Σε σφραγίδες της προανακτορικής περιόδου του τέλους της 3ης χιλιετίας π.Χ. απαντώνται προστάδια ιερογλυφικής γραφής με εικονιστικά σημεία που είχαν αξία ιδεογραμμάτων. Πολλές φορές οι παραστατικές εικόνες έχουν σχέση με το επάγγελμα του ιδιοκτήτη. Έτσι δεν είναι πάντα βέβαιο ότι πρόκειται για ιδεογράμματα. Σε μια τρίπλευρη όμως σφραγίδα από το Καλό Χωριό, οι μορφές σχηματοποιήθηκαν κατά τρόπο αντίστοιχο με τα ιερογλυφικά σημεία των σφραγίδων που ακολούθησαν.
Στα παλαιοανακτορικά χρόνια το ιερογλυφικό σύστημα είχε πια τελειοποιηθεί, έτσι που στις περισσότερες από τις ενεπίγραφες σφραγίδες τα σημεία σκαλίστηκαν καλλιγραφικά και με εξαιρετική επιμέλεια. Οι πιο καλλιτεχνικές έχουν αποδοθεί πάνω στις επιφάνεις τρίπλευρων ή τετράπλευρων πρισμάτων και σπανιότερα στην δισκόμορφη επιφάνεια σφραγίδων με τορνευτό στέλεχος. Η προτίμηση των πολύπλευρων πρισμάτωνοφειλόταν στην προσπα΄θεια να να αποδοθούν περισσότερες επιγραφές.
Μοναδική περίπτωση αποτελεί ένας οκτάπλευρος πρισματικός σφραγιδόλιθος με ιερογλυφικές επιγραφές. Υπάρχουν και περιπτώσεις ολόχρυσων πρισματικών σφραγίδων με ιερογλυφικές επιγραφές. Σε πολλές σφραγίδες συνδυάζονταν οι ιερογλυφιές επιγραφές με τα παραστατικά ιδεογράμματα.
Ως το τέλος των παλαιοανακτορικών χρόνων ήταν συνηθισμένες οι σφραγίδες των επαγγελματιών-των κεραμέων, των κτιστών, των ξυλουργών, των κυνηγών, των ναυτικών κλπ-με σύμβολα χαρακτηριστικά των επαγγελμάτων τους. Τα ιερογλυφικά σημεία αποτελούν μια επιτομή αντικειμένων του παλαιοανακτορικού πολιτισμού, σκευών, εργαλείων, μουσικών οργάνων, ιερών συμβόλων, πλοίων, πόλων, φυτών, ζώων κλπ.
Ο χαρακτήρας των ιερογλυφικών της Κρήτης είναι πολύ ανάλογο με τον χαρακτήρα των ιερογλυφικών της Αιγύπτου. Ωστόσο, πολύ λίγα σημεία είναι όμοια. Έπειτα είναι διαφορετική εκεί η χρησιμοποίησή τους. Ολοφάνερη είναι η επίδραση, αλλά δεν υπάρχει μίμηση.
Παράλληλη εξέλιξη παρουσίασε και η γραμμική ιερογλυφική, χαρακτή πάνω σε πήλινα τετράπλευρα ραβδιά, δισκία, σφαιρίδια ή δέλτους. Ίσως αυτά να ήταν οι επιγραφές των κιβωτίων που περιείχαν τα πραγματικά έγγραφα, γραμμένα σε φθαρτή ύλη, περγαμηνή, πάπυρο ή φύλλα από φοίνικες. Πρόκειται για τα πρώτα συστηματικά αρχεία ανακτόρων, που τα σφράγιζαν με σφαργίδες πάνω σε πηλό.
Μολονότι ο κύριος όγκος των αρχείων αυτών ανήκει στην αρχή της νεοανακτορικής περίοδου, διατηρεί ακέραια την παλαιοανακτορική παράδοση. Ο αποθέτης των ιερογλυφικών της Κνωσού και το δωμάτιο αρχείων στο ανάκτορο των Μαλίων είναι τα πιο σηματικά. Τα σημεία μοιάζουν πολύ με τα ιερογλυφικά των σφραγίδων, αν και περισσότερο σχηματοποιημένα. Εύκολα αναγνωρίζονται τα αντικείμενα από τα οποία προέρχονται τα σύμβολα. Μερικά είναι διαφορετικά. Δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τα ιδεογράμματα από τα συλλαβογράμματα. Χαραγμένα σε άψητο πηλό με μητερό εργαλείο τα σημάδια αυτά έγιναν όλο και πιο «επισεσυρμένα» και έτσι διαμορφώθηκε μια γραφή που θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει όχι ιερογλυφική αλλά πρωτογραμμική.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους