν τον Ακροκόρινθο. Μπροστά στον κίνδυνο να εκτοπιστεί από τον Μοριά στα ρουμελιώτικα στρατεύματα με επικεφαλής με τους Γ. Καραϊσκάκη, Γκούρα, Τζαβέλλα, Δράκο και Καρατάσο. Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι ο Ι. Κωλέττης, ο μέγας μηχανορράφος.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1824 οι Ρουμελιώτες χτυπιούνται με τα στρατεύματα του Λόντου και του Νοταρά στο Κουσομάδι και το διαλύουν. Στο δυτικό Μοριά, κοντά στα Καλάβρυτα, οι Μοραΐτεςπαθαίνουν νέα πανωλεθρία. Μέσα στους πρώτους δύο μήνες του 1825 οι Ρουμελιώτες κατατροπώνουν τους κοτζαμπάσηδες και οι Υδραίοι κερδίζουν ολοκληρωτικά την εξουσία με το αίμα και τα χρήματα του δανείου. Ο Μοριάς υφίσταται δεινή λεηλασία από τους Ρουμελιώτες, που τον θεωρούν σαν εχθρικό έδαφος.

Ο Κολοκοτρώνης νιώθεις πολύ άσχημα ψυχικά για όλη αυτή την εμφύλια περιπέτεια, αφού ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος του πήρε και τον πρωτότοκο γιο του Πάνο. Στην πρόταση του να δοθεί αμνηστία, οι Υδραίοι φέρονται παραπλανητικά. Τον καλούν να πάει να συζητήσει μαζί τους, αλλά, αντί να τον δεχτούν σε διαπραγματεύσεις, τον συλλαμβάνουν στις 4 Φεβρουαρίου 1825 και μαζί τους τους Δεληγιανναίους, τους Σισίνηδες και Νοταρά, τον φυλακίουν στην Ύδρα, στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Ο Ανδρούτσος, πιστεύοντας στην κυβερνητική δήλωση ότι θα δοθεί αμνηστία, παραδίδεται. Τον πήγαν στην Αθήνα και τον φυλάκισαν σε ένα πύργο-φυλακή στην Ακρόπολη, αριστερά από τη σημερινή είσοδο, που κατεδαφίστηκε αργότερα σαν κτίσμα βενετικό. Εκεί αφού τον βασάνισαν απάνθρωπα, τον πέταξαν στις 8 Ιουλίου 1825 από τον πύργο και τον σκότωσαν με αυτό τον τραγικό τρόπο. Στο λαό διέδωσαν ότι σκοτώθηκε, αφού αποπειράθηκε να δραπετεύσει.

Με την ολοκληρωτική συντριβή των ενόπλων δυνάμεων των κοτζαμπάσηδων και τη φυλάκιση τους μαζί με τον Κολοκοτρώνη, λήγει ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος στην επαναστατημένη Ελλάδα. Η εξουσία περνά ολότελα στους νησιώτες εφοπλιστές.

Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών

Please follow and like us:
error
fb-share-icon

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

error

Enjoy this blog? Please spread the word :)