Κατά τους πρώτους αιώνες της διάδοσης του Χριστιανισμού σχηματίστηκαν πολλές απόψεις-αιρέσεις για το περιεχόμενο της διδασκαλίας του. Οι άνθρωποι, οι πιστοί στη νέα θρησκεία, ήταν βαθύτατα δοσμένοι σε αυτό που πίστευαν και ήταν έτοιμοι να υποστούν πολλά για αυτό. Η πίστη τους ήταν μεγάλη, γι’ αυτό και οι αντοχές τους ήταν μεγάλες. Οι απόψεις, που δημιουργήθηκαν, «προκάλεσαν» την οργή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, η έκφραση της οποίας ήταν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών.
Καθώς ο Χριστιανισμός αναπτυσσόταν τον 1ο μ.Χ. αιώνα, οι χριστιανοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις ρωμαϊκές συλλήψεις για τα πράγματα. Ο Χριστιανισμός είναι εβραιογενής θρησκεία, το οποίο σημαίνει ότι οι Χριστιανοί δεν δέχονταν να προσκυνήσουν ως θεότητα τον αυτοκράτορα, ούτε να συμμετάσχουν σε τελετές κατά τις οποίες αποδίδονταν τιμές σε προτομές των αυτοκρατόρων. Διότι στις Δέκα Εντολές υπάρχει ξεκάθαρα μία εξ αυτών που λέει «ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω…». Εξ αυτού δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σ’ αυτές τις διαδικασίες και βέβαια πίστευαν ότι ένας είναι ο Βασιλεύς, ο επουράνιος Θεός και ότι οι Αρχές, οι πολιτικές αρχές αυτής της Γης είναι πολύ δευτερεύουσες.
Αυτό ήταν που έκανε τους Χριστιανούς να θεωρηθούν πολιτικά επικίνδυνοι. Εξ αυτού υπήρξαν, στη διάρκεια των πρώτων 300 χρόνων, διώξεις Χριστιανών, κάποιες από αυτές τις διώξεις εξελίχθηκαν σε διωγμούς. Υπήρχαν και ποινές θανάτου και ομαδικές εκτελέσεις και μαρτύριο κ.λπ. Διώξεις και διωγμοί έγιναν το 64 μ.Χ. επί Νέρωνος, το 81 μ.Χ. επί Δομετιανού, το 112 μ.Χ. επί Τραϊανού, το 202 μ.Χ. επί Σεπτιμίου Σεβήρου, το 249 μ.Χ. επί Δεκίου, το 257 μ.X. επί Βαλεριανού.
Ο τελευταίος κύκλος διώξεων είναι το 303 με 311 μ.Χ. επί Διοκλητιανού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συγκεκριμένα ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, αποφάσισε να αντιμετωπίσει το ζήτημα, και τότε υπογράφηκε το Διάταγμα των Μεδιολάνων, στο σημερινό Μιλάνο. Το 313 μ.Χ. δεν έγινε δεκτός ως επίσημη θρησκεία ο χριστιανισμός. Ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία στο τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα, στο 390 μ.Χ. περίπου, αλλά το 313 μ.Χ. υπεγράφη ένα διάταγμα ανεξιθρησκίας, ότι όποιος θέλει να πιστεύει ό,τι να πιστεύει, χωρίς κίνδυνο της ζωής του, αρκεί να τηρεί κάποιους κανόνες.
Ο χριστιανισμός αναπτύχθηκε μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δηλαδή στην Αίγυπτο, στη Μέση Ανατολή, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ιταλία. Δηλαδή, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπορεί να ήταν τόπος στον οποίο οι χριστιανοί να έζησαν διώξεις, όμως ήταν ταυτοχρόνως ο τόπος μέσα στον οποίο οι χριστιανοί αναπτύχθηκαν και ο χριστιανισμός αναπτύχθηκε. Δηλαδή σε αυτά τα 300 χρόνια, περίπου 30 χρόνια ήταν τα χρόνια διωγμών. Τα υπόλοιπα ήταν χρόνια κατά τα οποία οι χριστιανοί ζούσαν κανονικά τη ζωή τους και αυξάνονταν.
