Τορά και άλλα κείμενα των Εβραίων

Οι συλλήψεις του εβραϊσμού διαμορφώθηκαν μακροχρόνια. Υπολογίζεται ότι οι Εβραίοι κινήθηκαν από ανατολικά προς τις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, σε αυτό που σήμερα περίπου είναι η γη του Ισραήλ (της Παλαιστίνης). Υπολογίζεται ότι εκεί γύρω στο 1200 π.Χ. είχαν πλέον βρεθεί σε αυτή την περιοχή. Οι ίδιοι τις ιστορίες του λαού τους τις κατέγραψαν, στο ιερό βιβλίο του εβραϊσμού, την Τορά ή Παλαιά Διαθήκη, όπως είχαν διασωθεί προφορικά.

Σε αυτές τις ιστορίες τους οι Εβραίοι καταγράφουν το ότι βρίσκονταν για ένα διάστημα στην Αίγυπτο και ότι έφυγαν από την Αίγυπτο με την παρέμβαση του Θεού. Ο Μωυσής πέρασε προς την περιοχή του Ισραήλ. Δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα σαφείς αρχαιολογικές ενδείξεις, ότι οι Εβραίοι έζησαν στην αρχαία Αίγυπτο, αλλά είναι πιθανό να έζησαν. Πάντως, κάποια στιγμή, γύρω στο 1200 π.Χ. βρέθηκαν στα σημερινά εδάφη του Ισραήλ βρέθηκαν να λειτουργούν με δέκα κανόνες. Αυτούς τους κανόνες, σύμφωνα με τον θρύλο τους, τους ενεχείρισε ο ίδιος ο Θεός στο όρος Σινά στον Μωυσή, ο οποίος είχε μακρά συνομιλία και επαφή με τον Θεό και όταν επέστρεψε, ο Μωυσής από το Σινά κάτω στους πρόποδες του βουνού, όπου βρίσκονταν, εγκαταστημένοι ως κατασκηνωτές, οι περιφερόμενοι Εβραίοι.

Ο Μωυσής βρήκε τους ομόθρησκούς του να έχουν λιώσει τα διάφορα τιμαλφή τα οποία είχαν και να έχουν κατασκευάσει ένα χρυσό βόδι. Και ο Μωυσής είδε τους Εβραίους να προσκυνούν το χρυσό αυτό βόδι και -όπως μας γράφει η Παλαιά Διαθήκη- έγινε έξω φρενών, έσπασε αυτό το χρυσό βόδι και τους έψεξε πώς αυτοί τολμούν να κάνουν τέτοιες θυσίες σε είδωλα, ενώ ο ίδιος ο Θεός τούς έχει μεταφέρει τις αλήθειες του. Αυτές οι ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης δείχνουν, προφανώς, ότι το παγανιστικό παρελθόν των Εβραίων βρέθηκε σε μάχη με τη μονοθεϊστική σύλληψη και ότι, προφανώς, πέρασε ένα διάστημα που αυτά τα δύο συνυπήρχαν, μέχρι τελικά αυτός ο λαός να γίνει απόλυτα μονοθεϊστικός, όπως φαίνεται στους ιστορικούς χρόνους.

Ο εβραϊκός λαός δεν έχει μόνο δέκα κανόνες, δέκα εντολές, αλλά, αν κανείς τρυγήσει από την Τορά (από την Παλαιά Διαθήκη) κανόνες και οδηγίες ήθους και συμπεριφοράς και στάσεων ζωής κ.λπ., καταλήγει σε έναν αριθμό 600 και πλέον οδηγίες, εκ των οποίων οι περισσότερες διατυπώνονται αρνητικά (ου: να μην κάνεις αυτό), αλλά και άλλες διατυπώνονται θετικά (να κάνεις αυτό). Η εβραϊκή θρησκεία είναι εξαιρετικά κανονιστική και αυστηρή και αυτό σχετίζεται με την αυστηρότητα της σύλληψης: ο Θεός στην εβραϊκή θρησκεία παρακολουθεί, ελέγχει, τιμωρεί και καθοδηγεί με πάρα πολύ συγκεκριμένο τρόπο.

Η εβραϊκή θρησκεία κάποια στιγμή απέκτησε ναό. Μέσα στους διαδόχους των πραγμάτων είναι ο βασιλιάς Σολομών, ο οποίος, σύμφωνα με τις ιστορίες των Εβραίων, δημιούργησε έναν θρυλικά υπέροχο, μεγάλο ναό, τον ναό του Σολομώντος, στα Ιεροσόλυμα και αυτός ο ναός έγινε η βάση γύρω από την οποία αναπτύχθηκε ολόκληρη η εβραϊκή θρησκεία, διότι μέσα σ’ αυτόν τον ναό γίνονταν οι τελετές και οι θυσίες προς τον έναν και μοναδικό Θεό.

Αυτός ο ναός δημιουργήθηκε τον 9ο αιώνα π.Χ. με υλικά που ήρθαν απ’ τον Λίβανο και χρυσό. Ήταν ένας ναός που έχει μείνει στον θρύλο. Καταστράφηκε πολλές φορές. Από τους Βαβυλωνίους στον 5ο και 6ο αιώνα π.Χ., τότε που οι Εβραίοι οδηγήθηκαν στην εξορία της Βαβυλώνος. Ως φαίνεται, βρισκόμενοι οι Εβραίοι στην εξορία τους, στη Βαβυλώνα, προκειμένου να διασώσουν τον χαρακτήρα και τις παραδόσεις τους, άρχισαν να καταγράφουν τις ιστορίες της φυλής τους, δηλαδή την Τορά, τα ιερά αυτά βιβλία: τη Γένεση, την Έξοδο, το Δευτερονόμιο, στα οποία, ως φαίνεται, από αιώνες καλλιεργούνταν και καταγράφονταν και στο μυαλό των ανθρώπων.

Ενδεχομένως υπήρχαν και πρώτες καταγραφές νωρίτερα, αλλά οι κεντρικές καταγραφές της Παλαιάς Διαθήκης είναι στον 6ο, 5ο, 4ο, 3ο αιώνα π.Χ. Γι’ αυτό και η Τορά συνιστά και το πιο ιερό κείμενο του εβραϊκού λαού, το οποίο και γράφεται από ειδικευμένους τεχνίτες, με ειδική μελάνη, πάνω σε ειδικά επεξεργασμένο δέρμα.

Φυσικά, η εβραϊκή θρησκεία διαθέτει και άλλα ιερά κείμενα: το ένα είναι το Ταλμούδ, το οποίο είναι στην ουσία επεξεργασία και ερμηνεία από σημαντικούς δασκάλους, ραβί (rabbi θα πει δάσκαλος), ραβίνους του εβραϊσμού, και η Μισνά. Αυτά τα δύο κείμενα είναι κείμενα επεξήγησης πάνω στην Τορά, που η Τορά θεωρείται ιερό κείμενο. Αλλά και το Ταλμούδ και η Μισνά θεωρούνται πάρα πολύ μεγάλου κύρους και σεβασμού κείμενα και οι θρησκευόμενοι εβραίοι τα συμβουλεύονται και τα μελετούν, όπως φυσικά την Τορά, που η Τορά δεν έχει παρόμοιό της στην ιερότητα. Για τον μέσο εβραίο η Τορά είναι ο οδηγός του, το φως του της κίνησης πάνω σε αυτή τη Γη.