Ο βαβυλωνιακός μύθος αναφέρει τον Ταμούζ ως γιο του θεού Έα. Ήταν ένας πολύ ωραίος βοσκός που αγαπήθηκε παράφορα από την Ιστάρ, τη σουμεριακή πρόγονο της Αφροδίτης και της Δήμητρας. Ο έρωτας τους, όμως, δε μπορούσε να κρατήσει αιώνια.
Ο Ταμούζ ήρθε αντιμέτωπος με ένα αγριογούρουνο κι έπεσε νεκρός, για να βρεθεί στον Αραλού, τον Άδη των Βαβυλωνίων, όπου βασίλευε η Ερεσκιγκάλ, μισητή αδελφή της Ιστάρ. Η ερωτευμένη θεά δε δίστασε να κατέβει στον Αραλού να πάρει τον καλό της και να τον λούσει στη μαγική πηγή, που θα τον ανάσταινε. όμως, ο νόμος απαγόρευε να μπει κάποιος εκεί ντυμένος.
Η Ιστάρ υπέστη την ταπείνωση να τη γδύσει ο φύλακας και με διαταγή της αδελφής της να τη φυλακίσει και να την στολίσει με 60 αρρώστιες. Όσον καιρό έμενε η Ιστάρ φυλακισμένη, πάνω στη γη όλα μαραίνονταν, τα ζώα πέθαιναν και οι άνθρωποι έχαναν κάθε κέφι για ζωή. Ο πληθυσμός αραίωνε επικίνδυνα και σε λίγο καιρό δεν θα έμενε κανείς να θυσιάζει στους θεούς. Επόμενο, λοιπόν, ήταν να δοθεί εντολή στην Ερεσκιγκάλ να ελευθερώσει την αδελφή της.
Η Ιστάρ δέχτηκε να ξανανέβει μόνον όταν της επέτρεψαν να πάρει μαζί της τον Ταμούζ. Φόρεσε τα ρούχα και τα κοσμήματα, που της είχαν αφαιρέσει, επέστρεψε στον Επάνω Κόσμο και όλα ξανάνιωσαν.
Ο βαβυλωνιακός μύθος του Ταμούζ επέζησε στον ελληνικό της Δήμητρας και της Περσεφόνης και όχι μόνο. Επιστρατεύτηκε ένας ανόσιος δεσμός του Θείαντα, για να γεννηθεί ο Άδωνις. Ήταν τόσο όμορφο μωρό που η Αφροδίτη το έκλεψε και το έδωσε στην Περσεφόνη για να το αναθρέψει.
Όταν πια ο Άδωνις μεγάλωσε η Αφροδίτη τον ζήτησε πίσω αλλά η Κόρη τον ήθελε δικό της. Κατέφυγαν στον Δία να τους λύσει την διαφορά. Εκείνος μοίρασε τον χρόνο σε τρία ίσα μέρη και αποφάσισε το ένα να ανήκει στην Περσεφόνη, το άλλο στην Αφροδίτη και το τρίτο να το κάνει ο Άδωνις ό,τι θέλει.
Ο θεός Άρης, που είχε κάθε λόγο να ζηλεύει, έστειλε ένα αγριογούρουνο ή πήρε ο ίδιος τη μορφή του και όρμησε πάνω στον Άδωνι και τον σκότωσε. Από το αίμα του γεννήθηκαν τα τριαντάφυλλα, αν και κάποιοι λένε πως προϋπήρχαν, αλλά ήταν άσπρα. Έγιναν κόκκινα όταν η Αφροδίτη μάτωσε από τα αγκάθια, καθώς είδε τον Άδωνι να πεθαίνει και έτρεξε ξυπόλυτη να τον αγκαλιάσει. Δεν κατάφερε να τον σώσει και την πήραν τα δάκρυα, που χύθηκαν στη γη και δημιούργησαν τις ανεμώνες.
Όταν συνήλθε η θεά, απευθύνθηκε στην Περσεφόνη. Βασίλισσα στα αρχαία εργαστήρια του Άδη ήταν κάτι θα μπορούσε να κάνει. Η Κόρη δέχτηκε με τον όρο να αλλάξει η συμφωνία. Αντί τέσσερις μήνες δικός της και οκτώ της Αφροδίτης, ο Άδωνις στο εξής να ανήκε έξι μήνες στη μία και έξι μήνες στην άλλη. Η θεά της ομορφιάς συγκατένευσε.
