Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ινδία μπαίνει σε φάση ανεξαρητοποίησης από την Μεγάλη Βρετανία. Ήδη υπήρχαν βιαιότητες μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων σε τοπικό επίπεδο. Ένα στοιχείο της αντιπαλότητας μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων σε αυτή τη φάση είναι ότι η μουσουλμανική πλευρά προσέρχεται με χάρτες, στους οποίους παρουσιάζει αποκοπή εδαφών της Ινδίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου μουσουλμανικού κράτους. Οι ινδουιστές πανικοβάλλονται, ανταπαντούν και αυτοί με χάρτες, εμπλέκονται σε αυτό και Βρετανοί. Είναι πια φανερό ότι μόλις δοθεί ανεξαρτησία, θα υπάρξει τριχοτόμηση της Ινδίας. Ο κάθε ένας προσπαθεί να δείξει ότι η περιοχή Χ έχει πλειοψηφία μουσουλμάνων ή πλειοψηφία ινδουιστών, οπότε και αν δεν την έχει προσπαθούν να την πετύχουν σφάζοντας ο ένας τον άλλον.
Έτσι αρχίζει μια βία ανήκουστη, σε τοπικό επίπεδο, μεταξύ των πρώην συνυπαρχόντων ανθρώπων, οι οποίοι για αιώνες είχαν ζήσει κοντά και που ήταν Ινδοί, δεν ήταν άλλος λαός, ήταν Ινδοί που όμως είχαν άλλο θρήσκευμα υιοθετήσει μέσα στους αιώνες, άρα φυσικά και άλλες νοοτροπίες, γιατί το Ισλάμ σε σχέση με τον ινδουισμό είναι πραγματικά μια τελείως διαφορετική, τελείως διαφορετική θρησκεία και δημιουργεί άλλες νοοτροπίες και στάσεις ζωής.
Το 1947 δίδεται ανεξαρτησία στην Ινδία με την επικύρωση της Αγγλίας, αλλά αυτό συνοδεύεται με την τριχοτόμηση της Ινδίας. Αποκόπηκαν από την Ινδία ένα πολύ μεγάλο κομμάτι στα δυτικά (αυτό το κομμάτι που αποτελεί σήμερα το Πακιστάν) και ακόμη ένα κομμάτι στα ανατολικά, που μάλιστα στην πρόβλεψη του 1947 είναι ένα κράτος (το Δυτικό Πακιστάν και το Ανατολικό Πακιστάν), δηλαδή το ένα κομμάτι του Πακιστάν από το άλλο βρισκόταν σε απόσταση
χιλιομέτρων.
Το χαρακτηριστικό αυτών των δύο Πακιστάν ήταν ότι εδώ είχε ένα ανεξάρτητο μουσουλμανικό κράτος και αυτή η τριχοτόμηση της Ινδίας συνοδεύτηκε από μια περίοδο τρομερής βίας και σφαγών, ένθεν και ένθεν, καθώς απελπισμένοι ινδουιστές, εγκλωβισμένοι στις περιοχές του Πακιστάν, προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να φύγουν από το Πακιστάν για να βρεθούν στην Ινδία όπου η πλειοψηφία είναι ινδουιστική και αισθάνονταν ασφαλείς και τούμπαλιν, μουσουλμάνοι να φεύγουν από την Ινδία για να πάνε στο δυτικό ή στο ανατολικό σημείο του Πακιστάν.
Πάντως αυτή η τριχοτόμηση της Ινδίας συνοδεύτηκε και με μία ανταλλαγή πληθυσμών, διότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) πληροφορούμενος την έκταση της βίας στην Ινδία, που ήταν ανήκουστη σκέφτηκε ότι στο παρελθόν, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχε εφαρμοστεί οργανωμένη ανταλλαγή πληθυσμών για την αποτροπή σφαγών ένθεν και ένθεν, με το τέλος του πολέμου του 1919-1922 μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στη Μικρά Ασία.
Είχε θεωρηθεί, ότι αυτή η λύση τότε είχε διασώσει περί τα δύο εκατομμύρια ανθρώπους από τη σφαγή, άρα θεωρήθηκε πρόσφορη και γι’ αυτή την πλευρά και έγινε ανταλλαγή των πληθυσμών. Υπολογίζεται ότι στην περίπτωση της ανταλλαγής μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το ’22
αντηλλάγησαν περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Στην περίπτωση της Ινδίας αντηλλάγησαν περί τα δεκαπέντε εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά στη διάρκεια των μεταφορών οι σφαγές ήταν τρομακτικές.
Η Ινδία, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της, έζησε την κόλαση του Δάντη, ένθεν και ένθεν. Μόλις ανακοινώθηκε η διαδικασία της ανεξαρτησίας της Ινδίας, ένας φανατικός ινδουιστής, ο οποίος δεν επιθυμούσε τη συνύπαρξη μουσουλμάνων και ινδουιστών, που προέβαλε ο Γκάντι, τον δολοφόνησε. Έτσι ο Γκάντι δεν έζησε για να παίξει ρόλο. Θα μπορούσε βέβαια να παίξει μεγάλο ρόλο στη Νέα Ινδία που προέκυψε. Αυτό που έζησε η Ινδία είναι να χάνει τεράστιο τμήμα του ιστορικού εδάφους της και βέβαια έχει ενδιαφέρον ότι ο Μοχάμεντ Τζίνα, ο οποίος ήτανε ο αρχιτέκτονας του Πακιστάν, πέθανε κι εκείνος γρήγορα από βαριά ασθένεια, όχι από δολοφονία.
Έτσι οι δύο αρχιτέκτονες των εξελίξεων και της ανεξαρτησίας από την Αγγλία και όλων αυτών των
δύσκολων χειρισμών χάθηκαν γρήγορα και τα πράγματα είχαν βέβαια μια αναμενόμενη
συνέπεια σε άλλο επίπεδο, διότι αυτό το αλλόκοτο κράτος που ήταν ένα: τα εξής δύο, Ανατολικό και Δυτικό Πακιστάν, δεν μπορούσε να κρατηθεί σε ενιαία διοίκηση. Εξάλλου, το Ανατολικό Πακιστάν ήταν μικρότερο από το Δυτικό.
Οι άνθρωποι του Μπαγκλαντές δεν αισθάνονταν καμία συνάφεια με τους ανθρώπους του άλλου κομματιού της ενιαίας χώρας του Πακιστάν. Έτσι το 1971 εναντίον του Δυτικού Πακιστάν επαναστάτησε το Ανατολικό Πακιστάν για να ανεξαρτητοποιηθεί. Και βέβαια η Ινδία ήρθε να τους βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον του Δυτικού Πακιστάν. Το 1971 η Ινδία βοήθησε το Ανατολικό Πακιστάν να αποσχιστεί από το Δυτικό Πακιστάν, παρότι είναι μουσουλμάνοι και έτσι μπόρεσε το Ανατολικό Πακιστάν να ανεξαρτητοποιηθεί και είναι η σημερινή χώρα Μπαγκλαντές, η οποία έχει φιλικές σχέσεις με την Ινδία.
Από τότε που τριχοτομήθηκε η Ινδία και δημιουργήθηκε το Πακιστάν, οι δυο χώρες χαρακτηρίζονται από τεράστιο μίσος και αντιπαλότητα μεταξύ τους μέχρι σήμερα. Κάθε μέρα κινδυνεύει να υπάρξει πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν και έχει συμβεί επανειλημμένα πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, μάλιστα και το Πακιστάν και η Ινδία έχουνε πυρηνικά όπλα στραμμένα ο ένας εναντίον του άλλου.