Το ιαπωνικό θαύμα

Το ιαπωνικό θαύμα! Η Ιαπωνία μετά το 1870 άλλαξε τα πάντα. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στην ανθρώπινη ιστορία. Μια κοινωνία τόσο συντεταγμένα, τόσο πεισμένα, τόσο στοχευμένα να αλλάξει τον εαυτό της στα πάντα! Άλλαξε όλο το σύστημα που είχε μέχρι τότε.

Ανατράπηκαν οι ντάιμυο. Οι ντάιμυο δεν τόλμησαν να αντισταθούν στην αλλαγή της αξιοποίησης της γης γιατί όλη η κοινωνία θεωρούσε πατριωτικό της καθήκον να υποταγεί σε αυτές τις νέες
αλλαγές για να κάνει την Ιαπωνία μεγάλη και δυνατή. Άλλαξε τελείως το σύστημα εκμετάλλευσης της γης. Άλλαξε τελείως ο στρατός, δημιουργήθηκε εθνικός στρατός, επαγγελματίες.

Κλήθηκαν ειδικοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές από τη Βρετανία, από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι ήρθαν και στην Ιαπωνία και βοηθούσαν στην εμβάθυνση των πραγμάτων, εμελετήθηκαν τα όπλα. Η Ιαπωνία απέκτησε βιομηχανία. Η Ιαπωνία έχει υπέδαφος με σιδηρομεταλλεύματα, με χαλκό, με άνθρακα, τα οποία αξιοποίησε, έστησε βιομηχανία. Έστησε βιομηχανία επίσης στρατιωτική και δημιούργησε εξαιρετικό ναυτικό, εξαιρετικά καλά εξοπλισμένο.

Μηχανικοί της εμυήθηκαν στις πιο λεπτές λεπτομέρειες των μηχανικών επιτευγμάτων της Δύσεως και τις μετέφεραν πίσω. Η Ιαπωνία είναι θρυλική έκτοτε για την ικανότητα της να προσαρμόζεται στις μηχανικές εφευρέσεις και να παράγει η ίδια καινούργιες. Μέσα σε διάστημα 20-25 χρόνων από την αρχική της απόφαση να αλλάξει τον εαυτό της, η Ιαπωνία είχε κάνει ένα θαύμα. Γι’ αυτό και δύο φορές στην Ιστορία χρησιμοποιούμε τον όρο «το ιαπωνικό θαύμα».

Η πρώτη φορά είναι το θαύμα του εκσυγχρονισμού που έκανε μόνη της η Ιαπωνία, με δικιά της απόφαση, εκεί μετά το 1870, και για δεύτερη φορά χρησιμοποιείται ο όρος «ιαπωνικό θαύμα», για την ταχύτητα με την οποία οι Ιάπωνες ανέκαμψαν μετά το 1945 και την ολοκληρωτική τους
ήττα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και τις δύο
φορές η χώρα αυτή άφησε την ανθρωπότητα με το στόμα ανοιχτό, γιατί ποτέ δεν έχουν
ξαναγίνει στην ανθρώπινη ιστορία παρόμοια γεγονότα τόσο ταχέως και τόσο αποτελεσματικά.

Η Ιαπωνία, παρότι είναι μια χώρα τεχνολογίας, διαστημική, δυτικού τύπου εδώ και πια 120-150 χρόνια, παραμένει βαθιά προσηλωμένη στον εαυτό της, σε σχέση με την τήρηση εθίμων και κάθε τόσο οι Ιάπωνες φορούν τα παραδοσιακά τους ρούχα σε τελετές σίντο που κάνουν κ.λπ. Όμως, όταν μπήκαν στη διαδικασία του εκσυγχρονισμού, οι ίδιοι αποφάσισαν ότι θα μάθουν σε βάθος τον δυτικό κόσμο. Στην Ιαπωνία κυκλοφορούσαν σε αυτή τη φάση ακόμα και αφίσες που έδειχναν τα ρούχα και τα εσώρουχα των Δυτικών, με ποιο τρόπο ντύνονται αυτοί. Οι Ιάπωνες όταν κάνουν δουλειά, την κάνουν σε πληρότητα.

Το 1870, η ιαπωνική κοινωνία έβαλε στόχο της να μην υπάρχει αναλφάβητος Ιάπωνας. Δημιουργήθηκαν ομάδες εθελοντών από φοιτητές, από μαθητές, από δασκάλους -εκτός από τις υπηρεσίες που δημιούργησε το κράτος- και μέσα σε 30 χρόνια δεν υπήρχε ένας Ιάπωνας αναλφάβητος. Ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο με 100% αλφαβητισμό τουλάχιστον, όχι υψηλή παιδεία, αλλά αλφαβητισμό.

Είναι θρυλικές ιστορίες, διότι επειδή ο στόχος της κοινωνίας αυτής ήταν να μην μείνει ούτε ένας Ιάπωνας αναλφάβητος, αυτές οι ομάδες των εθελοντών που ήταν γεμάτοι ζέση, αυταπάρνηση, εθελοντισμό για την πατρίδα τους, χτυπούσαν την πόρτα χωρικών -στην Ιαπωνία ζουν και 120 χρόνια οι άνθρωποι επειδή τρώνε πολύ σωστή διατροφή, τρώνε ψάρια πολλά και έχει γέροντες
υπερεκατονταετείς- έφθαναν αυτές οι ομάδες στα σπίτια τέτοιων γερόντων, στα χωράφια, σε αλιευτικά σημεία και τους λέγανε: «Γεια σας, ήρθαμε να σας μάθουμε γράμματα». «Βρε παιδί μου, εγώ είμαι 120 χρονών, αύριο πεθαίνω», «Όχι, θα πεθάνεις αύριο, αλλά θα έχεις μάθει γράμματα, τελείωσε!»