Σπέτσες, μια ναυμαχία χωρίς σχέδιο

Μετά την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο και το θάνατο του Καρά Αλή, η πύλη ετοίμαζε νέες ναυτικές επιχειρήσεις που θα στηρίζονταν σε στενότερη συνεργασία τουρκικού και αιγυπτιακού στόλου. Στις 8 Σεπτεμβρίου η τουρκική αρμάδα, αφού διέσχισε το Αιγαίο, πέρασε από τις Σπέτσες και κατευθυνόταν προς το στενό που την χωρίζει από την Ερμιόνη.

Σπέτσες, μια ναυμαχία χωρίς σχέδιο
Η ναυμαχία στις Σπέτσες

Τα ελληνικά πλοία, 56 πολεμικά και 16 πυρπολικά, που ως τότε απλά παρακολουθούσαν την πορεία των τουρκικών, δραστηριοποιήθηκαν. Τη διεύθυνση ανέλαβε ο Ανδρέας Μιαούλης και διέταξε τα πλοία να τον ακολουθήσουν μέσα στον πορθμό, όπου θα μπορούσαν ευκολότερα να συγκρουσθούν με τον εχθρό. Τέσσερα, όμως, πλοία, του Αντώνη Κριεζή, του Ανάργυρου Λεμπέση, του Λεονάρδου Θοδωρή και του Λάζαρου Παναγιώτα, από κακή συνεννόηση ή επειδή νόμιζαν ότι ο Μιαούλης ήθελε να αποφύγει τη σύγκρουση παράκουσαν και έπλευσαν ανατολικότερα από τα υπόλοιπα ελληνικά, οπότε βρέθηκαν ανάμεσα στα τουρκικά.

Αμέσως ο Αντώνης Κριεζής άρχισε να κανονιοβολεί τα εχθρικά πλοία, τα οποία όμως συνέχισαν τον πλου. Ο Μιαούλης έβλεπε ότι το σχέδιο του είχε απροσδόκητα ανατραπεί. Μέσα σε λίγη ώρα η ναυμαχία, που είχε αρχίσει στην ανατολική πλευρά του πορθμού, γενικεύτηκε και στη δυτική πλευρά, όπου λίγα ελληνικά πλοία αντιμετωπίζοντας άμεσο κίνδυνο έπλευσαν προς τη νησίδα Δοκό, όπου δεν μπορούσαν να φτάσουν τα τουρκικά πλοία. Λίγα όμως μικρότερα κατόρθωσαν να πλησιάσουν και ο Πιπίνος, βλέποντας τον κίνδυνο προσπάθησε να κολλήσει το πυρπολικό του σε ένα αλγερινό πλοίο.

Η απόπειρα του Πιπίνου ανάγκασε τα τουρκικά πλοία να απομακρυνθούν από τη δυτική πλευρά του πορθμού, στην οποία είχαν παρασυρθεί, η ναυμαχία, όμως, συνεχίστηκε για πολλές ώρες στην απέναντι πλευρά, όπου σε βοήθεια των ελληνικών πλοίων του Κριεζή, του Λεμπέση είχαν φτάσει και τα πλοία του Σαχτούρη, του Χατζή-Ανάργυρου, του Δημ. Μιαούλη, του Ράφτη και άλλων και εμπόδιζαν τα τουρκικά πλοία, που βάλλονταν ταυτόχρονα και από τα επάκτια πυροβόλα που είχαν οι Σπέτσες να στραφούν προς τον Αργολικό κόλπο.

Και ενώ βράδιαζε και η ναυμαχία συνεχιζόταν αμφίρροπη, οι Έλληνες έκαναν δεύτερη προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν πυρπολικό. Αυτή τη φορά το εγχείρημα ανέλαβε ο Κοσμάς Μπαρμπάτσης που, ενώ βρισκόταν με το πυρπολικό του στις ακτές των Σπετσών αποσπάσθηκε από τους άλλους και όρμησε εναντίον της τουρκικής ναυαρχίδας. Την ναυαρχίδα ακολούθησαν στην άτακτη φυγή της και τα άλλα πλοία.

Εκείνο που χαρακτηρίζει τη ναυμαχία στις Σπέτσες, που υπήρξε σωτήρια για την επανάσταση στην Πελοπόννησο, είναι ότι πραγματοποιήθηκε χωρίς σχέδιο, παρά την προσπάθεια που είχε καταβάλει ο Μιαούλης.

Ο τουρκικός στόλος, χωρίς να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του, έφυγε προς το ανοιχτό πέλαγος στις 15 Σεπτεμβρίου και στις 30 έφτασε στην Κρήτη για να ενισχύσει τις τουρκικές δυνάμεις του νησιού. Το σχέδιο της Πύλης είχε αποτύχει και στη θάλασσα. Συνέπεια αυτής της αποτυχίας ήταν η πτώση του Ναυπλίου δύο μήνες αργότερα.

Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών

Please follow and like us:
error
fb-share-icon

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

error

Enjoy this blog? Please spread the word :)