Ιοβιανός

Μετά τον θάνατο του Ιουλιανού ο βυζαντινός στρατός κινδύνευσε γιατί έμεινε για ένα διάστημα χωρίς αρχηγό σε ξένη χώρα. Έτσι ο Ιοβιανός εκλέχτηκε για να καλύψει αυτό το κενό. Ο Ιοβιανός ήταν ένας συνετός Χριστιανός αξιωματικός, που υπηρετούσε στην αυτοκρατοριή φρουρά και ήταν Ιλλύριος από την Παννονία.

Ο νέος αυτοκράτορας μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις υπέγραψε ειρήνη με τους Πέρσες, η οποία όμως ήταν ταπεινωτική για τους Βυζαντινούς. Παραχωρούσε παλιές περσικές επαρχίες και δεκαπέντε φρούρια στη Μεσοποταμία. Επίσης παραχώρησε τη μισή Αρμενία. Υποχρεωνόταν ακόμη να προσφέρει ετήσια προσφορά στους Πέρσες για την κατασκευή και συντήρηση οχυρών στην περιοχή του Καυκάσου με σκοπό να αντιμετωπίζονται διάφορα νομαδικά φύλα που ζούσαν εκεί.

Οι λόγοι που ώθησαν τον Ιοβιανό σε αυτή την συνθηκολόγηση ήταν τρεις: Πρώτον: ήθελε να σώσει τον στρατό του και να τον επαναφέρει στις βάσεις του. Δεύτερον: ήθελε να στερεώσει τον θρόνο του και τρίτον γιατί έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι βάρβαροι που απειλούσαν τα Βαλκανικά σύνορα της αυτοκρατορίας.

Στους οκτώ μήνες που βασίλεψε έδειξε σύνεση και μετριοφροσύνη. Κατάργησε τα μέτρα που είχε πάρει ο Ιουλιανός ενάντια στους χριστιανούς και στις χριστιανικές εκκλησίες. Επέστρεψε όμως και την ελεύθερη άσκηση της ειδωλολατρείας. Αλλά απαγόρευσε τη μαγεία στα εθνικά ιερά. Ένα άλλο πολύ σημαντικό μέτρο του Ιοβιανού ήταν η ελευθερία της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων από χριστιανούς.

Ενώ όμως προχωρούσε με τον στρατό προς την Κωνσταντινούπολη, πέθανε ξαφνικά στη Βιθυνία το 364, σε ηλικία 33 χρόνων. Η αυτοκρατορία βρέθηκε ξανά χωρίς αυτοκράτορα με το στρατό ρυθμιστή της κατάστασης. Μετά το θάνατο του Ιοβιανού, οι στρατηγοί και οι ανώτατοι υπάλληλοι ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον αξιωματικό της αυτοκρατορικής φρουράς, Ουαλεντιανό (ή Βαλεντινιανό), το 364. Μετά από ένα μήνα περίπου ο Ουαλεντινιανός έστεψε ως συναυτοκράτορα τον αδελφό του Ουάλη (ή Βάλη).