Ισχυρές πολιτικές ιδεολογίες, που στα νεότερα χρόνια κατάφεραν ανατροπές στην πολιτική κατάσταση της εποχής, θέλησαν να αποτυπώσουν την ιδεολογία τους (και κατ’ αυτόν τρόπο να «διαιωνίσουν» την παρουσία τους στη ροή του χρόνου) -εκτός των άλλων νεωτερισμών- και με διαφορετικά με τα ισχύοντα ημερολόγια. Ο κύριος στόχος τους ήταν να τονίσουν στον αποδέκτη λαό ότι η νέα κατάσταση έρχεται σε αντίθεση με την παλιά και συνεπώς με τα κηρύγματα τους εγκαινιάζουν κάτι καινούργιο που θα αποτελέσει σταθμό μέσα στο χρόνο. Οι απόπειρες δεν είναι πολλές ούτε άντεξαν περισσότερο από όσο οι ίδιες οι ιδεολογίες που τα κατασκεύασαν.

Ιδεολογίες και ημερολόγια
Δημοκρατικό ημερολόγιο
Η πιο ανατρεπτική αλλαγή του ισχύοντος ημερολογίου, δηλαδή του χριστιανικού έγινε στη Γαλλία το 1793. Οι Γάλλοι επαναστάτες, επιθυμούντες να υπογραμμίσουν την κατάργηση του παλαιού καθεστώτος και την εγκαθίδρυση του νέου, της δημοκρατίας, καθιέρωσαν το δημοκρατικό ημερολόγιο υπολογίζονταν αναδρομικά το 1792 ως έτος 1.
Το 1792 ανατράπηκε η μοναρχία στη Γαλλία και αντικαταστάθηκε με τη δημοκρατία. Οι αλλαγές όμως δεν περιορίστηκαν στην αφετηρία μέτρησης του χρόνου, αλλά ακόμη στη διαίρεση του, στην ονομασία μηνών, ημερών κλπ. Και στο εορτολόγιο. Το δημοκρατικό ημερολόγιο διεπόταν από ορθολογιστικό, φυσιοκρατικό και αντιχριστιανικό πνεύμα.
Η παράλληλη χρήση δυο ημερολογίων, του καθιερωμένου χριστιανικού και του νεοφανούς δημοκρατικού, δημιουργούσε δυσκολίες σε διοικητικά, οικονομικά και διεθνών σχέσεων θέματα, παρά την έκδοση βοηθημάτων με την αντιστοιχία δημοκρατικού και χριστιανικού ημερολογίου. Έτσι, το δημοκρατικό ημερολόγιο δεν άργησε να αχρηστευθεί στη πράξη και να καταργηθεί επίσημα από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη το 1805.
Άφησε εν τούτοις μακρινούς απόηχους, τουλάχιστον ως προς την αφετηρία μέτρησης. Έτσι π.χ. το 1798 θεωρήθηκε ως έτος 1 «της Ελευθερίας» για τη Ιταλία, το 1822 ως έτος 1 «της ανεξαρτησίας» για τους Έλληνες και το 1801 ως έτος 1 για το θεοσεβικό ημερολόγιο του Καΐρη, το οποίο είναι αφανής παραλλαγή του δημοκρατικού ημερολογίου με θρησκευτικό μανδύα. Οι απόηχοι πάντως ήταν θνησιγενείς.
Φασιστικό ημερολόγιο
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αλλαγή ημερολογίου αλλά για καθιέρωση νέας αφετηρίας της χρονολογίας από την κατάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από τον Φασισμό. Έτσι το 1922 προς το 1923 θεωρήθηκε ως το φασιστικό έτος Ι (λατινική αρίθμηση). Ισχνή προσπάθεια, που λειτουργούσε παράλληλα,με το χριστιανικό ημερολόγιο, χωρίς να το ενοχλεί. Δίπλα στον Χριστό ο Ντούτσε. Παράδειγμα: 16 Δεκεμβρίου 1939-XVIII (18).
Συγκρινόμενα το φασιστικό με το δημοκρατικό, το πρώτο παρουσιάζεται συγκρατημένο, συμβιβασμένο, αλλά και περισσότερο υποχρεωτικό από το δημοκρατικό. Σε όλα τα φασιστικά έντυπα και έγγραφα αναγράφονται δύο χρονολογίες, η χριστιανική και η φασιστική. Π.χ. η 30η Μαΐου 1934 συνοδεύεται από τη φασιστική χρονολογία XII.
Το φασιστικό ημερολόγιο της Ιταλίας μιμήθηκε η δικτατορία του Μεταξά, θεωρώντας το 1936 ως έτος Α’ (με ελληνική αρίθμηση), όπως φαίνεται στα έντυπα της.
Μπολσεβικικό ημερολόγιο
Παραλλαγή του δημοκρατικού ημερολογίου ήταν και το μπολσεβικικό ημερολόγιο, το οποίο αποφασίστηκε να καθιερωθεί στην ΕΣΣΔ το Σεπτέμβριο του 1929. Ο μήνας διαιρέθηκε σε 6 πεντάδες και το έτος σε 72. Αργίες δεν προβλέπονταν, παρά μόνο ευκαιριακά. Στόχος του μπολσεβίκικου ημερολογίου ήταν να αυξηθεί ο χρόνος εργασίας, γεγονός που χαρακτηρίζει και το δημοκρατικό ημερολόγιο, αλλά σε πολύ περιορισμένο βαθμό. Τα ονόματα των μηνών, ως ρωμαϊκής προέλευσης παρέμειναν τα ίδια, όχι όμως και αυτά των ημερών της πεντάδας.
Η ιδεολογική αποστολή του μπολσεβικικού ημερολογίου είναι εμφανής, αλλά περισσότερο εμφανής είναι η πρακτική του σκοπιμότητα, η οποία, ως επαχθής, το κατέστησε μη βιώσιμο.