Φραγκικές προσωπικότητες (714-814)

Χίλια διακόσια χρόνια πριν έγινε η πρώτη Ευρωπαϊκή Ένωση. Σαφώς δεν υπήρξε αποτέλεσμα συμφωνιών, διαπραγματεύσεων και ελεύθερης βούλησης των χωρών, αλλά αποτέλεσμα επιβολής διά των όπλων του Καρόλου του Μεγάλου, του επονομαζόμενου Καρλομάγνου. Από την Ισπανία ως το Δούναβη και από τη Δανία ως την Ιταλία εκτεινόταν αυτή η ευρωπαϊκή αυτοκρατορία, η Καρολίγγειος Αυτοκρατορία. Οι φραγκικές προσωπικότητες της αυτοκρατορίας, οι βασιλείς Πεπίνος ο Βραχύς και Καρλομάγνος, ο λόγιος Αλκουίνος και οι πάπες, Αδριανός και Λέων, θα επηρεάσουν την ακμή της διοίκησης, των γραμμάτων, του πολιτισμού και της χριστιανικής θρησκείας στην Δύση.

Φραγκικές προσωπικότητες

Πεπίνος Γ’ ο Βραχύς (714-768)

Ο Πεπίνος ήταν βασιλιάς των Φράγκων (751-768), πατέρας του Καρλομάγνου. Είναι ο ιδρυτής της δυναστείας των Φράγκων βασιλέων Carolingians. γιος του Κάρολου Μαρτέλου. Επελέγη ως βασιλιάς μετά την εκθρόνιση του Χιλδερίχου, ο οποίος ήταν ο τελευταίος της δυναστείας των Μεροβιγγείων. Μέχρι το 747 συμβασίλευσε με τον αδελφό του Καρλομάνο, ο οποίος, όμως, εκείνη τη χρονιά, αποφάσισε να μπει στη μονή του Μόντε Κασίνο. Μέχρι τι 751 τυπικά βασιλιάς εξακολουθούσε να είναι ο Χιλδέριχος, τον οποίο είχαν τοποθετήσει στο θρόνο τα δύο αδέλφια το 741 για να αντιμετωπίσουν τις εξεγέρσεις στην Βαυαρία και την Αλαμανία που δεν αναγνώριζαν την εξουσία τους. Ωστόσο, ο πάπας Ζαχαρίας, για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Πεπίνου εναντίον των Λομβαρδών, αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την αλλαγή της δυναστείας. Η κίνηση αυτή του πάπα είναι καθοριστικής σημασίας διότι για πρώτη φορά ένας πάπας ζητάει υποστήριξη όχι από Βυζαντινό αυτοκράτορα αλλά από Φράγκο βασιλιά, καθώς έχει ήδη διακόψει τις σχέσεις με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Λέοντα Γ’, εξ αιτίας της Εικονομαχίας. Ο Πεπίνος οδήγησε τη στρατιά στην Ιταλία το 754 και νίκησε τους Λομβαρδούς. Την υπόλοιπη ζωή του την πέρασε πολεμώντας εναντίον των Σαξόνων και των Σαρακηνών.

Καρλομάγνος (742-814)

Ο Καρλομάγνος ήταν βασιλιάς των Φράγκων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (771-814), ο μικρότερος γιος του Πεπίνου του Βραχέος. Νίκησε τους Σάξονες και τους Λομβαρδούς. Πολέμησε με τους Άραβες στην Ισπανία και απέκτησε τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της χριστιανικής Δυτικής Ευρώπης. Τα Χριστούγεννα του έτους 800 εστέφθη αυτοκράτορας στη Ρώμη από τον πάπα Λέοντα Γ’ και άρχισε να διοικεί την επικράτεια της λεγόμενης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που εκτεινόταν από την Ισπανία έως το Δούναβη και τον Έλβα και από τη Δανία ως την Ιταλία. Πρότεινε στην αυτοκράτειρα Ειρήνη να την παντρευτεί για να αναστήσει την αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά η αντίδραση των Βυζαντινών δεν τον άφησε να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Προώθησε τις τέχνες και την επιστήμη, διέταξε την κωδικοποίηση της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας και την εισαγωγή νέων νόμων. Στερέωσε τη μεγάλη αυτοκρατορία του και προήγαγε τον Χριστιανισμό, την εκπαίδευση, τη γεωργία, τις τέχνες, τη χειροτεχνία και το εμπόριο τόσο πολύ, ώστε η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως «Καρολίγγεια Αναγέννηση». Η βασιλεία του ήταν μια προσπάθεια για τη στερέωση της τάξης και της χριστιανικής κουλτούρας ανάμεσα στα έθνη της Δύσης, αλλά η αυτοκρατορία του δεν επέζησε επί μακρόν μετά το θάνατό του, διότι οι γιοι του, ο Λουδιβίκος Α’ ο Ευσεβής και ο Πεπίνος, δεν είχαν ούτε τη διορατικότητα ούτε τη δύναμη του.

