Η προσπάθεια του Ναπολέοντα να καταλάβει την Ευρώπη συνδέθηκε με μια προσπάθεια όλης της Γαλλίας να κερδίσει τον χαμένο χρόνο που είχε ως προς τα πράγματα της διεκδίκησης της μεγάλης θέσης της στην Ευρώπη και στον κόσμο, λόγω του εμφυλίου πολέμου στον οποίο η Γαλλία βρέθηκε το 1789. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης με μια εκπληκτική πολιτική και στρατιωτική δράση, κατάφερε να επεκτείνει τον έλεγχο της Γαλλίας και στις Κάτω Χώρες, στην περιοχή της Ιταλίας, στην Ισπανία και στην περιοχή της Πολωνίας. Επίσης, κατέλαβε μεγάλα τμήματα της Γερμανίας και τμήματα της Αυστρίας. Επίσης και την περιοχή της Ελβετίας.
Ο Μέγας Ναπολέων στην ακμή του και στη δύναμή του, γύρω στο 1810, προσπάθησε να ανταπαντήσει στη σκληρή στάση των Άγγλων απέναντί του και απέναντι στη Γαλλία. Οι Άγγλοι στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και στην περίοδο της δράσης του Ναπολέοντα, ήταν σε μεγάλη εγρήγορση απέναντι στα πράγματα και είχαν εφαρμόσει αποκλεισμό στη Γαλλία από θαλάσσης, προκειμένου να πνίξουν τις δυνατότητες της Γαλλίας να δράσει από θαλάσσης και να προστατεύσουν και την Αγγλία, η οποία είναι ναυτική δύναμη.
Επίσης, η Αγγλία προσπαθούσε να ενισχύσει κάθε δύναμη η οποία θα απαντούσε στη δράση του
Ναπολέοντα. Ο Ναπολέων, για να χτυπήσει την Αγγλία, προσπάθησε να ανταπαντήσει με τον ίδιο τρόπο και απαίτησε από τους ηγεμόνες της Ευρώπης να μη συναλλάσσονται οικονομικά με την Αγγλία. Κατά κάποιον τρόπο, έκανε ένα εμπάργκο αντίστροφο στην Αγγλία. Ο τσάρος της Ρωσίας την εποχή αυτή, ο οποίος είχε μετάσχει σε κάποιους συνασπισμούς και δράσεις εναντίον του Ναπολέοντα, αρνήθηκε φυσικά να υποταγεί σε αυτό το τελεσίγραφο του Ναπολέοντα και αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν ο λόγο για τον οποίον ο Ναπολέων πήρε την απόφαση να εισβάλει στη Ρωσία το 1812.
Μία απόφαση η οποία επρόκειτο να είναι μοιραία για τον μεγάλο αυτόν στρατηλάτη. Όλες οι επιθέσεις που γίνονται στη Ρωσία, υπολογίζεται από τους εχθρούς της να είναι μήνα Ιούνιο περίπου, και τούτο διότι η Ρωσία έχει πολύ βαρύ χειμώνα. Και έτσι, εισβάλλει κανείς σε αυτή τη χώρα Ιούνιο. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Ναπολέων Ιούνιο εισέβαλε και αργότερα, έναν με ενάμιση αιώνα περίπου αργότερα και οι χιτλερικές στρατιές Ιούνιο εισέβαλαν στη Ρωσία.
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης εισέβαλε στη Ρωσία από τον Νότο και άρχισε να χτυπά και να προχωρά προς τα ρωσικά εδάφη. Όμως, στην επίθεσή του αυτή δεν βρήκε την αναμενόμενη αντίδραση. Ο Ναπολέων, όταν εισέβαλλε στη Ρωσία, υπέθετε ότι θα βρει απέναντί του πολύ σκληρή και αποφασιστική αντίδραση, διότι ήξερε ότι οι Ρώσοι είναι σε συνεχή πόλεμο με τους Οθωμανούς, άρα τα ρωσικά στρατεύματα είναι ασκημένα και, προφανώς, αποτελεσματικά. Και εκείνος, βέβαια, διέθετε εξαιρετικά στρατεύματα, αφοσιωμένα και ιδεολογικά γιγαντωμένα, διότι ακόμη οι στρατιώτες του εμπνέονταν από τη Γαλλική Επανάσταση, που είχε προηγηθεί λίγο πριν.
