Το πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Κρήτη είναι η συγκεντρωτική βασιλική εξουσία. Βάση του πολιτεύματος αυτού είναι η θεοκρατική αντίληψη ότι ο βασιλιάς αντλεί την εξουσία του από το Θεό. Έτσι ο βασιλιάς δεν είναι απλά ο φορέας της πολιτικής εξουσίας αλλά και ο «μέγιστος αρχιερέας». Είναι ο αντιπρόσωπος του θεού στη γη και πιθανότατα θεωρείται και ο ίδιος θεός. Τα σύμβολα της εξουσίας του είναι το στέμμα με τα κρίνα και τα φτερά παγωνιού, το περιδέραιο με τα κρίνα και το μυθικό πτηνό, ο γρύπας, που τον συνοδεύει.
Κεντρικό πρόσωπο στο πολιτικό σύστημα της προϊστορικής Κρήτης είναι ο Μίνωας, βασιλιάς της Κνωσού, γιος του Δία και της Ευρώπης. Η αρχαία παράδοση κάνει λόγο για δύο βασιλείς με το όνομα «Μίνωας», αλλά σήμερα πιστεύεται ότι η ονομασία «Μίνωας» ήταν τίτλος βασιλικός, ανάλογος με τον «Φαραώ» της Αιγύπτου. Ο Μίνωας ως γιος του Δία έπαιρνε από τον πατέρα του τους νόμους και τις συμβουλές για τη διακυβέρνηση του κράτους. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι στον Κάτω Κόσμο ήταν κριτής των νεκρών μαζί με τον αδελφό του Ραδάμανθυ και τον Αιακό.
Σύμφωνα με το μύθο ο Μίνωας κατάφερε να εκδιώξει από τη Κρήτη τους αδελφούς του, Ραδάμανθυ και Σαρπηδόνα, και έτσι να επικρατήσει στην Κρήτη και να εξασφαλίσει τη μονοκρατορία. Αν υπάρχει μία δόση αλήθειας τότε η «μινωική ειρήνη» επιβλήθηκε στην Κρήτη έπειτα από σκληρούς αγώνες.
Ο Μίνωας πήρε γυναίκα του την Πασιφάη και έκανε μαζί της πολλά παιδιά, τον Δευκαλίωνα, τον Κατρέα, τον Γλαύκο, τον Ανδρόγεω, την Ακάλλη, την Ξενοδίκη, την Αριάδνη και τη Φαίδρα. Καταδιώκοντας τον Δαίδαλο έφτασε στα παράλια της Σικελίας, όπου οι θυγατέρες του βασιλιά Κώκαλου, που έκρυβαν τον Δαίδαλο, τον έπνιξαν στο λουτρό. Για πολλά χρόνια έδειχνα τον τάφο στον Ακράγαντα της Σικελίας, ώσπου ο τύραννος της πόλης Θήρωνας απέδωσε τα οστά στους Κρητικούς, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Διόδωρου του Σικελιώτη.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών
[…] Το πολιτικό σύστημα της Κρήτης […]