Τζενγκίς Χαν, Χρυσή Ορδή και Ταμερλάνος

Ο Τζενγκίς Χαν χτύπησε την Κίνα γρήγορα, μετά την άνοδό του στο αξίωμα του Χαν όλης της στέπας, με τρομερή βία, απίστευτη βία. Και χρειάστηκε στους Μογγόλους πάνω από 30 χρόνια για να μπορέσουν να κατακτήσουν ολόκληρη την Κίνα. Και μετά τον θάνατο του Τζενγκίς Χαν συνεχίστηκε αυτή η επίθεση. Τελικά η Κίνα ολόκληρη ελέγχθηκε από τους Μογγόλους, όπως και η χερσόνησος της Κορέας.

Η Χρυσή Ορδή των Μογγόλων επιχείρησε να κατακτήσει και την Ιαπωνία. Πέρασε με πλοία για να χτυπήσει το σύμπλεγμα της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνία δεν είχε ποτέ δεχτεί επίθεση από κανέναν, είναι νησιωτική χώρα και δεν ήξερε τι θα σημαίνει επίθεση, δηλαδή να της επιτίθενται άνθρωποι από αλλού. Όμως, εκείνη τη στιγμή, στον 13ο αιώνα, έμοιαζε πολύ επικίνδυνο, διότι οι Μογγόλοι πιθανότατα να την κατελάμβαναν. Οι Μογγόλοι δεν είχαν δικά τους πλοία, τα πήραν από τους ανθρώπους των παραλίων και τους ανάγκαζαν να τους μεταφέρουν προς την Ιαπωνία.

Όμως, όταν προσέγγιζαν τα πλοία των Μογγόλων στην Ιαπωνία, φύσηξε ένας παραδοσιακός άνεμος που φυσάει στην Ιαπωνία, ο οποίος ονομάζεται στα ιαπωνικά «κάμι κάζε». Αυτός λοιπόν ο κάμι κάζε φύσηξε τόσο δυνατά, που έπνιξε τον στόλο της Χρυσής Ορδής και έτσι η Ιαπωνία σώθηκε από την επίθεση των Μογγόλων. Έκτοτε οι Γιαπωνέζοι θεωρούσαν αυτόν τον άνεμο, «άνεμο της ελευθερίας».

Επίσης, η Χρυσή Ορδή χτύπησε τη Βαγδάτη φτάνοντας εδώ, στην Εγγύς Ανατολή. Μάλιστα επειδή θεωρήθηκε από την πλευρά των Μογγόλων, ότι είχαν προσβληθεί από συμπεριφορά του ηγεμόνα της Βαγδάτης, αποφασίστηκε η εξάλειψη των κατοίκων της Βαγδάτης απ’ τον χάρτη. Έτσι, το 1258 η Βαγδάτη κατελήφθη μέσα σε ένα όργιο βίας και αίματος, απ’ τα φοβερότερα στην παγκόσμια ιστορία.

Και στη συνέχεια, η Χρυσή Ορδή κινήθηκε προς την Παλαιστίνη, με στόχο να περάσει προς την Αφρική και να χτυπήσει την Αίγυπτο. Αλλά εκεί, στην περιοχή της Παλαιστίνης το 1260 μ.Χ., τους περίμεναν οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου, μια ομάδα τουρκοσλαβικής καταγωγής πολεμιστών, οι οποίοι είχαν γίνει ηγεμόνες της Αιγύπτου και ήταν εξαιρετικοί πολεμιστές κι αυτοί. Και εκεί, το 1260, για πρώτη φορά η Χρυσή Ορδή ηττάται στην Παλαιστίνη.

Επί σχεδόν 50 χρόνια η Χρυσή Ορδή ήταν ανίκητη. Η Χρυσή Ορδή χτύπησε τη Ρωσία το 1237 και κατέλαβαν τα ρωσικά εδάφη εκείνης της εποχής, τον χειμώνα. Είναι η μόνη φορά που η Ρωσία κατακτήθηκε χειμώνα, με τα άλογά τους να κινούνται πάνω στον πάγο.

Και βέβαια, η Χρυσή Ορδή έφτασε και στην Ευρώπη στον 13ο αι. μ.Χ. Άρχισαν να χτυπούν και να διεισδύουν στις περιοχές γύρω απ’ την Ουγγαρία, προς την Αυστρία. Χτυπούσαν και τα Βαλκάνια. Όμως, την εποχή που γίνονταν οι δράσεις στο έδαφός της, πέθανε ο Χαν, ο διάδοχος του Τζενγκίς Χαν. Σύμφωνα με το έθιμο της στέπας, οι αρχηγοί των διαφόρων ομάδων έπρεπε να συναντηθούν σε ένα ορισμένο σημείο στην περιοχή της στέπας, για ν’ αποφασίσουν για τον διάδοχο. Έτσι, έφυγαν οι ισχυρότεροι αρχηγοί του πολέμου και επέστρεψαν στη στέπα και η Ευρώπη στον 13ο αιώνα γλίτωσε τα χειρότερα, διότι η Χρυσή Ορδή δεν επανήλθε.

Όμως, στην περιοχή της υπόλοιπης Ευρασίας η παρουσία της στέπας ήταν ισχυρή και το 1300 και το 1400. Από το 1500 και μετά, όπως είπαμε, πλέον η στέπα ξεθυμαίνει και μάλιστα το ενδιαφέρον είναι ότι από τον 16ο αιώνα και μετά, πλέον η στέπα παύει να είναι επικίνδυνη, δεν επιτίθενται πια οι άνθρωποι της στέπας. Μετά από 2.000 και 3.000 χρόνια τρομερής επιθετικότητας σε διάφορες περιοχές της Ευρασίας, δεν συνεχίζουν πλέον την επιθετικότητά τους. Και τούτο διότι αναπτύχθηκαν άλλου τύπου όπλα πλέον, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι εχθροί τους, πολυβόλα όπλα, με τα οποία και δεν μπορούσαν εκείνοι να υπερέχουν. Διότι οι Μογγόλοι και οι Τουρκομάνοι των στεπών ήταν καταπληκτικοί πολεμιστές, όταν πολεμούσαν σώμα με σώμα, σε αυτό ήταν πάρα πολύ επιτυχημένοι.

Ένας από τους διαδόχους του Τζενγκίς Χαν, ο Τιμούρ Λεγκ (στα ελληνικά τον λέμε Ταμερλάνο), συνέχισε σχεδόν με την ίδια ζέση, με την οποία ο προπάππος του ο Τζενγκίς Χαν είχε δράσει στην Ευρασία και επεξέτεινε τα όρια του ελέγχου της Χρυσής Ορδής. Η αυτοκρατορία του Ταμερλάνου είναι μικρότερη από εκείνη του Τζενγκίς Χαν, αλλά είναι ακόμη ισχυρή. Η αυτοκρατορία αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές που σήμερα είναι Ιράκ, Περσία, Αφγανιστάν, τμήμα του Πακιστάν και φυσικά ελέγχει τμήματα της κεντρικής στέπας.