Τα ταξίδια των Ευρωπαίων ναυτικών είχαν στόχο τα αγαθά του εμπορίου, την επέκταση των πόρων από τους οποίους μπορούσαν οι χώρες που έστελναν ναυτικούς, εξερευνητές, να αποκομίσουν κέρδη. Ο Χριστόφορος Κολόμβος μετέφερε από την Αμερική προς την Ευρώπη με τις τεράστιες ποσότητες αργύρου και χρυσού. Βέβαια, δεν ήταν μόνο το χρυσάφι από εκεί, αλλά και
άλλα προϊόντα.
Και βέβαια, εκείνοι οι οποίοι έφτασαν στην Ινδία, οι Πορτογάλοι, ενδιαφέρονταν για τα μπαχαρικά της Ινδίας. Τα οποία ως τότε έφταναν με τη στεριανή οδό, αλλά τώρα με τα καράβια γίνονται πιο φθηνά, έρχονται πιο εύκολα οι ποσότητες, και έτσι τα μπαχαρικά μπαίνουν στη ζωή των Ευρωπαίων σε μεγάλες ποσότητες. Επειδή αλλάζουν και συμβάλλουν στη γεύση των φαγητών, αλλά κυρίως γιατί συμβάλλουν στη συντήρηση των τροφίμων.
Άλλα προϊόνταν ήταν το βαμβάκι, χρυσό, διαμάντια, ξυλεία. Ζάχαρη από την Ινδία. Καφέ από τη Σομαλία και την Αιθιοπία. Το φυτό καφές κατάγεται από εκείνες τις περιοχές, δηλαδή από την περιοχή κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα και μετά προς την Ινδία. Τον καφέ τον γνώρισε η Αμερική από τους Ευρωπαίους.
Οι Ευρωπαίοι γνώρισαν από τους Αμερικανούς την πατάτα, το καλαμπόκι, τη ντομάτα, τις πιπεριές και πολλά άλλα τρόφιμα. Όπιο επίσης μπορούσε κανείς να μεταφέρει, για λόγους ιατρικούς. Το όπιο χρησιμοποιούνταν στην Ευρώπη για τους ανθρώπους που πονούσαν πάρα πολύ. Ή όταν τους έκαμαν επεμβάσεις και τους έκοβαν χέρια για να τους σώσουν από γάγγραινες κ.λπ., για να μην πονούν τόσο πολύ.
Ποαι ήταν τα νομίσματα τα οποία χρησιμοποιούσαν στο εμπόριό τους οι εμπορευόμενοι και αργότερα αυτοί οι μεγάλοι έμποροι του κόσμου; Το χρυσό νόμισμα έπαιζε πάντα μεγάλο ρόλο. Στην αρχαιότητα οι χρυσοί δαρείοι της Περσικής Aυτοκρατορίας ήταν το πιο διαδεδομένο νόμισμα της Ευρασίας. Στους Μέσους χρόνους και στην Αναγέννηση ήταν τα βενετικά τσεκίνια (χρυσά δουκάτα). Στη συνέχεια περιζήτητα ήταν τα τάλιρα τα ισπανικά, γιατί είχαν πολύ καλή ποσότητα χρυσού τα ισπανικά τάλιρα.
Επίσης τα νταάλντερ της Ολλανδίας είχαν καλή ζήτηση (το ντόλαρ, που είναι το μεγάλο νόμισμα της σύγχρονης εποχής, το δολάριο δηλαδή, είναι παιδί του νταάλντερ). Επειδή στα παράλια της Αμερικής, της αμερικανικής ηπείρου πρώτοι εμφανίστηκαν οι Ολλανδοί και μετά οι Άγγλοι. Εκεί οι Άγγλοι άποικοι χρησιμοποίησαν το νταάλντερ, το οποίο έγινε: «ντόλαρ». Τα ισπανικά τάλιρα δεν το χρησιμοποιούν μόνο οι Ισπανοί. Ήταν ό,τι σήμερα το δολάριο, το οποίο το χρησιμοποιεί ο καθένας που θέλει να έχει νόμισμα που να το αισθάνεται ασφαλές.