Συνεταιριστικές προσωπικότητες: Γεώργιος Φιλάρετος, Δημήτριος Γρηγοριάδης, Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Σωκράτης Ιασεμίδης και Αλέξανδρος Μπαλτατζής. Οι παραπάνω προσωπικότητες συνέβαλαν όσο λίγοι στην διάδοση και την ανάπτυξη του Γεωργικού Συνεταιρισμού στην Ελλάδα, που σκοπό είχε την βελτίωση των καλλιεργειών, την εισαγωγή καινοτόμων μεθόδων και τεχνολογικού εξοπλισμού, καθώς και την βελτίωση του επαγγελματικού και βιοτικού επιπέδου των αγροτών στην Ελλάδα.

Συνεταιριστικές προσωπικότητες
Γεώργιος Φιλάρετος (1843-1929)
Ο Γεώργιος Φιλάρετος ήταν δημοσιογράφος, νομικός και πολιτικός. Γεννημένος στη Χαλκίδα, από τις σημαντικότερες πολιτικές προσωπικότητες στη νεότερη Ελλάδα, σθεναρός υπερασπιστής των δημοκρατικών θεσμών. Ο Φιλάρετος υπήρξε από τους πρώτους υποστηρικτές του δημοκρατικού πολιτεύματος, Βουλευτής και υπουργός. Εξέδωσε τις εφημερίδες «Εύβοια» και «Ριζοσπάστης». Το 1892 εξελέγη βουλευτής Βόλου και από τότε αγωνίστηκε με πάθος για την προώθηση των συνεταιριστικών ιδεών, εντασσόμενος σε ένα περιβάλλον ανάπτυξης των εργατικών και σοσιαλιστικών ιδεών στην πόλη του Βόλου. Ο Φιλάρετος συγκρότησε γρήγορα μια μικρή, αλλά σημαντική ομάδα ομοϊδεατών του στο Βόλο και την Αθήνα, προσπαθώντας να υπερασπίσει την κοινοτική παράδοση στην Ελλάδα, αλλά και την συνεργατική ιδέα. Η εφημερίδα «Θεσσαλία» του Βόλου φιλοξενεί την εποχή εκείνη σειρά άρθρων του, ενώ τότε συγκροτείται σε σώμα το Εργατικό Κέντρο Βόλου, το οποίο παίζει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Μέσα σε αυτό το κλίμα ιδρύεται το Μετοχικό Γεωργικό Ταμείο Αλληλοβοήθειας Αλμυρού, το 1900, το πρώτο συνεταιριστικό σωματείο στην Ελλάδα. Η μικρή κοινωνία του Αλμυρού, σε άμεση συνάρτηση με τις συζητήσεις και τα κινήματα που αναπτύσσονται στο Βόλο, κατάφερε έτσι να σφραγίσει την ιστορία του ελληνικού συνεταιριστικού κινήματος. Ο Φιλάρετος υπήρξε από τους πρώτους οικιστές της Καλλιθέας στην Αθήνα.
Δημήτριος Γρηγοριάδης (1870-1907)
Ο Δημήτριος Γρηγοριάδης ήταν γεωπόνος και πρωτοπόρος συνεταιριστής. Γεννημένος στη Σμύρνη, σπούδασε γεωπονία στο Μονπελιέ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γεωπόνος στα κτήματα Σούτσου στη Ρουμανία και το 1898 ήρθε στη Ελλάδα και διορίστηκε διευθυντής στην Κασσαβέτειο Γεωργική Σχολή στο Αϊδίνι του Αλμυρού. Ο Γρηγοριάδης ερχόμενος σε άμεση επαφή με τα προβλήματα των αγροτών και εμφορούμενος από την ιδέα του συνεταιρισμού, που την εποχή εκείνη είχε ευρεία απήχηση στην Ευρώπη, πρωτοστατεί στις κινήσεις που γίνονται μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Για την ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος στην περιοχή, συνεργάζεται με τον Γεώργιο Φιλάρετο και τον Νικόλαο Μιχόπουλο, νεαρό δάσκαλο από τους Κοκκωτούς Μαγνησίας. Προπαγανδίζει με ομιλίες και άρθρα την ιδέα της ιδρύσεως Συνεταιρισμού και το 1900 καταφέρνει, μαζί με το Μιχόπουλο, να πείσει τους αγρότες του Αλμυρού να ιδρύσει το Μετοχικό Γεωργικό Ταμείο Αλληλοβοήθειας. Ο Γρηγοριάδης έγινε πρόεδρος του Ταμείου, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1905 και στη συνέχεια έγινε διευθυντής των κτημάτων Τοπάλη, ενώ στη Γεωργική Σχολή τον διαδέχθηκε ο Σωκράτης Ιασεμίδης. Δημοσίευσε μελέτες για τη γεωργία και το γεωργικό συνεταιρισμό. Πέθανε στο Βόλο σε ηλικία 37 ετών.
Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (1875-1938)
Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος ήταν επιφανής διπλωμάτης, οικονομολόγος, νομικός, και πολιτικός. Γεννημένος στην Πάτρα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, στη Γερμανία και στη Γαλλία. Εξελέγη το 1910 πληρεξούσιος στην Αναθεωρητική Βουλή και ακολούθησε το κόμμα των Φιλελευθέρων. Από το 1911 διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα του 1916 και το 1924 ίδρυσε το κόμμα των Συντηρητικών Φιλελευθέρων. Τον Οκτώβριο του 1924 σχημάτισε κυβέρνηση με το Δημοκρατικό κόμμα του Γεωργίου Κονδύλη, αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία, το υπουργείο Εξωτερικών και Στρατιωτικών, μέχρι τον Ιούνιο του 1925. Το 1926 έγινε υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Ζαΐμη, ενώ το 1928νορίζεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των εξωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου. Ο Μιχαλακόπουλος υπήρξε προοδευτικός και ριζοσπάστης όσον αφορά κυρίως το αγροτικό ζήτημα, ταχθείς γενικά υπέρ των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων Αντιτάχθηκε στο κίνημα Μεταξά και εξορίστηκε στον Πόρο, όπου αρρώστησε και στη συνέχεια πέθανε στην Αθήνα στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός στις 27 Μαρτίου 1938.
Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936)
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ήταν πολιτικός και κοινωνιολόγος. Γεννημένος στην Τρίπολη, μία από τις πλέον αγωνιστικές, αγνές και ρομαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες της νεότερης Ελλάδας. ήταν ιδρυτής «Κοινωνιολογικής Εταιρείας» και της ομάδας των Κοινωνιολόγων», μαζί με τον Δελμούζο και τον Πετιμεζά. Το 1910 εκλέχθηκε βουλευτής και έδωσε ανυποχώρητες μάχες, μέσα και έξω από τη Βουλή, για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος και την παραχώρηση των τσιφλικιών στους ακτήμονες καλλιεργητές της Θεσσαλίας. Ο Παπαναστασίου είναι ο σημαντικότερος υποστηρικτής του συνεταιριστικού ζητήματος, ο πολιτικό ε που εξέφρασε την ιδέα αυτή στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Συμμετείχε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού ομίλου το 1910 και διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών, Εσωτερικών και Περιθάλψεως στις κυβερνήσεις Βενιζέλου. Το 1923 ίδρυσε τη «Δημοκρατική Ένωση», η οποία το 1926 μετονομάστηκε σε Εργατο-αγροτικό κόμμα και το 1924 σχημάτισε κυβέρνηση με τη στήριξη του κόμματος των Φιλελευθέρων. Στις 35 Μαρτίου του 1924, με δική του επιμονή η Εθνοσυνέλευση με ψήφισμα της κήρυξε έκπτωτη την Μοναρχία και ανακήρυξε την Αβασίλευτη Δημοκρατία. Το 1932 ανέλαβε και πάλι πρωθυπουργός, για βραχύ χρονικό διάστημα. Η δικτατορία του Μεταξά τον έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό και πέθανε ξαφνικά στην Εκάλη στις 17 Νοεμβρίου 1936 από ανακοπή καρδιάς.
Σωκράτης Ιασεμίδης (1878-1929)
Ο Σωκράτης Ιασεμίδης ήταν από τους πρωτεργάτες του συνεταιρισμού στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φυσικές επιστήμες στην Αθήνα και γεωπονία στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δημοσίευσε το έργο «Περί γεωργικών Συνεταιρισμών» και το 1905 διορίστηκε διευθυντής στην Κασσαβέτειο Γεωργική Σχολή στον Αλμυρό. Βρίσκεται έτσι κοντά στην πρώτη σημαντική συνεταιριστική προσπάθεια που γίνεται στον Αλμυρό. Ο Ιασεμίδης καθοδηγεί ουσιαστικά την προσπάθεια αυτή και βοηθά αποφασιστικά στο έργο εκείνων των πρωτοπόρων γεωργών. Το 1911 τοποθετήθηκε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ως επιθεωρητής Γεωργίας. Από τη θέση αυτή προώθησε την ιδέα του αγροτικού συνεταιρισμού και σε συνεργασία με το γενικό γραμματέα του υπουργείου Αλέξανδρου Μυλωνά σχεδίασαν το νόμο «Περί Συνεταιρισμών». με τον οποίο ουσιαστικά εισάγεται στην Ελλάδα ο θεσμός του συνεταιρισμού. Ασχολήθηκε στη συνέχεια με την οργάνωση των πρώτων συνεταιρισμών, σχεδιάζοντας το πρώτο καταστατικό τους και βοηθώντας στην ίδρυση των Γεωργικών Επιμελητηρίων. Ταυτόχρονα φρόντισε για την εξεύρεση πόρων και την ενίσχυση της πίστης των συνεταιρισμών, καθώς και για την ίδρυση Γεωργικών Τραπεζών. Ο Ιασεμίδης, τέλος, παρέδωσε μεγάλο συγγραφικό έργο σχετικά με την ανάπτυξη του συνεταιρισμού στην Ελλάδα.
Αλέξανδρος Μπαλτατζής (1904-1987)
Ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής ήταν πολιτικός, γεννημένος στην Κουταΐδα Καυκάσου. Ένας από τους πρωταγωνιστές μεταπολεμικά στα ζητήματα των συνεταιρισμών. ίδρυσε το «Κόμμα Αγροτών κα Εργαζομένων». Στη δεκαετία του ’50 εκλέγονταν συνεχώς βουλευτής Ξάνθης και Ροδόπης και το 1961, μετά την εκλογική ήττα της ΕΡΕ και την κήρυξη του «ανένδοτου αγώνα» προσχώρησε στην «Ένωση Κέντρου». Εξελέγη και πάλι βουλευτής στις εκλογές των 1961, 1963 και 1964 και στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου διετέλεσε υπουργός Γεωργίας, παραιτηθείς με την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου μετά τα Ιουλιανά του 1965. Υπήρξε πρόεδρος του Συνεταιρισμού Ξάνθης και πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών της ΚΥΔΕΠ και της ΣΕΚΕ. Με δική του συμβολή ιδρύθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη ο πρώτος καταναλωτικός συνεταιρισμός, τον οποίο ακολούθησαν και ανάλογοι σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ο Μπαλτατζής ανήκει στην τελευταία γενιά των συνεταιριστών.