Το Ελληνικό Ναυτικό

Σε σύγκριση με τις ελληνικές πεζικές δυνάμεις το ελληνικό ναυτικό ήταν απόλυτα ετοιμοπόλεμο. Η σκληρή και γεμάτη κινδύνους ζωή στη θάλασσα είχε κάνει τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου προπάντων, όμως, των νησιών Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών, επιδέξιους και σκληροτράχηλους θαλασσόλυκους.

Με τα μικρά και ευκίνητα καράβια τους έπρεπε να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τις απροσδόκητες συχνά τρικυμίες και καταιγίδες, αλλά και τους αδίστακτους πειρατές και κουρσάρους της Μεσογείου, προπάντων τους φημισμένους Βορειοαφρικανούς.

Η ανάγκη μάλιστα αυτή τους ώθησε να ζητήσουν από την Πύλη και τελικά να πετύχουν να εξοπλίσουν τα καράβια τους με κανόνια. Έτσι εξοπλισμένα ήταν σε θέση να προβάλλουν αντίσταση στις επιδρομές των πειρατών και συχνά να τους τρέπουν σε φυγή. Κάποτε επίσης, επιδίδονταν και οι ίδιοι στην πειρατεία. Οι συγκρούσεις αυτές στην θάλασσα ήταν σκληρές, γιατί συνήθως έκριναν τη ζωή ή τον θάνατο των αντιπάλων.

Οι κάτοικοι λοιπόν των βραχωδών και άγονων νησιών, αν ήθελαν να επιζήσουν, έπρεπε να υπερνικήσουν όλα αυτά τα εμπόδια και να κρατούν ανοιχτούς τους δρόμους της θάλασσας, γιατί από αυτή μπορούσαν να αντλούν όχι μόνο τους πόρους για την ύπαρξη τους, αλλά ακόμη και τα μέσα για μια άνετη ζωή και για τον γρήγορο πλουτισμό τους.

Ακόμη, η παραμονή μοίρων μεγάλων ξένων στόλων στις ελληνικές θάλασσες, ιδιαίτερα του ρωσικού, η σύμπραξη των Ελλήνων κουρσάρων ή η υπηρεσία πολλών στους ξένους στόλους τους έφερε σε επαφή με ξένους αξιωματικούς και ναύτες και τους δίδαξε πολλά. Είχαν ακόμη την ευκαιρία να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους ξένους, να αντιλαμβάνονται τα δικά τους προτερήματα ή μειονεκτήματα, να αναμετρώνται, με τους κυριάρχους τους, να διαπιστώνουν τις αδυναμίες τους και να αντλούν χρήσιμα διδάγματα για την περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Τέλος, να σημειώσουμε ότι η θητεία Ελλήνων νησιωτών στον τουρκικό στόλο αποτέλεσε σημαντικό πλεονέκτημα για τους Έλληνες στην Επανάσταση του 1821.

Τα καράβια των Ελλήνων ήταν αρχικά μικρά. Με το πέρασμα των χρόνων και την επέκταση των εμπορικών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων κατασκεύαζαν ολοένα μεγαλύτερα και περισσότερα, γεγονός που ανησυχούσε τους Τούρκους. Ωστόσο και τα μεγάλα εμπορικά ελληνικά καράβια, τα οποία κατά την επανάσταση του 1821 μετατράπηκαν αυτόματα σε πολεμικά, ήταν πολύ μικρά σε σύγκριση με τα τεράστια πολεμικά του τουρκικού στόλου.

Πολλοί μάλιστα φιλέλληνες οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό των Ελλήνων ή απλώς έγιναν μάρτυρες των αγώνων τους, δεν απέκρυπταν την απορία, αλλά και τον θαυμασμό τους βλέποντας τα μικρά εκείνα καράβια όχι μόνο να αντιμετωπίζουν τους τουρκικούς κολοσσούς, αλλά ακόμη και να τους επιτίθενται και να τους καταστρέφουν. Και αυτό γιατί οι Έλληνες ήταν θαυμάσια εξασκημένοι και προετοιμασμένοι για τις συγκρούσεις στη θάλασσα.

Τέλος, φοβερό όπλο στα χέρια των Ελλήνων επρόκειτο να αποβεί το πυρπολικό, που το είχαν ήδη χρησιμοποιήσει και είχαν εκτιμήσει την αποτελεσματικότητα του κατά τη ναυμαχία του Τσεσμέ μεταξύ του οθωμανικού και του ρωσικού στόλου.

Το ελληνικό ναυτικό αμέσως μετά την εξέγερση είχε εξασφαλίσει την υπεροχή στη θάλασσα και στήριξε την επανάσταση. Χωρίς τη σύμπραξη των Ελλήνων ναυτικών και κυρίως των Υδραίων, Σπετσιωτών και Ψαριανών, η επανάσταση ήταν αδύνατο να εξαπλωθεί σε μεγάλη έκταση και να διαρκέσει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ελληνικό ναυτικό εμπόδισε όχι μόνο τον εφοδιασμό των κάστρων, αλλά και την απόβαση των εχθρικών στρατευμάτων κατευθείαν από τα παράλια της Μικράς Ασίας στην ηπειρωτική Ελλάδα και έμεινε ως το τέλος του πολέμου αήττητο. Χωρίς υπερβολή, το ελληνικό ναυτικό κράτησε την επανάσταση και έσωσε την Ελλάδα.

Με πληροφορίες από: https://www.ekdotikeathenon.gr/istopia-toy-ellhnikoy-ethnoys-p16.html