«Το έτος 2000» είναι άρθρο του αρχιπροπαγανδιστή του Γ’ Ράιχ, του Γιόζεφ Γκαίμπελς. Δημοσιεύθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1945. Περιέχει πολλές σκοτεινές προφητείες αλλά και κάποιες φουτουριστικές προβλέψεις.
Το έτος 2000
«Οι τρεις ηγέτες των εχθρών, αναφέρουν αμερικανικές πηγές, συμφώνησαν στη Γιάλτα πάνω στην πρόταση του Ρούσβελτ για ένα πρόγραμμα κατοχής που θα καταστρέψει και θα εξολοθρεύσει τον γερμανικό λαό μέχρι το έτος 2000. Κανείς δεν μπορεί να προείπει το απώτερο μέλλον, αλλά υπάρχουν μερικά γεγονότα και προοπτικές, που είναι καθαρές για τα επόμενα 50 χρόνια. Για παράδειγμα, κανείς από τους τρεις ηγέτες που ανέπτυξαν αυτό το σχέδιο δεν θα βρίσκεται στη ζωή, η Αγγλία θα έχει περίπου 20 εκατομμύρια κατοίκους και τα γεγονότα αυτού του πολέμου θα έχουν βυθιστεί στο μύθο.
Μπορούμε επίσης να προβλέψουμε σε μεγάλο βαθμό βεβαιότητας ότι η Ευρώπη θα είναι μια ενωμένη ήπειρος το έτος 2000. Κάποιος θα πετά από το Βερολίνο στο Παρίσι για πρόγευμα σε 15′ και τα πιο σύγχρονα όπλα θα φαίνονται αντίκες. Η Γερμανία, εν πάση περιπτώσει, θα βρίσκεται ακόμη κάτω από στρατιωτική κατοχή, σύμφωνα με τα σχέδια της Διάσκεψης της Γιάλτας και Άγγλοι-Αμερικανοί θα εκπαιδεύουν το λαό της στη δημοκρατία. Πόσο άδεια θα πρέπει να είναι τα μυαλά αυτών των τριών τσαρλατάνων -τουλάχιστον στην περίπτωση των δύο. Ο τρίτος, ο Στάλιν, ακολουθεί πιο μακροπρόθεσμους στόχους από ότι οι δύο σύντροφοί του. Δεν σκοπεύει βέβαια να κοινοποιήσει τα σχέδια του, αλλά ο ίδιος και τα 200 εκατομμύρια σκλάβοι του θα παλέψουν σκληρά γι’ αυτά. Αυτός βλέπει ένα μέλλον, στο οποίο ένας κόσμος ολόκληρος θα υπόκειται στη δικτατορία της Διεθνούς της Μόσχας, δηλαδή του Κρεμλίνου.
Το όνειρο του μπορεί να φαντάζει εξωπραγματικό και άτοπο, αλλά αν εμείς οι Γερμανοί δεν τον σταματήσουμε, αναμφίβολα θα γίνει πραγματικότητα. Αυτό θα πραγματοποιηθεί ως ακολούθως: Εάν εμείς οι Γερμανοί καταθέταμε τα όπλα, οι Σοβιετικοί, σύμφωνα με τη συμφωνία Ρούσβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν, θα καταλάμβαναν ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη μαζί με το μεγαλύτερο τμήμα του Ράιχ. Ένα σιδηρούν παραπέτασμα θα έπεφτε πάνω από την αχανή αυτή έκταση που θα ελεγχόταν από τη Σοβιετική Ένωση και πίσω από το οποίο θα εσφαγιάζοντο τα έθνη. Ο εβραϊκός Τύπος στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη πιθανόν να συνέχιζε να επευφημεί. Ό,τι θα απέμενε θα ήταν ένα άξεστο ανθρώπινο υλικό, μια ηλίθια κοχλάζουσα μάζα εκατομμυρίων προλεταριοποιημένων εργαζομένων ζώων, που θα ήξεραν μόνο ότι το Κρεμλίνο θα επέτρεπε να μαθαίνουν για τον υπόλοιπο κόσμο».
