Οι Γερμανοί, μετά τη διάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, είναι σπασμένοι σε πολλά κράτη, αλλά υπάρχει ένα κίνημα ένωσης των γερμανικών κρατών, το οποίο κίνημα έχει διάφορα επίπεδα κατακτήσεων. Το 1834, οι Γερμανοί ηγεμόνες καταφέρνουν να συμφωνήσουν στην περίφημη «Τσολφεράιν» (Zollverein), δηλαδή τελωνειακή ένωση.
Συμφώνησαν μεταξύ τους τα κοινά τέλη και με ποιον τρόπο από το ένα στο άλλο βασίλειο και κρατίδιο θα μετακινούνται άνθρωποι και εμπορεύματα κ.λπ. -ήταν μια πρώτου είδους συμφωνία ένωσης. Μάλιστα, ρόλο παίζει σε αυτές τις δεκαετίες και η ανάπτυξη των γερμανικών σιδηροδρόμων που ενώνουν στην ουσία τα κράτη και τα κρατίδια, χωρίς όμως να έχουν ενωθεί. Η μεγάλη αλλαγή θα γίνει στη δεκαετία του 1860, όταν τα πράγματα θα πάρει στα χέρια του ο ηγέτης των Πρώσων, ο Φον Μπίσμαρκ.
Ο Ότο φον Μπίσμαρκ (Oto von Bismarck) είναι Γερμανός, αποφασισμένος, στοχευμένος και δεν θέλει να χάσει τον στόχο του. Το πρόβλημά του είναι η Αυστρία, διότι η Αυστρία θα ήθελε να ηγηθεί των Γερμανών, αλλά ο Μπίσμαρκ δεν την εμπιστεύεται διότι η Αυστρία είναι πολυφυλετική.
Εκείνος θέλει να ενώσει τους Γερμανούς, να δημιουργηθεί μια Γερμανία. Για να λύσει αυτό το ζήτημα συνεννοείται με την Αυστρία, και -μαζί με την Αυστρία- η Πρωσία χτυπά το Σλέσβιχ-Χόλσταϊν. Η Πρωσία και η Αυστρία συνεργάζονται για να χτυπήσουν το Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, δίνουν μάχη, παίρνουν αυτή την περιοχή από κοινού, αλλά στη συνέχεια συγκρούονται μεταξύ τους και η Πρωσία νικά την Αυστρία. Και έτσι η Αυστρία βγαίνει από το παιχνίδι της ενοποίησης της Γερμανίας. Έτσι μέχρι σήμερα η Αυστρία δεν ανήκει στη Γερμανία.
Το 1866, ο Μπίσμαρκ νικά την Αυστρία. Η Αυστρία μένει απ’ έξω, και τώρα, ηττημένη πλέον, αναγκάζεται να αναπροσαρμόσει τη διοίκησή της και το 1867 μετατρέπεται σε Αυστροουγγαρία, δηλαδή δίνει, παραχωρεί, αυξημένα προνόμια στους Ούγγρους για να κρατήσει την αυτοκρατορία της.
Στον Βορρά ο Μπίσμαρκ είναι πλέον ο ισχυρός του παιχνιδιού. Έτσι κι αλλιώς η Πρωσία ήταν το ισχυρότερο τμήμα όλων των επιμέρους γερμανικών κρατών και είχε τους καταπληκτικότερους στρατιωτικούς. Οι Γερμανοί, στην ιστορία, φημίζονται για την πολεμικότητά τους, είναι από τους λαούς που φημίζονται για την πολεμικότητά τους. Από όλους τους Γερμανούς πιο πολεμικοί θεωρούνται οι Πρώσοι, εκεί πέρα στα παράλια της Βαλτικής. Μάλιστα, είναι περίφημοι για την «πρωσική πειθαρχία».
Ο Μπίσμαρκ πέτυχε το 1867 μία ένωση των γερμανικών κρατών που ονομάστηκε Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία. Όμως και πάλι ο κάθε ηγεμόνας του κάθε κρατιδίου και κράτους θεωρούσε ότι είναι ανεξάρτητος κ.λπ. οπότε ο Μπίσμαρκ σκέφτηκε ότι χρειάζεται κάτι ριζοσπαστικότερο και ριζικότερο να κάνει για να ενώσει τους Γερμανούς.
Για καλή του τύχη, ο βασιλιάς της Γαλλίας τον προκάλεσε για κάποια συνοριακά ζητήματα και τότε θα έρθει αυτό που περιμένει ο Μπίσμαρκ, δηλαδή η σύγκρουση Γερμανών και Γάλλων. Η σύγκρουση αυτή θα συμβεί το 1870. Τα γερμανικά στρατεύματα ενώθηκαν, αφού ο Μπίσμαρκ κάλεσε πανστρατιά γερμανική και όλα τα γερμανικά κράτη συνέπραξαν. Υπάρχει αιώνιο μίσος μεταξύ Γερμανών και Γάλλων, λόγω συνοριακών διαφορών: υπάρχουν περιοχές της Γαλλίας που οι Γερμανοί τις θεωρούν αυτονοήτως γερμανικές και οι Γάλλοι αυτονοήτως γαλλικές. Ο Μπίσμαρκ, λοιπόν, το 1870 θα πετύχει εις πολλαπλούν αυτό που ήθελε.