Από πολιτική άποψη, η Ελλάδα είχε χωρισθεί κατά την τρίτη φάση της Επανάστασης ανάλογα με την εμπιστοσύνη κα τις ελπίδες για βοήθεια από το εξωτερικό σε τρία κόμματα, το αγγλικό κόμμα με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο και τον Μιαούλη, με βάση τα νησιά, το γαλλικό με επικεφαλής τον Κωλέττη και τον χολωμένο λόγω παραγκωνισμού Κουντουριώτη, με βάση τη Ρούμελη και το ρωσικό κόμμα το οποίο στηριζόταν στην Πελοπόννησο και τον Κολοκοτρώνη.
Η Γ΄ Εθνική Συνέλευση συγκλήθηκε στην Επίδαυρο (Πιάδα) και είχε αποφασιστεί στις 16 Απριλίου 1826 η αναβολή των εργασιών της μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Η επιτροπή της Συνέλευσης κάλεσε τους πληρεξουσίους, οι οποίοι τελικά συγκεντρώθηκαν στις 11 Νοεμβρίου στην Αίγινα. Λόγω διαφωνιών οι Πελοποννήσιοι πληρεξούσιοι πήγαν στην Ερμιόνη. Οι τελευταίοι συγκρότησαν σώμα στις 18 Ιανουαρίου 1827 και άρχισαν τις συνεδριάσεις τους τις οποίες ονόμασαν «προκαταρκτικές», για να ακολουθήσουν και οι τακτικές με τη συμμετοχή όλων των πληρεξουσίων.
Οι προκαταρκτικές συνεδριάσεις έγιναν με την προεδρία είτε του Ζώη Πάνου είτε του Γεωργίου Σισίνη, που ήταν οι πρεσβύτεροι από τους πληρεξουσίους που συμμετείχαν. Η γραμματεία ανατέθηκε στον Νικόλαο Σπηλιάδη. Στις 20 Ιανουαρίου από τους συγκεντρωμένους στην Αίγινα στάλθηκε νέα έκκληση για κοινή συνέλευση σε ένα άλλο μέρος, αλλά και αυτή απορρίφθηκε.
Πάνω από ένα μήνα κράτησε η πολιτική διαμάχη των δύο σωμάτων, της Συνέλευσης της Ερμιόνης και της Επιτροπής της Συνέλευσης που βρισκόταν στην Αίγινα. Το καθένα υποστήριζε τα σύμφωνα με τις απόψεις του νόμιμα δικαιώματα του. Τελικά με την παρέμβαση του Στράτφορντ Κάνινγκ, του Χάμιλτον, του Τσώρτς, του Κόχραν και άλλων, τα δύο σώματα αποφάσισαν στις 16 Μαρτίου, δήθεν αυτοβούλως το καθένα, να μεταφέρουν την έδρα τους, στον ίδιο τρίτο τόπο, δηλαδή στο χωριό Δαμαλάς κοντά στην αρχαία Τροιζήνα.
Οι συνεδριάσεις της συνέλευσης στην Τροιζήνα με πρόεδρο τον Γεώργιο Σισίνη άρχισαν να στις 19 Μαρτίου στο ύπαιθρο σε ένα μεγάλο λεμονόκηπο, λόγω έλλειψης στεγασμένου χώρου. Στις 26 Μαρτίου προσήλθαν και οι αντιφρονούντες πληρεξούσιοι. Οι εργασίες της Συνέλευσης έληξαν στις 5 Μαΐου.
Η Γ΄ Συνέλευση υπήρξε η μακρότερη του Αγώνα και όπως έγραψε και ο Σπυρίδων Τρικούπης «ήρχισεν και ετελείωσεν εν διχονοίαις, δυσπιστίαις και ταραχαίς», διαιρεμένη όχι σε στρατιωτικούς και πολιτικούς, όπως στο Άστρος, αλλά σε Πελοποννήσιους και Στερεοελλαδίτες που συνεργάζονταν με τους νησιώτες.
Το έργο που συντελέστηκε στις συνεδριάσεις της Ερμιόνης δεν ήταν πλούσιο ούτε και σπουδαίο. Η Συνέλευση αναλώθηκε κυρίως στην προετοιμασία της κατάρτισης του Συντάγματος και συγκρότησε Επιτροπή για το Πολίτευμα και άλλες για την κατάρτιση του οργανισμού του στρατού, του ναυτικού, των εκκλησιαστικών και των εκπαιδευτικών πραγμάτων. Στην επιτροπή του Πολιτεύματος ανατέθηκε και η κατάρτιση νέου Οργανισμού των Δικαστηρίων.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών