Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (1858-1940)

Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (20 Σεπτεμβρίου 1858 – 4 Μαΐου 1940) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος και υπουργός Στρατιωτικών.

Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης, Έλληνας αντιστράτηγος και υπουργός Στρατιωτικών.
Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης

Ο Βίος του Κωνσταντίνου Καλλάρη

Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1858 και ήταν γιος του Φρούραρχου Αθηνών Γεωργίου Καλλάρη. Εξήλθε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1880 και κατατάχθηκε στο κλάδο του Μηχανικού. Μετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και το 1905 τοποθετήθηκε ως ταγματάρχης στο νέο Σώμα των Γενικών Επιτελών μέχρι το 1909. Το 1911 διορίσθηκε διοικητής των στρατιωτικών σχολών Ευελπίδων και Υπαξιωματικών μέχρι το 1912. Μετά από πρόταση της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής διορίσθηκε διοικητής της 2ης Μεραρχίας την οποία και κατέστησε υποδειγματική, για τον λόγο και τον οποίο προάχθηκε σε υποστράτηγο.

Με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου επικεφαλής της μεραρχίας του μετείχε αρχικά στο μέτωπο της Μακεδονίας. Στη συνέχεια στις επιχειρήσεις του Μπιζανίου ανέπτυξε νικηφόρο δράση που τον έκανε ιδιαίτερα γνωστό. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της Ηπείρου ο μεγαλύτερος γιος του Σπυρίδων, έφεδρος ανθυπολοχαγός, σκοτώθηκε πολεμώντας.

Κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Κ. Καλλάρης στη μάχη της Κρέσνας έπεσε από το άλογό του και τραυματίσθηκε. Μετά τον πόλεμο χρημάτισε για κάποιο διάστημα πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου και όταν συστάθηκαν τα Σώματα Στρατού ανέλαβε, ως αντιστράτηγος, διοικητής του Α΄ Σώματος (1914). Το 1916 ανέλαβε υπουργός των Στρατιωτικών και στις 29 Ιουνίου του 1918 παραιτήθηκε κατόπιν αιτήσεώς του. Στο γήρας του ο Κ. Καλλάρης δοκιμάσθηκε ακόμη μια φορά με το χαμό του δεύτερου γιου του, Άγγελου, λοχαγού του πυροβολικού, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος το 1922 στη Μικρασιατική εκστρατεία. Πέθανε στις 4 Μαΐου του 1940.

Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης, το πρωί στρατηγός, το βράδυ πατέρας

Ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Καλλάρης ήταν διοικητής της 2ης Μεραρχίας που ήρθε από τη Μακεδονία τον Νοέμβριο του 1912. Ο γιος του Σπύρος Καλλάρης ήταν Ανθυπολοχαγός που υπηρετούσε στην ίδια Μεραρχία. Ο Ανθυπολοχαγός Καλλάρης για αρκετές ημέρες είχε υψηλό πυρετό και ο γιατρός δεν του επέτρεπε να λάβει μέρος στις μάχες. Ο πατέρας του, όμως, στρατηγός επέτρεψε στο γιο του να φύγει από τη σκηνή και να λάβει πάλι μέρος στον αγώνα.
Είχε σκοτωθεί ο λοχαγός του και ο ανθυπολοχαγός Καλλάρης ανέλαβε τη διοίκηση του λόχου του. Σε λίγο άρχισε η επίθεση. Οι άνδρες του λόχου άρχισαν να ζαλίζονται από τις σφαίρες και τις οβίδες που έπεφταν βροχή. Ο νέος Καλλάρης σηκώνεται όρθιος, σύρει το σπαθί του, ορμά εμπρός και παρασύρει πλέον το λόχο του με ενθουσιασμό στην ηρωική επίθεση. Μια σφαίρα βρήκε τον ανθυπολοχαγό στο μέτωπο και τον σκότωσε.
Ο Στρατηγός με σκυθρωπή σοβαρότητα άκουσε την ιστορία του θανάτου του παιδιού του. Κατόπιν ερώτησε: «Τον έχετε εδώ;» Χωρίς να απαντήσει ο επιτελάρχης οδήγησε τον Στρατηγό στη σορό του γιου του. Ο Καλλάρης βγάζει το πηλίκιό του, σκύβει, ασπάζεται το αιματωμένο μέτωπο του παιδιού του και λέει με μεγάλη ηρεμία: «Η ημέρα αυτή, παιδί μου, είναι ημέρα ευτυχίας διά τον στρατηγόν και δυστυχίας διά τον πατέρα. Ανθυπολοχαγέ Καλλάρη, εξετέλεσες λαμπρά το καθήκον σου. Εύγε! Aιωνία σου η μνήμη, παιδί μου»!
Και επανέλαβαν οι παρευρισκόμενοι με δάκρυα: «Αιωνία σου η μνήμη».
Ο Στρατηγός στράφηκε κατόπιν προς τον υπολοχαγό Τσακμάκη και του είπε: «Φροντίσατε, παρακαλώ, διά την κηδείαν του παιδού μου».
Έπειτα είπε στον δεκανέα που τον ακολουθούσε: «Φέρε μου τη φοράδα μου. Οι κύριοι αξιωματικοί επί των ίππων τους»! Έφυγαν όλοι καλπάζοντας γιατί σε λίγο θα άρχιζε η μάχη. Ο Στρατηγός όλη την ημέρα διηύθυνε τη μάχη, που ήταν μια από τις πιο πεισματώδεις μάχες όλου του πολέμου.
Το βράδυ αργά επέστρεψε στη σκηνή, όπου είχαν ετοιμάσει το νεκρό. Κατέβηκε από το άλογό του, μπήκε μέσα στη σκηνή, έσφιξε το μέτωπό του και έκλαψε σαν πατέρας, σαν άνθρωπος, αφού σαν στρατηγός εξετέλεσε σπαρτιατικότατα το καθήκον του.

Πηγή: http://mathainoumeellinikiistoria.blogspot.com/2011/01/blog-post_341.html

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *