Η Άννα Μαρία Λουΐζα των Μεδίκων

Η Άννα Μαρία Λουΐζα των Μεδίκων (Anna Maria Luisa de’ Medici, 11 Αυγούστου 1667 – 18 Φεβρουαρίου 1743) ήταν η τελευταία απόγονος της οικογένειας των Μεδίκων. Μοναχοκόρη και δεύτερο παιδί (από τρία αδέλφια) του Κόζιμο του τρίτου (Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης), και της συζύγου του, Μαργαρίτας Λουΐζας της Ορλεάνης ανιψιάς του Λουδοβίκου ΙΓ ‘της Γαλλίας.

Τα πρώτα χρόνια

Παρά τις προσπάθειες της μητέρας της να προκαλέσει αποβολή στην εγκυμοσύνη της, κάνοντας υπερβολική ιππασία, η μικρή παιδούλα γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1667 στη Φλωρεντία και πήρε το όνομά της από τη θεία της, Anne-Marie Louise της Ορλεάνης, Δούκισσα του Montpensier.

Η σχέση των γονιών της ήταν αρκετά ανταγωνιστική. Η μητέρα της δεν έχανε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση πρόσβαλε τον άνδρα της ακόμη και μπροστά στον Παπικό Νούντσιο, αποκαλώντας τον «κακό γαμπρό». Τελικά, ο Κόζιμο τα Χριστούγεννα του 1674 συναινεί και η σύζυγος του αποχωρεί, για να κλειστεί στο Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου της Μονμάρτρης στο Παρίσι. Όλα της τα προνόμια και τα περιουσιακά στοιχεία θα περάσουν στα παιδιά της μετά το θάνατό της. Η Άννα Μαρία Λουΐζα δεν την ξαναείδε ποτέ. Την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της (από την πλευρά του πατέρα) η Vittoria della Rovere.

Πριγκίπισσα του Παλατινάτου

Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, το 1669 η Άννα Μαρία Λουΐζα θεωρήθηκε πιθανή νύφη για τον Λουδοβίκο τον Μέγα Δελφίνο. Ιδέα που απορρίφτηκε από τον πατέρα της, ο οποίος αντίθετα προσπάθησε να αρχίσει διαπραγματεύσεις για να παντρευτεί η κόρη του τον Πέτρο Β΄της Πορτογαλίας. Οι Πορτογάλοι υπουργοί φοβούμενοι ότι πιθανόν η Άννα Μαρία είχε κληρονομήσει τον ιδιότροπο χαρακτήρα της μητέρας της και ότι θα μπορούσε να επηρεάσει τον αδύναμο χαρακτήρα του ηγεμόνα, απέρριψαν την πρόταση. Μετά από συνεχείς απορρίψεις, ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προτείνει για σύζυγο τον Γιόχαν Βίλχελμ (Johann Wilhelm II), δούκα του Neuburg (εκλέκτορα του Παλατινάτου). Πράγματι, ο γάμος γίνεται στις 29 Απριλίου 1691 και αναχωρεί με τον μικρό της αδελφό για το Ντίσελντορφ. Το 1692 μένει έγκυος αλλά αποβάλει, λόγω σύφιλης του συζύγου της, εξαιτίας της οποίας το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Αν κανείς εξαιρέσει αυτό το γεγονός, κατά τα άλλα, είχε έναν αρμονικό γάμο. Παρακολουθούσε μαζί με τον σύζυγό της μουσικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Επιστροφή στη Φλωρεντία

Ο σύζυγός της πεθαίνει το 1716 και η πριγκίπισσα μένει μόνη με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο του 1717 να επιστρέψει στην Φλωρεντία. Εκεί αντιμετωπίζει την εχθρότητα της χήρας του αδελφού της Φερδινάνδου, καθώς και του αδελφού της Γκαστόνε που την απεχθανόταν εξαιτίας της ανάμειξης της, στον αποτυχημένο του γάμο με την Άννα Μαρία Φραντζέσκα. Αναγκάζεται λοιπόν να εγκαταλείψει την αριστερή πτέρυγα του βασιλικού παλατιού Πίττι και να εγκατασταθεί στη βίλλα “La Quiete”. Παρ όλη την αντιπάθειά που έτρεφε για τον αδελφό της προσπαθεί πάντα να βελτιώσει την δημόσια εικόνα του, ως Μεγάλου Δούκα ο οποίος σπάνια έκανε δημόσιες εμφανίσεις, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται ανησυχητικές φήμες για υποτιθέμενο θάνατό του.

Τελευταία χρόνια

Ο Γκαστόνε (Gian Gastone) πέθανε στις 9 Ιούλη του 1737, περιβαλλόμενος από ιεράρχες και την αδελφή του. Τότε τα υπάρχοντά των Μεδίκων, συμπεριλαμβανομένων χρημάτων, τεράστιων συλλογών έργων τέχνης, κτηρίων του κράτους και εδαφών του πρώην Δουκάτου του Ουρμπίνο , περιέρχονται στην Anna Maria Luisa. Είναι η τελευταία απόγονος των Μεδίκων, διότι παρά τις προσπάθειες του Κόζιμο του τρίτου (Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης), να αλλάξει το κληρονομικό δίκαιο ‘όταν πέθανε ο γιος του Ferdinand και να παραχωρήσει τα δικαιώματα στους εναπομείναντες συγγενείς του, το σχέδιό του απορρίφθηκε από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και τον αυτοκράτορα Κάρολο τον έκτο, των Αψβούργων. Η Άννα Μαρία Λουΐζα το ίδιο έτος υπογράφει, την σωτήρια για την Φλωρεντία συμφωνία, με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον Φραγκίσκο της Λωρραίνης, τη λεγόμενη Patto di Famiglia (σύμφωνο για την οικογένεια). Σε αυτή, υπάρχει απαράβατος όρος ότι όλη η προσωπική περιουσία των Μεδίκων που παραχωρήθηκε από την ιδία στην δυναστεία της Λωρραίνης, δεν θα μεταφερθεί ποτέ έξω από τη Φλωρεντία. Έτσι ξεκινά και η ιστορία της Πινακοθήκης Ουφίτσι.

Η ιδία διαμένει σε ειδική πτέρυγα στο Παλάτσο Πίττι και ασχολείται με την επίβλεψη της ολοκλήρωσης της πρόσοψης της Βασιλικής του Αγίου Λαυρεντίου. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών τον Φεβρουάριο του 1743 στο παλάτι Πίττι και θάφτηκε με τιμές στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου στη Φλωρεντία.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Άννα_Μαρία_Λουΐζα_των_Μεδίκων