Μετά την ήττα στο Βαλτέτσι και την αποτυχία του σχεδίου των Τούρκων για προέλαση στη Μεεσσηνία, οι Τούρκοι έψαχναν για μια νίκη. Το βράδυ της 17ης προς την 18η Μαΐου ξεκίνησε ο κεχαγιάμπεης από την Τριπολιτσά επικεφαλής μεγάλης δύναμης και μόλις έφτασε στο χωριό Ρίζες διαίρεσε το στρατό του σε τρία τμήματα. Ένα μέρος κατευθύνθηκε προς τα Βέρβαινα και ένα άλλο προς τα Δολιανά με σκοπό να εισβάλλει στα Βέρβαινα από νοτιοανατολικά και το τρίτο (ιππικό) προς το Δραγούνι, όπου γρήγορα εκμηδένισε την υπό τον Διγενή ελληνική δύναμη.

Από τα Δολιανά μόλις είχε φτάσει ο Νικηταράς με λίγους άνδρες κατευθυνόμενος προς το Άργος και το Ναύπλιο, για να αναλάβει την πολιορκία του κάστρου. Γύρισε γρήγορα πίσω και οχυρώθηκε στα σπίτια του χωριού. Παρά την αριθμητική υπεροχή των Τούρκων οι επαναστάτες, πολεμώντας γενναία κράτησαν τις θέσεις τους και προξένησαν στον εχθρό μεγάλη φθορά. Ενισχύσεις κίνησαν αμέσως από τα Βέρβαινα προς τα Δολιανά, αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο, όπου προβάλλοντας αποτελεσματική αντίσταση έφεραν σε απόγνωση τους Τούρκους, οι οποίοι κατά τις απογευματινές ώρες άρχισαν να υποχωρούν. Οι Έλληνες τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά, όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά.
Στην καταδίωξη που ακολούθησε διακρίθηκε ο Νικηταράς που από τότε ονομάστηκε «Τουρκοφάγος». Πανικόβλητοι γύρισαν οι Τούρκοι στην Τριπολιτσά. Για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε ημέρες υπέστησαν δεινή ήττα. Το σχέδιο της καθόδου στη νότια Πελοπόννησο είχε αποτύχει. Όλες οι ελπίδες του κεχαγιάμπεη στρέφονταν πια στη βοήθεια από την Ανατολική Στερεά που σύντομα περίμενε να φθάσει. Αντίθετα, για τους Έλληνες η διπλή αυτή νίκη στα Δολιανά και στα Βέρβαινα επισφράγισε την νίκη στο Βαλτέτσι. Τα χαρμόσυνα νέα γρήγορα μεταδόθηκαν και στα άλλα πολεμικά μέτωπα και έτσι ενισχύθηκε πολύ το ηθικό των Ελλήνων.
Ο κλοιός γύρω από την Τριπολιτσά άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα για τους Τούρκους. Στις 21 Μαΐου ο Κολοκοτρώνης κατέλαβε τη Ζαράκοβα και την κατέστησε κέντρο εφοδιασμού της επαρχίας, ενώ ο Πλαπούτας με τα σώματα του Χρυσοβιτσίου και της Πιάνας προωθήθηκε στα τρίκορφα κοντά στα Σιλίμνα. Οι Έλληνες είχαν πλέον ξεθαρρέψει. Μέρα με τη μέρα καταλάμβαναν περιοχές όλο και πιο κοντά στην Τριπολιτσά. Η ζωή στην πόλη αυτή της Πελοποννήσου καθημερινά γινόταν και πιο δύσκολη. Η τύχη της Τριπολιτσάς, όμως, είχε κριθεί από τις νίκες των Ελλήνων στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά και στα Βέρβαινα. Στην Πελοπόννησο αυτές οι νίκες έδωσαν νέα πνοή στις πολιορκίες των κάστρων, ιδίως του Ακροκόρινθου και του Ναυπλίου, που ακολούθησαν.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών
[…] μια συμπλοκή στο Λεβίδι). Μετέπειτα, στη μάχη των Δολιανών, ο Νικηταράς που κρατούσε με λίγους άντρες τα Άνω […]
[…] ήττες που υπέστη στο Βαλτέτσι (12 Μαΐου) και στα Δολιανά (18 Μαΐου) αναπτέρωσαν το ηθικό στο ελληνικό στρατόπεδο […]