Βόρειοι και Νότιοι: Η βιαιότερη σύγκρουση στην αμερικανική ιστορία, που διήρκεσε τέσσερα χρόνια (1861-1865), άφησε πολλούς νεκρούς στα πεδία των μαχών, πόλεις ερειπωμένες και, στο τέλος της, στοίχισε τη ζωή σε έναν από τους πιο φωτισμένους προέδρους των ΗΠΑ, τον Αβραάμ Λίνκολν. Παρακάτω παρουσιάζονται οι Αμερικανοί Στρατηγοί που πρωταγωνίστησαν στον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.
Αμερικανοί Στρατηγοί
Οδυσσέας Σίμπσον Γκραντ (1822-1885)
Ο Οδυσσέας Σίμπσον Γκραντ στρατηγός των Βόρειων και 18ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, γεννημένος στο Πόιντ Πλέσαντ του Οχάιο. Πολέμησε στο Μεξικανικό πόλεμο. Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στο στρατό, έφτασε μέχρι το βαθμό του λοχαγού, αλλά παραιτήθηκε και ασχολήθηκε με τη γεωργία στο Μισσούρι. όταν εξερράγη ο Εμφύλιος το 1861 κατήρτισε σώμα εθελοντών. Επέδειξε ιδιαίτερη τόλμη και στρατηγική ικανότητα, ώστε σύντομα προήχθη σε στρατηγό και ουσιαστικά ηγήθηκε των στρατευμάτων των Βορείων, οδηγώντας τα στην τελική μάχη. Πρώτα στην κοιλάδα του Μισισίπι και μετά στις τελικές εκστρατείες στη Βιρτζίνια. Το 1864 έγινε αρχηγός όλων των δυνάμεων των Βορείων, ανασυγκρότησε τις δυνάμεις του και ακολούθησε μια αποφασιστική επιθετική τακτική, η οποία δεν άφηνε χρονικά περιθώρια στον αντίπαλο. Απεδέχθη την παράδοση των Νοτίων το 1865 στο Απομάτοξ Κορτ Χάουζ στη Βιρτζίνια. Ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας των ΗΠΑ και ως εκ τούτου η εκλογή του ως υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων και η νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 1869 ήταν αναμενόμενη. Διαδέχθηκε τότε τον Άντριου Τζόνσον και το 1872 ηγήθηκε στην ανασυγκρότηση του Νότου, και παρ’ ότι η θητεία του σπιλώθηκε από σκάνδαλα επανεξελέγη το 1873. Έγραψε δύο τόμους απομνημονευμάτων.
Ουίλιαμ Σέρμαν (1820-1891)
Ο Ουίλιαμ Σέρμαν ήταν Αμερικανός στρατηγός. Στον Εμφύλιο πήρε μέρος ως διοικητής ταξιαρχίας του ομοσπονδιακού στρατού μαζί με τον Γκραντ. Διακρίθηκε στις μάχες του Βίσκσμπεργκ(1863) και της Ατλάντα (1864), του Πίτερσμπεργκ και του Ρίτσμοντ (1865). Το 1864 ο Σέρμαν ανέλαβε τη διοίκηση των δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων και σε συνεργασία με τον Γκραντ εξαπέλυσαν την τελική έφοδο για τη νίκη εναντίον των Νοτίων. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τη μεγάλη δίμηνη πορεία των τμημάτων του από την Ατλάντα στη Σαβάνα. Η πορεία αυτή έμεινε γνωστή με τον τίτλο «πορεία προς τη θάλασσα». Ήταν μια πορεία ταχύτατη, καθώς ο στρατός του Σέρμαν δεν έφερνε μαζί του εφόδια κινούμενος έτσι χωρίς κανένα εμπόδιο και βρίσκοντας προμήθειες από συνεχείς λεηλασίες της υπαίθρου, οι οποίες ταυτόχρονα κατέστρεφαν και τις δυνατότητες εφοδιασμού του εχθρού. Η ανελέητη αυτή προέλαση κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό την περιοχή και κατέληξε στη Σαβάνα της Γεωργίας τον Δεκέμβριο του 1864. Μετά τον πόλεμο ο Σέρμαν διετέλεσε γενικός διοικητής του αμερικανικού στρατού (1869-1884). Το όνομα του δόθηκε σε ισχυρό άρμα μάχης, το οποίο κατασκεύασαν οι Αμερικανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ρόμπερτ Έντουαρντ Λι (1807-1870)
Ο Ρόμπερτ Έντουαρντ Λι ήταν στρατηγός των Νοτίων κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, στις ΗΠΑ, γεννημένος στο Στράφορντ της Βιρτζίνια. Εκπαιδεύτηκε στο Ουέστ Πόιντ και στο Μεξικανικό πόλεμο έγινε αρχιμηχανικός του στρατού (1846). Διετέλεσε διοικητής της Στρατιωτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ από το 1852 μέχρι το 1856, αξιωματικός του ιππικού στα τεξανικά σύνορα (1855-1859). όταν εξερράγη ο Εμφύλιο διορίστηκε αρχηγός των στρατευμάτων της Βιρτζίνια., το 1862 αρχιστράτηγος των Νοτίων και το 1865 του Συμπολιτειακού Στρατού. Ως επικεφαλής της άμυνας στο Ρίτσμοντ, νίκησε τις ομοσπονδιακές δυνάμεις στις Μάχες των 7 ημερών το 1862. Η στρατηγική του στην αντιμετώπιση του στρατηγού Ποπ, η εισβολή του στο Μέριλαντ και την Πενσιλβάνια και άλλα κατορθώματα του είναι κεντρικά στην ιστορία του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Λι εφάρμοσε μια επιθετική στρατηγική, που στόχο είχε την άμεση καταστροφή του εχθρού, στο πρότυπο της ναπολεόντειας τακτικής. Μετά την οπισθοχώρηση του, ωστόσο, στο Μέριλαντ, το Σεπτέμβριο του 1862, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τους Νότιους, καθώς τον Ιανουάριο ο Λίνκολν κατήργησε με διάταγμα τη δουλεία. Στις 9 Απριλίου του 1865 ο Λι παρέδωσε το στρατό του στον στρατηγό Οδυσσέα Γκραντ στο Απομάτοξ Κορτ Χάουζ της Βιρτζίνια. Μετά τον πόλεμο έγινε πρόεδρος του Ουάσιγκτον Κόλετζ στο Λέξινγκτον.