Ο Σόλων δε στάθηκε μόνο ο μεγάλος πολιτικός και νομοθέτης, αλλά και ο πρώτος Αθηναίος ποιητής. Την ποίηση του χρησιμοποίησε περισσότερο για να διατυπώσει τις πολιτικές του σκέψεις, όπως οι μεταγενέστεροι του πολιτικοί δημοσίευαν τους ρητορικούς λόγους τους. Αποσπάσματα από το έργο του Σόλωνα εκφράζουν τις σκέψεις του για τη ζωή και τη μοίρα του ανθρώπου. Ο Σόλων παροτρύνει τους πολίτες σε ομόνοια και νομιμοφροσύνη, ενώ σε άλλα ποιήματα ο νομοθέτης λογοδοτεί για το έργο του ή απαντά σε επικρίσεις.
Ο Σόλων γράφει
Ευνομία
Τούτα η ψυχή μου να τα πω μου λέει στους Αθηναίους:
Μύριες στην πόλη συμφορές η ανομία γεννάει,
ενώ όμορφα όλα κι εύτακτα η ευνομία τα κάνει
και των αδίκων και κακών δένει συχνά τα χέρια.
Τ΄ άγρια γλυκαίνει, σταματάει τον κόρο, ταπεινώνει
τον άνομο, και τους βλαστούς ξεραίνει της κακίας,
βρίσκει που κρύβεται άδικο, την περηφάνια ρίχνει,
πνίγει, την κάθε εξέγερση, πνίγει και της διχόνοιας,
της αγριεμένης την οργή, και με τη δύναμη της,
στον κόσμο είν΄ όλα γαληνά και φρόνιμα και τέλεια.
Η πόλη και οι Τύραννοι
Από ένα σύννεφο πέφτει με ορμή και χαλάζι και χιόνι,
απ΄ αστραψιά λαμπερή ξάφνω ξεσπά μια βροντή,
έτσι χαλιέται απ΄ ανθρώπους τρανούς ένα κράτος, και πέφτει
απ΄ αμυαλιά του ο λαός σ΄ ενός μονάρχη σκλαβιά
όταν πολύ θα υψωθεί, δεν είν΄ εύκολο πια να τον ρίξεις
πρέπει απ΄ την πρώτη στιγμή να ΄χουμε σε όλα το νου.
Από δική μας δειλία κι αμυαλιά σας χτυπούν οι φουρτούνες
όχι μομφές στους θεούς δεν είναι φταίχτες εσείς
οι ίδιοι αρματώσανε τούτους εδώ και τρανέψανε τόσο
έτσι, απ΄ αυτά, στην πικρή πέσατε τώρα σκλαβιά
ίδια αλεπού πονηρή περπατάει ο καθένας σας χώρια
μα όλοι σαν πάτε μαζί, τότε σας πιάνει αμυαλιά
οι γαλιφιές σας πλανεύουν και δίνετε πίστη στα λόγια
όμως καμιά προσοχή στα έργα δε δίνετε εσείς.
Το έργο του νομοθέτη
Σαν ποιο άφησα στη μέση απ΄ όσα μ΄ έκαναν
να συγκαλέσω το λαό σε σύναξη;
Μπρος στου Καιρού το δικαστήριο μάρτυρα
άριστον έχω την τρανή μητέρα εγώ
των θεών του Ολύμπου, τούτη δω τη μαύρη Γη
που πάνωθε της πέτρες σήκωσα πολλές,
χρεών σημάδια, σκλάβα πρώτα αυτή ήτανε
και τώρα λεύτερη είναι. Κι Αθηναίους πολλούς
που δίκια ή άδικα έχουν πουληθεί μακριά,
στη θεόχτιστη πατρίδα τους ξανάφερα,
άλλοι, που χρέη αβάσταχτα τους πιέζανε,
μόνοι είχαν φύγει και, γυρνώντας δω κι εκεί,
την αττική τους γλώσσα είχαν ξεχάσει πια,
κι απ΄ της σκλαβιάς άλλοι υποφέραν την ντροπή
εδώ στον τόπο, μπρος στο αγρίεμα τρέμοντας
των αφεντάδων. Όλους τους λευτέρωσα.
Και βία μαζί και δίκιο συνταιριάζοντας
τα ΄φερα τούτα εγώ ως την άκρη δυνατά,
έτσι όπως είχα τάξει. Νόμους όρισα
ίδιους για τους μεγάλους και για τους μικρούς
το δίκιο δρόμο στον καθένα δείχνοντας.
Αν τη βουκέντρα κάποιος άλλος έπιανε,
άνθρωπος φιλοχρήματος, κακόβουλος,
αντίς για με, το λαό δε θα τον δάμαζε,
γιατί αν παραδεχόμουν όσα θ΄ άρεσε
σ΄ αυτούς εδώ να πάθουνε οι αντίπαλοι
κι όσα για τούτους βάζαν οι άλλοι με το νου,
η πόλη απ΄ άντρες πλήθος θα ΄μενε ορφανή.
Γι΄ αυτό άμυνα κρατούσα απ΄όλες τις μεριές,
λύκος ζωσμένος από σκυλολόι πυκνό.
Και στο λαό εγώ λέω, αν πρέπει να τα πω
έξω απ΄ τα δόντια: αυτά που τώρα απόχτησαν
ούτε και στ΄ όνειρο τους δεν θα το ΄βλεπαν.
Όσο για τους μεγάλους και τους δυνατούς,
πρέπει να με δοξάζουν και να μ΄ αγαπούν,
τ΄ αξίωμα τούτο αν κάποιος άλλος το ΄παιρνε,
να συγκρατήσει δε θα μπόρειε το λαό
και δε θα σταματούσε, ώσπου, ταράζοντας
το γάλα, θα ΄βγαζε όλο το καϊμάκι του,
εγώ όμως μες στη μέση στάθηκα των δυο
μερίδων σύνορο τους.
Για τον Σόλωνα διαβάστε ακόμη: Ο Σόλων, ο Κροίσος και το βήμα της χήνας