Η καθημερινή ζωή των Ρωμαίων, που είχαν εγκατασταθεί στις ανατολικές επαρχίες, περί το έτος 1, δηλαδή την εποχή του Αυγούστου, δεν διέφερε από εκείνη των ανθρώπων που ζούσαν στη Ρώμη.

Η καθημερινή ζωή των Ρωμαίων
Εργασίες και επαγγέλματα
Το επάγγελμα που ακολουθούσαν οι Ρωμαίοι καθοριζόταν κατά κανόνα από την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκαν. Έτσι η εργασία για βιοπορισμό ήταν ασυμβίβαστη με την κοινωνική θέση των Ρωμαίων αριστοκρατών. Η ενασχόληση με τη γεωργία, όμως, ήταν αποδεκτή ακόμη και για τους συγκλητικούς.
Οι Ρωμαίοι των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων έκαναν καριέρα κυρίως στο στρατό και στην κυβέρνηση, όπου κατείχαν τα αξιώματα του ταμία, του αγορανόμου, του δημάρχου, του πραίτορα και του υπάτου. Η θητεία σε αυτά ήταν ετήσια και δεν πληρωνόταν. Έτσι, ο γιος ενός συγκλητικού σε ηλικία 16 ετών εισαγόταν στη τάξη των ιππέων και στα 17 μπορούσε να αναλάβει το πρώτο του δημόσιο αξίωμα (π.χ. διοικητής του νομισματοκοπείου).
Η δικηγορία μπορούσε να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς μια καριέρα στην πολιτική. Μολονότι οι νομικές συμβουλές έπρεπε να δίνονται δωρεάν και οι δικηγόροι απαγορεύονταν να δέχονται αμοιβές, πολύτιμα δώρα και γενναιόδωρα μερίδια από κληρονομιές λάμβαναν οι επιτυχημένοι.
Η τάξη των ιππέων ασχολείται κυρίως με τις επιχειρήσεις, τα δημόσια έργα και το εμπόριο. Επίσης, στις επαρχίες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εμφανίζονταν ως δανειστές και ταμίες των προσόδων.
Ένα επάγγελμα με μεγάλη άνθηση στη Ρώμη ήταν του τραπεζίτη, ο οποίος δεν περιοριζόταν στη διευκόλυνση των συναλλαγών, αλλά παράλληλα έπαιζε το ρόλο του δανειστή και βοηθούσε τους πελάτες του να επενδύσουν χρήματα.
Οι απελεύθεροι εργάζονταν ως τεχνίτες ή αν ήταν μορφωμένοι ως υπάλληλοι στις κρατικές υπηρεσίες (π.χ. γραμματείς). Την ιατρική ασκούσαν κυρίως απελεύθεροι και ξένοι. Φημισμένοι γιατροί στη Ρώμη ήταν οι Έλληνες, στους οποίους μάλιστα ο Αύγουστος παραχώρησε πολλά προνόμια.
Οι μικρέμποροι και τεχνίτες (π.χ. φούρναρης, τσαγκάρης, κλειδαράς, χρυσοχόος, βυρσοδέψης) είχαν τα καταστήματα ή τα εργαστήρια τους στην αγορά ή σε συγκεκριμένες συνοικίες της πόλης, και πολλοί από αυτούς οργάνωναν και συντεχνίες. ‘Τέλος, η άνεργη μερίδα του πληθυσμού ανακουφιζόταν με τακτικές κρατικές διανομές τροφίμων ενώ πολλοί νέοι είχαν στραφεί και στο μισθοφορικό στρατό που σε περιόδους ειρήνης απασχολούνταν σε δημόσια έργα.
Η ενδυμασία των Ρωμαίων
Ο ενδυματολογικός κώδικας έπαιζε μεγάλο ρόλο στη ζωή των Ρωμαίων. Υπήρχαν ενδύματα για το σπίτι, καθώς και άλλα για τις δημόσιες εμφανίσεις. Το κατεξοχήν ένδυμα των Ρωμαίων ήταν η τόγκα, που φοριόταν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Η τόγκα ήταν ένα ημικυκλικού σχήματος μάλλινο ύφασμα, διαμέτρου 6μ. περίπου την εποχή του Αυγούστου και κάλυπτε το σώμα από τους ώμους μέχρι τα πόδια, αφήνοντας ελεύθερο μόνο το δεξί χέρι. Η τόγκα των ανώτερων τάξεων είχε κατά μήκος της άκρης της μια πλατιά πορφυρή ταινία, σύμβολο εξουσίας και πλούτου, ενώ ή τόγκα του μέσου ενήλικου είχε το φυσικό χρώμα του μάλλινου υφάσματος.