Το γεγονός ότι με ευκολία συνέτριβε τα ρωσικά στρατεύματα τον ανησύχησε. Νόμισε ότι επρόκειτο περί τεχνάσματος του ρωσικού στρατού αυτή η πραγματικότητα, γι’ αυτό και ήταν επιφυλακτικός περιμένοντας το αποφασιστικό και επιτυχημένο χτύπημα των Ρώσων. Εκείνος προήλαυνε, έφτανε προς τη Μόσχα, ο ρωσικός στρατός ερχόταν να τον σταματήσει, αλλά έμοιαζε να είναι τελείως ανίκανος και ανήμπορος.
Τελικά, ο Μέγας Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλαβε τη Μόσχα το 1812, διέμεινε στο Κρεμλίνο. Ο Τσάρος μπροστά σε αυτή την αποτυχημένη άμυνα του στρατού του και την επιτυχημένη επέλαση του εχθρού του, είχε μετακινηθεί βορειότερα της πρωτεύουσας, προσπαθώντας να βρει μια λύση. Και πλέον την τελευταία στιγμή, εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα μια και η Μόσχα είχε κατακτηθεί, ο Τσάρος ανέθεσε την αρχηγία των στρατευμάτων στον πιο χαρισματικό του στρατιωτικό ηγέτη, τον Κουτούζωφ, τον οποίο και κάλεσε και του έδωσε εν λευκώ πλήρη ελευθερία δράσης, μια και η πατρίδα χάνεται και βέβαια δεν ήταν 12 παρά πέντε, ήταν 12 και πέντε.
Ο Κουτούζωφ αμέσως έκανε νέες κινήσεις, τοποθέτησε αλλιώς το στράτευμα, κάλεσε ενισχύσεις, ζήτησε να καούν αποθήκες, ούτως ώστε οι Γάλλοι να μην έχουν να τροφοδοτούνται, και πυρπόλησε τη Μόσχα. Τόσο απλά: Πυρπόλησε τη Μόσχα! Ξύπνησαν τον Ναπολέοντα στο Κρεμλίνο για να δει την πόλη να φλέγεται. Τότε έγινε κατανοητό στους Γάλλους ότι υπάρχει πραγματική αντεπίθεση από τους Ρώσους.
Οι Ρώσοι πλέον χτυπούν συντεταγμένα τους Γάλλους, είναι και ο καιρός προχωρημένος, το κρύο αρχίζει να πέφτει, το χιόνι να καλύπτει τα πάντα. Οι Γάλλοι βρίσκονται παγιδευμένοι στον
ανανεωμένο δυναμισμό των Ρώσων και σε λίγο οι Γάλλοι βρίσκονται σε δεινή υποχώρηση, ο σώζων εαυτόν σωθήτω κυριολεκτικά. Μόνο η στρατηγικότητα του Ναπολέοντα διέσωσε έναν αριθμό Γάλλων στρατιωτών, οι οποίοι παγιδεύτηκαν από τον κρύο χειμώνα. Για ένα μεγάλο διάστημα, τα ρωσικά ποτάμια, τα ρυάκια, οι λίμνες και τα τενάγη ξέβραζαν πτώματα Γάλλων στρατιωτών.
Η νίκη αυτή των Ρώσων το 1812 εκτόξευσε το κύρος της Ρωσίας και ήταν μοιραίο για τον Ναπολέοντα, ο οποίος σε λίγο θα βρεθεί στη δίνη πολιτικών εξελίξεων. Θα εξοριστεί, θα επανέλθει και τελικά, το 1815, θα βρεθεί να ηττάται στο Βατερλώ και να λήγει ο κύκλος του Ναπολέοντα.