Με την Άρτα είναι συνδεδεμένο το δημοτικό τραγούδι που περιγράφει ένα επεισόδιο με τον κλέφτη της Δωρίδας, τον Χρήστο Μηλιόνη. Το συμβάν χρονολογήθηκε στα 1750, όταν ο οπλαρχηγός Χρήστος Μηλιόνης, μαζί με τον οπλαρχηγό του Βάλτου Μήτσο Τσεκούρα, εισέβαλαν στην πόλη της Άρτας και αιχμαλώτισαν δυο αγάδες και τον καδή.
Ο Μηλιόνης τους έσερνε στα απάτητα μέρη του και έστειλε μήνυμα ότι ήθελε λύτρα για να τους ελευθερώσει. Ο μουσελίμης (επίτροπος του πασά) της Άρτας κάλεσε τον Έλληνα προεστό, Μαυρομάτη, και τον δερβέναγα Μουχτάρ Κλεισούρα και τους είπε ότι θα πάρει τα κεφάλια του,ς αν δεν φροντίσουν ο Χρήστος Μηλιόνης να σκοτωθεί.
Οι δυο τους βρέθηκαν σε απόγνωση: ούτε ήταν εύκολο να δολοφονηθεί ο οπλαρχηγός ούτε καν ήταν απλή υπόθεση να τον πλησιάσει κάποιος. Θυμήθηκαν ότι ο Μηλιόνης είχε τον Αλβανό Σουλεϊμάνη βλάμη (αδελφοποιητό). Εκείνος θα μπορούσε να τον πλησιάσει, αν τον έπειθαν να κάνει τη δουλειά. Τον εντόπισαν και του έταξαν μεγάλη αμοιβή, αν κατόρθωνε να σκοτώσει τον Μηλιόνη. Εκείνος δέχτηκε.
Τον πρόφτασε στην περιοχή του Αλμυρού. Ο Μηλιόνης χάρηκε που τον είδε, του έστρωσε τραπέζι κι έβαλε να τους φέρουν καλό κρασί. όσο περνούσε η ώρα, τόσο οι τύψεις βασάνιζαν τον Σουλεϊμάνη. Στο τέλος, δεν άντεξε και του τα είπε όλα. Για να μην πάει στράφι το ταξίδι του, ζήτησε από τον Μηλιόνη να παραδοθεί: «Χρήστο σε θέλει ο βασιλιάς. Σε θέλουν και οι αγάδες». Φυσικά ο Μηλιόνης αρνήθηκε: «Όσο είναι ο Χρήστος ζωντανός, Τούρκους δεν προσκυνάει». Λόγο στο λόγο αρπάχτηκαν και αποφάσισαν να λύσουν τη διαφορά με μονομαχία: «Με το τουφέκι έτρεξαν ο ένας να φάει τον άλλον, Φωτιά εδώσαν στη φωτιά, κι επέσαν εις τον τόπο».
Οι δυο μονομάχοι σκοτώθηκαν με αποτέλεσμα οι συνωμότες της Άρτας και τη δουλειά τους να κάνουν και την αμοιβή να γλυτώσουν. Η σφραγίδα του Χρήστου Μηλιόνη κοσμεί σήμερα το μουσείο της Ιστορικής Εταιρείας της Αθήνας. Επάνω της είναι σκαλισμένη η χρονολογία «1744».