Ο Φίλιππος Β’ έζησε μεταξύ 382 π.Χ. και 336 π.Χ. Ήταν Έλληνας βασιλιάς του Βασιλείου της Μακεδονίας από το 359 π.Χ. μέχρι τη δολοφονία του από τον Παυσανία (μέλος της βασιλικής σωματοφυλακής του Φίλιππου), το 336 π.Χ. Ήταν μέλος της δυναστείας των Αργεάδων των Μακεδόνων βασιλιάδων, τρίτος γιος του βασιλιά Αμύντα Γ’ της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου Γ’.

Πολλοί Μακεδόνες βασιλείς προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν το κράτος τους, να ενισχύσουν την κεντρική εξουσία, να αναπτύξουν και να βελτιώσουν τον στρατό, να περιορίσουν τις εξωτερικές απειλές. Αυτός ο βασιλιάς όμως που τα κατάφερε ήταν ο Φίλιππος Β’. Οι Μακεδόνες την εποχή του Φίλιππου ήταν βέβαια περισσότερο ώριμοι για να πραγματοποιήσουν μεγάλα βήματα προόδου, οι νότιες ελληνικές δυνάμεις παρήκμασαν. Αλλά είναι αμφίβολο αν άλλος άνθρωπος στη θέση του Φίλιππου θα είχε τα ίδια αποτελέσματα.
Ο Φίλιππος πέτυχε με την ισχυρή προσωπικότητά του, τα πνευματικά προσόντα του, την ακτινοβολία και την αίγλη του να αποκτήσει την επιβολή ενός συγκεντρωτικού απόλυτου μονάρχη, χωρίς να χάσει τη θερμότητα και την αμεσότητα των παλαιών πατριαρχικών βασιλέων, να μη μεταβληθεί σε τύραννο, να μην απομονωθεί από τους υπηκόους του.
Στο εξωτερικό χρησιμοποιούσε τα όπλα όταν έκρινε ανεπαρκή τα αποτελέσματα της διπλωματίας του. Και αναλάμβανε η διπλωματία μόλις ο εχθρός κατέθετε τα όπλα, για να συμπληρώσει τα κέρδη που απέφερε ο πόλεμος. Ο Φίλιππος ήταν δεινός ψυχολόγος, αντιλαμβανόταν τις σκέψεις των συνομιλητών του, προσάρμοζε ανάλογα τους λόγους του και τις σιωπές του και στάθμιζε τα αποτελέσματά τους, ώστε να ρυθμίσει τη στάση του στην επόμενη φάση της συζήτησης. Κολάκευε για να αποκοιμίσει, έδινε γενναία δώρα, για να κατακτήσει συμπάθειες, απειλούσε για να εκφοβίσει, εξαγόραζε συνειδήσεις.
Ο Φίλιππος Β’ ήταν μοναδικός στο να υποχωρεί σε ασήμαντα θέματα για να δείξει καλή θέληση, πίσω από την οποια έκρυβε τους ακριβείς σκοπούς του. Προλάβαινε τις αντιδράσεις των θυμάτων του, πείθοντας τα ότι δεν εχει κακές προθέσεις, ή και ότι εργάζεται για αυτά. Έκανε γενναιόδωρες προτάσεις όταν γνώριζε ότι οι άλλοι δεν ήταν σε θέση να εωφεληθούν και συχνά τους έπειθε να του παραχωρήσουν ανταλλάγματα.
Τον μισό καιρό της βασιλείας του τον πέρασε σε εκστρατείες. Τότε δεν ήταν απλώς ένας μεγάλος στρατηγός, αλλά ένας ολοκληρωμένος πολεμιστής. Δεχόταν να περάσει τις ίδιες στερήσεις και κακουχίες που υπέφεραν οι άνδρες του. Δεν απέφευγε τον προσωπικό κίνδυνο. Προχωρώντας σε εκτεθειμένες θέσεις πληγώθηκε επανειλημμένα, έχασε το ένα του μάτι στην πολιορκία της Μεθώνης, γύρισε σοβαρά τραυματισμένος στο ένα πόδι από εκστρατεία έναντι των Τριβαλλών.
Ο Φίλιππος είχε τέλεια ελληνική παιδεία και καλιέργεια και μιλούσε τόσο γοητευτικά και επιτήδεια, όσο και οι πιο φημισμένοι ρήτορες και σοφιστές των Αθηνών. Παράλληλα αγαπούσε να περιβάλλεται από Έλληνες καλλιτέχνες, ποιητές, ηθοποιούς. Προσέδωσε λαμπρότητα στον Δία, εορτή του Διός στο Δίο της Πιερίας, που περιελάμβανε δραματικούς και μουσικούς αγώνες. Σε αυτούς λάμβαναν μέρος παντοδαποί Έλληνες.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους