Ο Αρκάδιος

Μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α’ το 395, ανέλαβαν τη διακυβέρνηση οι γιοι του, Αρκάδιος και Ονώριος στο ανατολικό και δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας αντίστοιχα. Ο Αρκάδιος όταν ανήλθε στο θρόνο ήταν μόλις 18 χρονών. Ως αυτοκράτορας αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων για δύο λόγους, γιατί δεν διέθετε την απαραίτητη πείρα και γιατί ήταν άνθρωπος άβουλος. Ο νεαρός αυτοκράτορας έγινε πειθήνιο όργανο των ευνοούμενων του, οι οποίοι στην πραγματικότητα διοικούσαν την αυτοκρατορία με γνώμονα τα προσωπικά τους συμφέροντα. Ο Αρκάδιος βασίλεψε 13 χρόνια.

Ο Αρκάδιος
Ο Αρκάδιος

Τα κυριότερα προβλήματα του Αρκάδιου ήταν: οι επιδρομές των Ούννων και των Γότθων, ο αντιγοτθικός αγώνας που προέκυψε από τον κίνδυνο του εκγοτθισμού και η άνοδος και η πτώση του Ιωάννη Χρυσοστόμου. Οι Ούννοι, ασιατικός λαός μογγολικής καταγωγής, είχαν δημιουργήσει κράτος στην Ευρώπη, το οποίο, γύρω στο 400, εκτεινόταν από την Παννονία μέχρι και την Κασπία Θάλασσα. Οι Ούννοι εισέβαλαν στα βορειοανατολικά σύνορα του Βυζαντινού Κράτους από τις Καυκάσιες Πύλες και αφού πέρασαν στην Αρμενία έφτασαν στην Μεσοποταμία και τη Συρία λεηλατώντας και καταστρέφοντας.

Οι Βησιγότθοι, μετά τη συνθήκη με τον Θεοδόσιο Α’, είχαν εγκατασταθεί στην Κάτω Μοισία. Με αρχηγό τον Αλάριχο επαναστάτησαν και άρχισαν επιδρομές προς την Κωνσταντινούπολη και έπειτα προς τη Μακεονία, τη Θεσσαλία και τη νότια Ελλάδα. Αφού πέρασαν τις Θερμοπύλες, προχώρησαν στην Αττική και αφού κυρίευσαν τον Πειραιά (σεβάστηκαν την Αθήνα λόγω του ένδοξου παρελθόντος της), εισέβαλαν στην Πελοπόννησο. Οι Βησιγότθοι ανενόχλητοι λεηλατούσαν τα πάντα. Το Βυζαντινό Κράτος ήταν απασχολημένο με τους Ούννους και δεν κινήθηκε ποτέ εναντίον τους.

Τους κατοίκους των περιοχών αυτών βοήθησε το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος. Ήλθε από τη Δύση ο στρατηγός Στηλίχων, επίτροπος του ανήλικου Ονωρίου, ο οποίος με πολύ στρατό έφτασε στην Πελοπόννησο και περικύκλωσε τους Γότθους στη Φολόη Αρκαδίας. Οι δύο αρχηγοί δεν συγκρούστηκαν, αλλά προτίμησαν να συνεννοηθούν. Ο Αλάριχος αποσύρθηκε στην Ήπειρο, αφού πήρε τιμητικά από τον Βυζάντιο τον τίτλο του μαγίστρου του Ιλλυρικού.

Το Βυζάντιο εκείνη την εποχή πέρασε έναν μεγάλο κίνδυνο, τον κίνδυνο του εκγοτθισμού, που δημιουργήθηκε όταν το φιλογοτθικό κόμμα του Γαϊνά, που ήταν οπαδός του Άρειου, προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία. Σχηματίστηκε τότε ένας Ορθόδοξος σχηματισμός με επικεφαλής τον ύπατο Αυρήλιο, την αυγούστα Ευδοξία, τους Δήμους, την Εκκλησία. Τότε έλαμψε και το άστρο του Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Ένα σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *