Η Έδεσσα σημαίνει ο πύργος μέσα στο νερό ή η πόλη πάνω στο νερό. Το όνομα της πόλης έχει φρυγική καταβολή. Το 814 π.Χ. ο Κάρανος την κάνει πρωτεύουσα του πρώτου βασιλείου των Μακεδόνων και οι τύχες της πόλης ταυτίζονται με την ιστορία της Μακεδονίας. Αρχαία, βυζαντινά αλλά και βιομηχανικά ευρήματα μαρτυρούν την ιστορία της πόλης. Από την ιστορία της περνούν οι Ρωμαίοι, οι Σλάβοι, οι Οθωμανοί.

Οικισμός στην περιοχή της Έδεσσας έχει εντοπιστεί ότι υπήρχε από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. (Πρώιμη Χαλκοκρατία). Οργανωμένη πόλη, όμως, εμφανίζεται από τον 4ο π.Χ. αιώνα, όταν αναπτύχθηκε σε δύο επίπεδα, την άνω πόλη ή ακρόπολη στον βράχο της σημερινής Έδεσσας και την κάτω, στους πρόποδες του βράχου, στη θέση του σημερινού Λόγγου. Στην εποχή της Ρωμαιοκρατίας βρέθηκε πάνω στην Εγνατία Οδό και έγινε εμπορικό κέντρο με τελωνείο. Η κάτω πόλη ήταν καλά οχυρωμένη στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αναπτυσσόταν όσο η Πέλλα προσχωρούσε στην παρακμή.
Στα βυζαντινά χρόνια ήταν έδρα επισκοπής. όμως, από τον 6ομ.Χ. αιώνα η κάτω πόλη άρχισε να εγκαταλείπεται σταδιακά, ενώ παράλληλα αναπτυσσόταν η άνω πόλη. Οι Βούλγαροι πήραν και έχασαν δύο φορές το κάστρο της στα χρόνια του Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου. Από τον 10 αιώνα μ.Χ. καθιερώνεται για την πόλη η ονομασία Βοδενά (Voda = νερό). Οι περιπέτειες των κατοίκων της Έδεσσας πολλαπλασιάστηκαν μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Φράγκους. Αρχικά η Έδεσσα αποτέλεσε τμήμα του λατινικού βασιλείου της Θεσσαλονίκης, από το οποίο την αφαίρεσαν οι δυνάμεις του δεσποτάτου της Ηπείρου. Τον 14ο αιώνα μ.Χ. γίνεται πεδίο εμφυλίων συγκρούσεων μεταξύ των Παλαιολόγων.
Μετά το 1347, οι Σέρβοι του Στέφανου Δουσάν την πήραν και την έχασαν πολλές φορές. Στα 1389, ύστερα από πολύμηνη πολιορκία και έπειτα από προδοσία έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Από τότε ακολούθησε την τύχη των άλλων περιοχών της Μακεδονίας. Στα 1782 ιδρύθηκε εκεί το πρώτο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το «Ελληνομουσείον». Στα 1877 χτίστηκε το «Παρθεναγωγείον», που σώζεται και σήμερα.
Στις 18 Οκτωβρίου 1912 η πόλη απελευθερώνεται και ενσωματώνεται στον κορμό του ελληνικού κράτους ως πρωτεύουσα του Ν. Πέλλας. Το 1923 ενισχύεται με Μικρασιάτες πρόσφυγες και μόνο μετά το ’50-’60 αρχίζει να αχρηστεύεται ο «Λευκός Άνθρακας» αυτός που για αιώνες κινούσε μύλους, εργαστήρια, βιοτεχνίες και εργοστάσια, και μαζί του χάνεται η βιομηχανία της πόλης. Πολλοί άνθρωποι του πολιτισμού έχουν συνδέσει το όνομά τους με την πόλη.
Με πληροφορίες από: http://www.dimosedessas.gov.gr/el/i-poli-edessa/istoria-tis-perioxis
[…] Στα 1313 καταλήφθηκε από τους Σλάβους ταυτόχρονα με την Έδεσσα και την […]