Εξαιτίας του γνωστού μεγάλου διωγμού των κλεφτών το Μάιο του 1806, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταφεύγει με την οικογένεια του στην Ζάκυνθο. Εκεί παρέμεινε δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια.

Ο στρατιωτικός Κολοκοτρώνης
Για τη συντήρηση της οικογένειας του άσκησε το επάγγελμα του εμπόρου ζώων αρχικά. Έπειτα, ασχολήθηκε με τα στρατιωτικά, αρχικά στην υπηρεσία των Ρώσων, μετά των Γάλλων και τέλος των Άγγλων. Σύμφωνα με τον ιστορικό Τάσο Γριτσόπουλο: Στις αρχές του 1807, ο Κολοκοτρώνης επικεφαλής 80 ανδρών, έρχεται με το πλοίο «Άγιος Γεώργιος» στην περιοχή των Πατρών, αποβιβάζεται και καταστρέφει στις Αχαϊές «τα σπίτια, τες ιδιοκτησίες, τα μαγαζιά του Σαϊταγά».
Από το καλοκαίρι του 1807 ως την άνοιξη του 1808 μετέχει σε θαλάσσιες στρατιωτικές επιχειρήσεις στο βόρειο Αιγαίο φθάνοντας ως το Άγιον Όρος. Στα πλοία είχαν επιβιβαστεί όλοι οι γνωστοί καπεταναίοι του Ολύμπου (Σταθάς, Νικοτσαράς, Βλαχάβας, Λαζαίοι κ.α). Λίγο πριν την επιστροφή του, μέσω Μάνης, στη Ζάκυνθο πηγαίνει με μερικά παληκάρια του στο Μοναστήρι της της Γορτυνίας, στην καρδιά της Πελοποννήσου, για να υποστηρίξει, όπως απαιτούσαν οι προγονικοί οικογενειακοί όρκοι «φιλίας και αδελφοσύνης», τον «πατρικό του» φίλο Αλή φαρμάκη -τον οποίο ποτέ δεν είχε δει κατά πρόσωπο- από τις επιθέσεις του γιου του Αλή πασά, Βελή. Εκεί έμεινε εξήντα μέρες.
Μετά την επιστροφή του ταξιδεύει στην Κέρκυρα και μαζί με τους Γάλλους του Ναπολέοντα σχεδιάζουν κατάληψη της Πελοποννήσου. Το σχέδιο που καταρτίστηκε δεν υλοποιήθηκε, γιατί τον Ιούλιο του 1809 τα Επτάνησα πέρασαν στους Άγγλους.
Στο μεταβατικό στάδιο της ολοκλήρωσης της κατάληψης των Επτανήσων από τους Άγγλους μένει και δρα στη Λευκάδα και τα γύρω νησιά και στη συνέχεια επιστρέφοντας στη Ζάκυνθο, κατατάσσεται στον αγγλικό στρατό με το βαθμό του λοχαγού, για να προαχθεί σε λίγο σε αυτόν του ταγματάρχη.
Το 1812 πηγαίνει πάλι για λίγο στην Πελοπόννησο, όπου, αφού φιλοξενήθηκε στα Λαγκάδια από τους Δεληγιανναίους, επισκέφθηκε στο χωριό Λάλα Ηλείας την οικογένεια του Αλή Φαρμάκη, για να συλλυπηθεί για το θάνατο του, που είχε επέλθει λίγο καιρό πριν.
Το Φεβρουάριο του 1814 μετέχει στην επιχείρηση της κατάληψης των Παξών και της Πάργας από τους Άγγλους. Στο στρατό των Άγγλων μένει ως το 1817, δηλαδή, δύο χρόνια μετά την διάλυση εκ μέρους τους των επικουρικών ταγμάτων των κλεφτών που δεν τα χρειάζονταν πια.
Ο πόθος του Κολοκοτρώνη για την Ελλάδα
Σε όλη τη στρατιωτική σταδιοδρομία στους ξένους ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ποτέ δεν έπαψε να επιδιώκει την απελευθέρωση της υπόδουλης πατρίδας.
Στα Επτάνησα τήρησε πάντα την εξής αρχή: «Οσάκις έμβαινα εις δούλευσιν, έμβαινα πάντοτε με τη συμφωνία, ότι από την Επτάνησον να μην απομακρύνωμαι και να μην πολεμώ παρά εις τούρκικο τόπο και το φόρεμα (φουστανέλα) να μην εβγάλω».
Διαμένοντας στη Ζάκυνθο ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρήκε την ευκαιρία να διαβάσει ιστορικά βιβλία, ενώ, όταν του δινόταν η ευκαιρία, παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στον ιεροδιάκονο Αντώνιο Μαρτελάο, στέλνοντας σ’ αυτόν και τους δυο γιου του, τον Πάνο και τον Γενναίο.
Στα χρόνια της παραμονής του στη Ζάκυνθο ο Κολοκοτρώνης δεν έπαψε να νοσταλγεί το Μοριά. Μαζί με τον μικρό του γιο Κωνσταντίνο ανέβαινε στην Παναγία του Πικρίδη στο δρόμο του κάστρου, του έδειχνε την Πελοπόννησο και τα βουνά της και του έλεγε «εκεί έζησαν οι προπάτορες μας, τώρα η γη εκείνη στενάζει εις τον ζυγόν».
Όταν η Φιλική Εταιρεία άπλωσε τα δίχτυα της, μπήκε από τους πρώτους σε αυτήν Κατηχήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1818 από τον Αναγνωσταρά Παπα-Γεωργίου και ορκίστηκε από τον ιερομόναχο Άνθιμο Αργυρόπουλο στο κελί της μικρής εκκλησίας «του Αγίου Γεωργίου των Λατίνων» (ιδιόκτητου ορθόδοξης οικογένειας) ή «των Φιλικών» στο «Ψήλωμα» προς το κάστρο. Στον ίδιο χώρο ορκίστηκαν οι Νικηταράς, Πλαπούτας, Γρίβας κ.α.
Έτσι, όταν έφτασε η ώρα του Μεγάλου Ξεσηκωμού, έφυγε από τη Ζάκυνθο (3 Ιανουαρίου 1821) και μέσα σε τρις μέρες (6 Ιανουαρίου 1821) αποβιβάστηκε στη Μάνη και σε λίγο ανέλαβε την Αρχιστρατηγία του Ιερού Απελευθερωτικού Αγώνα που οδήγησε στην Εθνική Παλιγγενεσία.
Με πληροφορίες από: https://www.ekdotikeathenon.gr/istopia-toy-ellhnikoy-ethnoys-p16.html
[…] φάση της προετοιμασίας του Αγώνα ήταν η άφιξη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στις 6 Ιανουαρίου στην Σκαρδαμούλα (Καρδαμύλη) της […]
[…] ό,τι με τους αρματολούς και κλέφτες στη Ρούμελη. Έτσι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που υπηρετούσε ως κάπος των Δεληγιανναίων, γράφει, […]