Αλκουίνος (787-804)

Ο Αλκουίνος ήταν Αγγλοσάξονας λόγιος και παιδαγωγός, σύμβουλος του Καρλομάγνου. Ο άνθρωπος που άσκησε μεγάλη επίδραση στον πνευματικό κόσμο της εποχής του Καρλομάγνου. Γεννήθηκε στο Γιορκ, στο βόρειο Γιορκσάιρ. Σπούδασε σε εκκλησιαστικό μοναστηριακό σχολείο, από το οποίο αποφοίτησε το 778. Το 781 συνάντησε τον Καρλομάγνο στην Πάρμα. Κλήθηκε στην αυλή του στο Εξ-Λα Σαπέλ, όπου αφιέρωσε τον εαυτό του στην εκπαίδευση της βασιλικής οικογένειας, αλλά υπό την επίδραση του η αυλή έγινε κέντρο πολιτισμού για τη φραγκική αυτοκρατορία, δημιουργώντας την Καρολίγγεια Αναγέννηση. Περί τον Αλκουίνο συγκεντρώθηκε η πνευματική αφρόκρεμα της εποχής, ο ποιητής Θεόδουλφος από την Ορλεάνη, ο συγγραφέας Εϋνάρδος από το Μεν και ο ιστορικός Παύλος ο Διάκονος από το Φρίουλι. Οι εργασίες του Αλκουίνου περιλαμβάνουν ποιήματα, έργα γραμματικής, ρητορικής και διαλεκτικής, καθώς επίσης πραγματείες θεολογίας και ηθικής, Βίους αγίων και περίπου διακόσιες επιστολές. ίδρυσε μια μικρή Ακαδημία, καθώς και τη βιβλιοθήκη των ανακτόρων το 781.

Αδριανός Α’ (-795)

Ο Αδριανός Α’ ήταν πάπας της Ρώμης, ο 98ος κατά σειρά. Επί της εποχής του η Καθολική Εκκλησία βρισκόταν σε παρακμή και απειλούνταν από τους Λομβαρδούς. Το 773 ο βασιλιάς του Ντιντιέ εισέβαλε στα παπικά εδάφη, μπήκε στη Ρώμη και ανάγκασε τον πάπα σε υποταγή. Ο Αδριανός, για να αντιμετωπίσει τους Λομβαρδούς, οι οποίοι συνιστούσαν θανάσιμο κίνδυνο για την παπική εξουσία, ζήτησε την προστασία του Καρλομάγνου, ο οποίος πράγματι ανταποκρίθηκε. Απέπεμψε τη σύζυγο του, κόρη του Λομβαρδού βασιλιά, πέρασε τις Άλπεις και κατέλαβε την Παβία και τη Βερόνα. Ο Ντιντιέ εξορίστηκε, ο γιος του κατέφυγε στο Βυζάντιο, ενώ ο Καρλομάγνος πήρε το στέμμα των Λομβαρδών και έγινε κύριος της βόρειας Ιταλίας, δίνοντας το στέμμα στο γιο του Πεπίνο. Έτσι εγκαθίσταται μια νέα φραγκική αριστοκρατία στην Ιταλία, ενώ οριστικοποιείται ο θεσμός της παπικής και της βασιλικής εξουσίας. Ο Αδριανός εργάστηκε για τη στερέωση της εξουσίας της καθολικής Εκκλησίας, ενώ έστειλε αντιπροσώπους στην Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, στην οποία αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων.

Λέων Γ’ (-816)

Ο Λέων Γ’ ήταν πάπας της Ρώμης, ο διάδοχος του Αδριανού. Μόλις ανήλθε στον παπικό θρόνο ο Λέων, ιερέας ταπεινής καταγωγής, έσπευσε να δηλώσει πίστη στον Καρλομάγνο, στον οποίο μάλιστα απέστειλε τα κλειδιά του τάφου του Αγίου Πέτρου και τη σημαία της Ρώμης, μη δυνάμενος να προβάλει καμία αντίσταση στο βασιλιά των Φράγκων. Η κίνηση αυτή προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση στην αριστοκρατία της Ρώμης, η οποία οδήγησε στον ξυλοδαρμό του Λέοντα τον Απρίλιο του 799 στην πλατεία του Σαν Λορέντζο ιν Λουτσίνα. Ο πάπας συνελήφθη, ρίχθηκε στη φυλακή και απειλήθηκε με τύφλωση. Άνθρωποι του Καρλομάγνου τον απελευθέρωσαν κα αναγκάστηκε να καταφύγει στην αυλή του Καρλομάγνου, ο οποίος τον αποκατέστησε στο θρόνο. ήταν μιας καθοριστικής σημασίας στιγμή, διότι έκτοτε ο Καρλομάγνος γίνεται ο επιδιαιτητής του δυτικού κόσμου, αφήνοντας στον πάπα μόνο πνευματικά καθήκοντα. Το 800 ο Λέων έστεψε τον Καρλομάγνο αυτοκράτορα του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους. Μετά το θάνατο του Καρλομάγνου το 814, ο Λέων έδειξε μεγάλη σκληρότητα προς τους αντιπάλους του, φτάνοντας ακόμη και σε φόνους. Επί Λουδοβίκου του Ευσεβούς, γιου του διαδόχου του Καρλομάγνου αποφασίστηκε η σύγκληση Συνόδου για την εξέταση της συμπεριφοράς του Λέοντα, αλλά ο πάπας πέθανε εν τω μεταξύ το 816. Η μνήμη του εορτάζεται από την Καθολική Εκκλησία στις 12 Ιουνίου.