Το 10π.Χ, ο Αύγουστος επέτρεψε στους γιατρούς να σχηματίζουν συλλόγους, που βοήθησαν στη δημιουργία ενός είδους συστήματος υγείας. Ο διασημότερος γιατρός στη ρωμαϊκή περίοδο ήταν ο Γαληνός από την Πέργαμο, προσωπικός γιατρός του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου. Το βιβλίο του Ars Medica (Ιατρική Τέχνη) αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ιατρική μέχρι τον 17ο αιώνα.
Η υγεία των Ρωμαίων ήταν σαφώς συνδεδεμένη με την διατροφή. Ο Σενέκας στις Επιστολές του περιγράφει τις καταστροφικές συνέπειες της πολυφαγίας και της παχυσαρκίας, των χολόλιθων και της ποδάγρας, αλλά δεν αναφέρει τους κινδύνους για την υγεία από τον υποσιτισμό ούτε τα προβλήματα υγιεινής που ταλαιπωρούσαν τους φτωχούς.
Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες σίγουρα καθόριζαν την ποιότητα ζωής και τη μακροβιότητα. Σε γενικές γραμμές, οι υψηλότερες κοινωνικές τάξεις ζούσαν περισσότερο, παρά τις «ασθένειες που προκαλούσε η τρυφηλότητα» όπως αναφέρει επικριτικά ο Σενέκας. Οι μολύνσεις του αναπνευστικού συστήματος μάστιζαν τις κατώτερες τάξεις, αφού ζούσαν συνωστισμένες σε ανθυγιεινές συνθήκες. Τα σπίτια τους δεν αερίζονταν και δεν είχαν φως, ενώ δεν υπήρχαν νερό και αποχέτευση. Ο θάνατος κατά τον τοκετό ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο και η παιδική θνησιμότητα υψηλή, αλλά αυτό αφορούσε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Οι Ρωμαίοι προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την υγεία του λαού με μια σειρά κανονισμών. Στην περίοδο της δημοκρατίας ιδρύθηκε μια πολιτική υπηρεσία για τον έλεγχο της ποιότητας των τροφών που κυκλοφορούσαν στην αγορά. Οι γιατροί έφτασαν στη Ρώμη πολύ αργότερα. Οι πολίτες προτιμούσαν να διατηρούν την υγεία τους απευθύνοντας προσευχές στις θεές Salus (Σωτηρία) και Febris (Πυρετός). Ο θεός Ασκληπιός έγινε μέρος του ρωμαϊκού πάνθεου τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Οι πρώτοι γιατροί που εμφανίστηκαν ήταν ελληνικής-ελληνιστικής προέλευσης. Στην αρχή δεν τους σεβάστηκαν πολύ, επειδή ήταν κυρίως δούλοι που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών εκστρατειών. Αυτοί οι Έλληνες γιατροί ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν φαρμακεία, τα οποία λειτούργησαν επίσης ως σταθμοί πρώτων βοηθειών και σχολεία για την εκπαίδευση των ενδιαφερόντων. Η ιατρική άρχισε να θεωρείται επιστημονικός κλάδος πολύ αργότερα, το 77π.Χ., όταν έφτασε από τη Βυθυνία στη Ρώμη ο γιατρός και δάσκαλος Ασκληπιάδης.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic