Από το 325 μ.Χ., στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας έως το 451 μ.Χ., στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, προάστιο της Κωνσταντινουπόλεως, ολοκληρώθηκε μέχρι τελείας το «Σύμβολο της Πίστεως», το «Πιστεύω» των Χριστιανών.
Αρχές του 4ου μ..Χ. αιώνα Ρωμαίος αυτοκράτορας στην περιοχή της Μεσογείου ήταν ο Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος. Στην εποχή του, ήδη, τμήματα της σημερινής Συρίας, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Αιγύπτου, της Μικράς Ασίας αποτελούνταν από χριστιανικούς πληθυσμούς, οι οποίοι όλο και πλήθαιναν, διότι εκεί ήταν ο αρχικός πυρήνας της ανάπτυξης της θρησκείας αυτής.
Ο Κωνσταντίνος, λοιπόν, θεώρησε ότι ο χριστιανισμός είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την ενοποίηση της Αυτοκρατορίας του, για τη λειτουργία της Αυτοκρατορίας του και έδωσε έμφαση: α) στην κατανόηση αυτής της θρησκείας, β) στην κωδικοποίηση και οργάνωση των πραγμάτων, έτσι ώστε να είναι οι χριστιανοί τμήμα της Αυτοκρατορίας του και τμήμα της συνοχής της Αυτοκρατορίας του.
Στην προσπάθειά του να κατανοήσει τι είναι ο χριστιανισμός ακριβώς, τι λέει, ποιες είναι οι απόψεις του κ.λπ., σε συζητήσεις που είχε με στελέχη της χριστιανικής πλευράς, κατανόησε ότι ο χριστιανισμός δεν έχει καταγεγραμμένο το τι ακριβώς πιστεύει, ότι υπήρχαν πολλές απόψεις οι οποίες ήταν διαχυμένες και υπήρχαν μικρές ομάδες με διαφοροποήσεις στα πιστεύω τους. Σκέφτηκε ότι είναι σημαντικό αυτή η θρησκεία να κωδικοποιήσει αυτό το οποίο πιστεύει. Εξ αυτού, έλαβε ο ίδιος μία πρωτοβουλία να συγκεντρώσει τα σημαντικότερα στελέχη της χριστιανικής εκκλησίας, του χριστιανικού κόσμου της εποχής του, και να τους καλέσει προς συζήτηση των θεματων της νέας θρησκείας. Όρισε σαν τόπο συνάντησης αυτών των στελεχών τη Νίκαια της Βιθυνίας, μια σπουδαιότατη πόλη της Μικράς Ασίας.
Το 325 μ.Χ. κηρύσσεται η έναρξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Για πρώτη φορά το 325 μ.Χ. στελέχη της χριστιανικής πλευράς συγκεντρώνονται στη Νίκαια της Βιθυνίας και συζητούν διάφορα θέματα τα οποία τους απασχολούν. Ένα μεγάλο θέμα που τους απασχολεί είναι, φυσικά, και η άποψη του Αρείου, μάλιστα ο Άρειος παρευρέθη σ’ αυτήν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτήν την Οικουμενική Σύνοδο την πολιτική πρωτοβουλία την είχε ο Αυτοκράτορας, κάτι που είναι μεγάλη τομή στην ιστορία του χριστιανισμού. Ο χριστιανισμός μέχρι το 310 μ.Χ., μέσα στο ρωμαϊκό κράτος, είχε τον φόβο ότι μπορεί να έχει διωγμούς, ενώ τώρα ο ίδιος ο Αυτοκράτορας παίρνει την πρωτοβουλία να κάνει μία κομβική κίνηση για τη χριστιανική πλευρά και να βρεθεί ο ίδιος στη Νίκαια.
Τις εργασίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου τις χαιρέτισε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας. Ο Κωνσταντίνος μίλησε προς τους παρευρισκομένους λατινιστί, αλλά οι εργασίες της Συνόδου έγιναν ελληνιστί, διότι τα Ελληνικά ήταν η γλώσσα των λογίων, των πνευματικών ανθρώπων και φυσικά ήταν η γλώσσα της νέας θρησκείας. Σε αυτήν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο του 325 μ.Χ. συζητήθηκαν οι αρχές, τα πιστεύω της χριστιανικής πίστεως. Στην πραγματικότητα έγινε η συζήτηση και καταγράφηκαν τα πρώτα άρθρα του «Πιστεύω». Χρειάστηκαν ακόμη τρεις σύνοδοι για να ολοκληρωθεί το «Πιστεύω», ένα κείμενο, το οποίο είναι από τα πιο επεξεργασμένα κείμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Για περίπου 130 χρόνια γινόταν επεξεργασία. Ακόμη κι ένα κόμμα αν λείψει από το Σύμβολο της Πίστεως, υπάρχει κίνδυνος αιρέσεως, δηλαδή διαστροφή του νοήματος που αποφασίστηκε από τα μυαλά των σεβασμίων αυτών χριστιανών, των πρώτων αιώνων της επεξεργασίας των πραγμάτων. Έτσι, το 451 μ.Χ. πλέον, έχει δημιουργηθεί το «Σύμβολο της Πίστεως», που σημαίνει ότι δημιουργήθηκε ο επίσημος κορμός των απόψεων της χριστιανικής πίστεως. Για πρώτη φορά έχουμε κάτι τόσο συγκεκριμένο! Κι αφού έχουμε αυτό το τόσο συγκεκριμένο κι επίσημο κείμενο, τότε όποιος συντάσσεται με αυτό το κείμενο, συντάσσεται με την επίσημη κεντρική άποψη του χριστιανισμού. Όποιος έχει άλλη άποψη σε κάποιο από αυτά τα πολλά σημεία του «Συμβόλου της Πίστεως», του «Πιστεύω», τότε είναι αιρετικός.