Οι πιο συντηρητικοί Ρωμαίοι αριστοκράτες έριχναν πάνω από τη τόγκα την τήβεννο, κατά το παράδειγμα του Αυγούστου, ως ένδειξη της πίστης τους στα παλιά ήθη. Ο ελληνικού τύπου χιτώνας ήταν ένα πολύ συνηθισμένο ένδυμα για τους Ρωμαίους και φοριόταν τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες. Μέσα από τον χιτώνα, την τήβεννο και τη τόγκα φοριόταν ένα λινό κομμάτι ύφασμα που δενόταν γύρω από τη μέση και αποτελούσε το εσώρουχο. Τέλος, ένα άλλο ένδυμα που φοριόταν κάτω από τη τόγκα, αλλά και μέσα στο σπίτι, ήταν το χιτώνιο.
Η περιποίηση του σώματος
Από την εποχή του Αυγούστου γενικεύτηκε η καθημερινή φροντίδα του σώματος με το λουτρό πριν το δείπνο, που σηματοδοτούσε τη μετάβαση από την ένταση της ημέρας στη χαλάρωση, καθώς και με ην περιποίηση των μαλλιών και το τακτικό ξύρισμα των ανδρών. Αυτή η συνήθεια ήταν περισσότερο χαρακτηριστικό των Ρωμαίων που ζούσαν στην πόλη, ενώ οι Ρωμαίοι που ζούσαν στην επαρχία έδιναν λιγότερη σημασία. Αυτή η συνήθεια χαρακτήριζε τον άνθρωπο, όπως και το ένδυμα.
Οι Ρωμαίοι έκαναν το ημερήσιο μπάνιο τους στα δημόσια λουτρά, χωριστά άνδρες κα γυναίκες, είτε σε ιδιωτικά, εάν ήταν αρκετά εύποροι διέθεταν λουτρό στο σπίτι τους. Τα δημόσια λουτρά ήταν προσιτά ακόμη και στους πιο φτωχούς πολίτες, καθώς η είσοδος στοίχιζε πολύ λίγο. Διέθεταν επίσης χώρους για αθλοπαιδιές και ηλιοθεραπεία, πισίνες, αποδυτήρια και δωμάτια για μασάζ.
Το τακτικό ξύρισμα των ανδρών ήταν ένα ακόμη χαρακτηριστικό που σηματοδοτούσε την εποχή του Αυγούστου. Μόνο βέβαια οι πιο κομψοί ξυρίζονταν καθημερινά. όσοι πολίτες δεν είχαν την δυνατότητα να επωμιστούν το έξοδο του ιδιωτικού κουρέα συνωστίζονταν στα κουρεία των πόλεων, τα οποία σταδιακά απέκτησαν το χαρακτήρα ενός χώρου κοινωνικής συναναστροφής. Αρκετοί Ρωμαίοι για να αποφύγουν τα ατυχήματα με το ξυράφι κατέφευγαν σε πιο ριζικές μεθόδους, όπως η χρήση αποτριχωτικών αλοιφών (από ρητίνη ή πίσσα) ή ακόμη και λαβίδες της τσιμπίδας.
Η πρώτη φροντίδα της Ρωμαίας το πρωί ήταν το χτένισμα των μαλλιών της, το οποίο κατά την εποχή του Αυγούστου δεν διαρκούσε πολύ ώρα, καθώς η κόμμωση δεν ήταν περίτεχνη. Συχνό ήταν το χτένισμα σε κοτσίδες που τις τύλιγαν σαν στεφάνι γύρω από το μέτωπο. Οι γυναίκες κατέφευγαν σε κομμώτριες για τα περίτεχνα χτενίσματα αλλά και για αποτρίχωση, βάψιμο μαλλιών και προσώπου.
Τα φαγητά των Ρωμαίων
Τα φημισμένα ρωμαϊκά συμπόσια με τα «εξωτικά» φαγητά δημιουργούν εσφαλμένη εικόνα για τις διατροφικές συνήθειες των μεσαίων και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Το σιτάρι ήταν το βασικό συστατικό της τροφής της ρωμαϊκής οικογένειας στα χρόνια του Αυγούστου. Με αυτό μαγείρευαν έναν πολτό για το δείπνο -το κύριο γεύμα της ημέρας μεταξύ 17:00-18:00 το χειμώνα και μία ώρα νωρίτερα το καλοκαίρι, με το τέλος της εργασίας- του οποίου η γευστική του μονοτονία έσπαγε με τη χρήση καρυκευμάτων. Η ποικιλία στο βραδινό τραπέζι εξασφαλιζόταν με τα λαχανικά και τις ελιές, ενώ μόνο σε εορταστικές μέρες έτρωγαν ελάχιστο κρέας, ψάρια και πουλερικά. Το ψωμί αλειφόταν με ένα μείγμα τυριού, λαδιού, σκόρδου και αλατιού.
Πολλοί Ρωμαίοι δεν έπαιρναν πρωινό, ενώ ελάχιστοι έτρωγαν ελαφρά, όπως ψωμί με αλάτι ή μέλι, χουρμάδες ή ελιές. Το πρόγευμα ήταν συνήθως ένα κομμάτι ψωμί με τυρί, ενώ ο μεσημεριανό που μπορούσε και αυτό να περιοριστεί σε ένα κομμάτι ψωμί εμπλουτιζόταν με λαχανικά, φρούτα και λίγο κρασί.