Η Σχολή της Χαλκίδας

Η Σχολή της Χαλκίδας, που άνθισε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, έχει μια εξαιρετική παρουσία στον κόσμο της φιλοσοφίας. Ο ιδρυτής της, ο Ιάμβλιχος, ήταν ένας άνδρας που διέπρεψε σε και χάραξε νέους δρόμους στη φιλοσοφική ερμηνεία των πραγμάτων. Η σχολή αυτή είχε επίδοση στις θεουργίες, χωρίς όμως να λείψουν και συστηματικότερες προσεγγίσεις.

Η Σχολή της Χαλκίδας
Ο Ιάμβλιχος

Ο Ιάμβλιχος δίδασκε Πλάτωνα, Πορφύριο και ΝΙκόμαχο. Ένα μεγάλο μέρος της διδασκαλίας του ήταν αφιερωμένο στις απόψεις των πυθαγορικών απόψεων. Στη διδασκαλία του Πλάτωνα σημαντική θέση κατείχαν τα σχόλια του σε διαλόγους του Αθηναίου φιλοσόφου. Εκτός από τις πλατωνικές ενασχολήσεις ο Ιάμβλιχος στράφηκε και στην διδασκαλία των μαθηματικών, αλλά και στην επιτέλεση μαγικών πράξεων. Ήταν βαθύτατα επηρεασμένος από την πυθαγόρεια φιλοσοφία και την αριθμολογία.

Το έργο του Ιάμβλιχου συνέχισαν οι μαθητές του, Θεόδωρος, Σώπατρος και Δέξιππος. Ο Θεόδωρος από την Ασίνη είχε διατελέσει και μαθητής του Πορφυρίου. Ο Θεοδώρος φέρεται και ως συγγραφέας του έργου «Περί ονόματος». Ο Θεόδωρος, ακολουθώντας τον Ιάμβλιχο, στην κατά τριάδες τοποθέτηση της οντικής πραγματικότητας, τοποθετεί, μετά το πρώτο ον, την ύπαρξη τριών τριάδων, η νοητή, η νοερά και η δημιουργική, δηλαδή το είναι, το νοείν και το ζην. Επίσης μετά τις τριάδες, υπήρχαν και τρεις ψυχές, η κατώτερη των οποίων ήταν η ψυχή του κόσμου, αλλιώς ειμαρμένη, της οποίας το σώμα είναι η φύση.

Ο Σώπατρος καταγόταν από την Αππάμεια ή την Αλεξάνδρεια. Καταδικάστηκε σε θάνατο την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Σώπατρος προεξήρχε των τελετών της ίδρυσης της Κωνσταντινούπολης. Είχε γράψει το έργο «Εκλογαί διάφοροι». Τέλος, ο Δέξιππος είναι γνωστός για την στροφή του στις αριστοτελικές σπουδές, καρπός της οποίας είναι το έργο του «Εις τας Αριστοτέλους κατηγορίας απορίαι και λύσεις». Πρόκειται για έργο το οποίο έχει διαλογική μορφή. Στον διάλογο συμμετέχει ο Σάλευκος, που υπήρξε μαθητής του Δέξιππου.

Μεταξύ άλλων, ο Δέξιππος υποστήριζε ότι όσον αφορά τα ανώτερα γένη δεν είναι δυνατόν να αποδώσουν επακριβώς τη φύση των πραγμάτων. Και αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι οι κατηγορίες είναι λόγος, και από το λόγο δεν μπορεί κανείς να περιμένει περισσότερα παρά μόνο όσο αφήνει η σαφήνεια των πραγμάτων. Οι αριθμοί υπάρχουν αυτοδίκαια και συνυπάρχουν με τα πράγματα, στα οποία επιθέτουν το μέτρο τους, ώστε οι αριθμοί να γίνονται ένα με τα αριθμούμενα, επειδή τα αριθμούν.

Ένα σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *