Το νερό θεωρείται και δημιουργός και καταστροφέας της ζωής. Έτσι αυτό το υγρό στοιχείο, σε όλες του τις εκδηλώσεις – ειδικότερα ποτάμια, πηγές, πηγάδια, λίμνες και έλη –, ήταν το κέντρο αμέτρητων μύθων και λατρειών που εμφανίζονται και στην αρχαιολογία και στη δυτική λογοτεχνία. Η ιερότητα και ο συμβολισμός του νερού συνεχίστηκαν και στην χριστιανική παράδοση. Οι ποταμοί θεωρούνταν ως ζωτικές δυνάμεις που τις κυβερνούσαν πνεύματα: ήδη από την Εποχή του Χαλκού οι άνθρωποι έριχναν στα ποτάμια πολύτιμα αντικείμενα ως αφιερώματα. Στην κελτική Εποχή του Σιδήρου ποτάμια όπως ο Τάμεσης και ο Γουΐδαμ δέχονταν κυρίως πολεμικά αντικείμενα: όπλα, πανοπλίες και … Συνεχίστε να διαβάζετε το Το υγρό στοιχείο στην κελτική παράδοση.