Ο Κώστας Ουράνης, ένας από τους σημαντικούς Έλληνες ποιητές. Στο έργο του κυριαρχούν οι συμβολισμός, ο νεορομαντισμός και ο κοσμοπολιτισμός ενώ από τα ποιήματά του είναι διαποτισμένα με έντονη και διάχυτη μελαγχολία, νοσταλγία, πλήξη, διάθεση φυγής, αίσθημα αθυμίας και πίκρας καθώς και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου. Έγραψε επίσης πεζογραφήματα καθώς και ταξιδιωτική λογοτεχνία (ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής ταξίδεψε σ’ όλο τον κόσμο και με αναφορά τα ταξίδια του έγραψε ταξιδιωτικά βιβλία), χρονογραφήματα, δοκίμια (κυρίως για θέματα εικαστικών τεχνών), ενώ ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνική κριτική και τη μετάφραση. Στα ταξιδιωτικά του έργα, ο Ουράνης με την υποκειμενική, ρομαντική και αισθητική θεώρηση των πραγμάτων συνδυασμένη με την ευσυνείδητη πρόθεσή του να μην αλλοιωθεί το φυσικό τοπίο ή το κοινωνικό περιβάλλον, δημιουργούν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα και δημιουργούν ένα νέο αυτόνομο λογοτεχνικό είδος. Τα νησιά και Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά είναι ποιήματα του.
Τα νησιά
Είναι κάποια νησιά
που σαν πλοία μες στα πέλαγα, λεν, ταξιδεύουν,
Κι όσοι τα ΄δανε μάταια πλέον
να τα βρούνε ξανά, τα γυρεύουν
Είναι κάποια νησιά
που ως τώρα πόδι ανθρώπου δεν έχει πατήσει
Πού τα βρήκες ψυχή μου, και πήγες
κι από τότε δεν έχεις γυρίσει.
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά
για τα νησιά του νότου,
πότε το ρου θ’ ανέβουμε
του ποταμού Αμαζόνα,
καιρός μας πια να πάψουμε
να βλέπουμε μπροστά μας,
των ίδιων, πάντα, λιμανιών,
τη νυσταγμένη εικόνα.
Θα σβήσει η νέα μας ορμή
σα βήματα στην άμμο,
από το κύμα, την παλιά,
ασάλευτη ζωή μας,
σημαία, υψώστε την ψυχή,
στο πιο ψηλό κατάρτι,
δεν είν’ αλήθεια ότ’ ήρθαμε
αργά στην εποχή μας.
Μπορούμ’ ακόμα μια ζωή
να ζήσουμε καινούργια,
αντίς να μαραζώνουμε
σαν τον κομμένο δυόσμο,
φτάνει να κάνουμε πανιά,
σαν τους θαλασσοπόρους,
που μια πατρίδα αφήνοντας,
έβρισκαν έναν κόσμο,
φτάνει να κάνουμε πανιά,
σαν τους θαλασσοπόρους,
που μια πατρίδα αφήνοντας,
έβρισκαν έναν κόσμο.
https://www.ogdoo.gr/diskografia/stigmes/8-poiimata-tou-kosta-ourani-pou-eginan-tragoydia