Αταλάντη (19ος αιώνας)

Η Αταλάντη έχει περίπου 300 σπίτια, από τα οποία το 1/3 είναι τούρκικα. Κάποια από αυτά είναι μεγάλα, έχουν κήπους και φαντάζουν ωραία από μακριά. Το μεγαλύτερο ποσοστό των σπιτιών είναι έρημα και ερειπωμένα, εν μέρει εξ αιτίας μιας πανούκλας που εξολόθρευσε ολόκληρες οικογένειες λίγα χρόνια πριν.

Αταλάντη

Κυβερνήτης είναι ο Ισέντ μπέης, γιος του Kapijilar Kiayassy (αξιωματούχος) του Αλή πασά. Το ελληνικό τμήμα χωρίζεται από το τούρκικο. Ο επίσκοπος, Αταλάντης που είναι τοποτηρητής της Μητρόπολης Αθηνών, είναι ο αρχηγός της κοινότητας και διατηρεί ένα καλούτσικο σπίτι στην Επισκοπή. Το σπίτι του έχει ένα κήπο με πορτοκαλιές, λεμονιές και άλλα φρούτα, που αν και είναι απεριποίητος, είναι ο καλύτερος στην Αταλάντη και θεωρείται κάτι εξεζητημένο για την περιοχή.

Οι πεδιάδες είναι πολύ εύφορες, αλλά δεν καλλιεργούνται ιδιαίτερα εξαιτίας της έλλειψης εργατικών χεριών. Τα ελώδη μέρη προς τη θάλασσα παράγουν καλαμπόκι, η υπόλοιπη πεδιάδα σιτάρι, σταφύλια, από τα οποία γίνεται ένα καλούτσικο κρασί, και λίγα ελαιόδεντρα τα οποία αποδίδουν αρκετά. Το μεροκάματο είναι το ίδιο με την Αθήνα, τη Λιβαδειά κ.λ.π., δηλαδή 40 παράδες τη μέρα και μια οκά κρασί.

Η περιοχή έχει 30 με 40 χωριά. Τα περισσότερα είναι πολύ μικρά και σχεδόν τα μισά κατοικούνται. Πολλοί από τους κατοίκους έχουν μεταναστεύσει στις περιοχές της Λιβαδειάς και της Αθήνας από τότε που ο Αλή Πασάς κατέλαβε το μέρος. Ο έλεγχος είναι τώρα στα χέρια του γιου του, Βελή πασά, που προσπαθεί να πείσει τους μετανάστες να επιστρέψουν υποσχόμενος να μετριάσει την επιβολή φόρων.

Η Αταλάντη βρίσκεται εξ ολοκλήρου στην πεδιάδα, ακριβώς στους πρόποδες ενός απότομου και ψηλού βουνού, που ονομάζεται Ρόδα. Αυτό συνδέεται με το Χλωμό, και ένα κομμάτι του κόβει τη θέα του νοτιοανατολικού άκρου του κόλπου, ενώ μια ψηλή κορυφογραμμή του, που ονομάζεται Ξηροβούνι, κόβει τη θέα προς τα βόρεια αφήνοντας την πεδιάδα μόνη της ανάμεσα στα βουνά, ορατή από την πόλη, και πέρα από αυτή τον κόλπο της Αταλάντης, το Ευβοϊκό κανάλι και την καλλιεργημένη περιοχή γύρω από τις Ροβιές στην Εύβοια, που στην μία και στην άλλη πλευρά τους, αλλά ειδικά προς τα νότια, αυτή η παραλία αποτελείται από απότομους, ψηλούς βράχους.

Το νησί της Αταλάντη, που τώρα ονομάζεται Ταλαντονήσι, χωρίζεται από τις ακτές της Βοιωτίας με ένα μικρό κολπίσκο και εκτείνεται μέχρι το κέντρο του κόλπου της Αταλάντης. Είναι μπροστά από τη Σκάλα, δηλαδή το λιμάνι της Αταλάντης, που απέχει μια ώρα από την Αταλάντη, προς τα ανατολικά.

Είναι προφανές ότι η πόλη πήρε το όνομα της από το νησί, μια και η απώλεια του αρχικού φωνήεντος είναι συνηθισμένη κατά τη μετάβαση από τα αρχαία ονόματα σε σύγχρονα, και έτσι ο Τάλαντας αποτελεί ένα ακόμα από τα πολλά παραδείγματα στην Ελλάδα, που διατήρησαν το όνομα τους με αλλαγή.

William Martin Leake

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *