Σχίσμα του Ισλάμ

Το Ισλάμ δεν άργησε να αποκτήσει σχίσμα. Το Ισλάμ απέκτησε σχίσμα συντομότατα. Στον χριστιανισμό, το μεγάλο του σχίσμα έγινε το 1054 μ.Χ., δηλαδή χίλια και πλέον χρόνια μετά από την εκδήλωση της διδασκαλίας του Ιησού. Στην περίπτωση του Ισλάμ χρειάστηκαν τριάντα μόλις χρόνια από τον θάνατο του Προφήτη.

Ο προφήτης Μωάμεθ πέθανε δέκα χρόνια μετά το έτος Εγίρας, το 632 μ.Χ. Τον διαδέχθηκαν στελέχη και συγγενείς του κινήματός του και του θρησκευτικού του κόσμου, αλλά η εμπλοκή έγινε στην τέταρτη διαδοχή. Οι διάδοχοι του Μωάμεθ ονομάζονταν Χαλίφηδες, που ήταν πολύ ιερά πρόσωπα για το Ισλάμ και συνδέονταν με τη γενιά του Μωάμεθ. Η εμπλοκή που έφερε το σχίσμα στο Ισλάμ συνέβη στη δεκαετία του 660 μ.Χ. και τότε το Ισλάμ χωρίστηκε στα δύο, σε σουνίτες και σε σιίτες.

Υπάρχουν όμως πολλές άλλες ομάδες και στο Ισλάμ -όχι όμως σαν τον χριστιανισμό που είναι άπειρες, αλλά και εκεί υπάρχουν πολλές ομάδες, οι οποίες δεν θεωρούνται σχίσμα, όμως είναι αιρέσεις στην πραγματικότητα- αν δεχθούμε ότι δύο είναι οι κεντρικές, επίσημες, ας πούμε, πλευρές του Ισλάμ, που βέβαια η μία δεν δέχεται την άλλη και μισεί την άλλη πάρα πολύ βαθιά. Οι σιίτες και οι σουνίτες μισούνται πάρα πολύ εδώ και χίλια τετρακόσια χρόνια, με ένα μίσος το οποίο αντί να καταλαγιάζει, αυξάνεται καθώς περνάει ο καιρός.

Οι Ταλιμπάν, ο ISIS (τώρα στα σύγχρονά μας πράγματα) είναι σουνίτες οι οποίοι κτυπούν κατά κύριο λόγο σιίτες. Οι σουνίτες είναι πάρα πολύ επιθετικοί απέναντι στους σιίτες. Οι σουνίτες αποτελούν τη σαφή πλειοψηφία του μουσουλμανικού κόσμου. Υπολογίζεται ότι καλύπτουν περίπου το 80% και 85% του Ισλάμ, ενώ οι σιίτες είναι μειοψηφία και καλύπτουν εκεί γύρω στο 10%, 12%, 15% του μουσουλμανικού κόσμου.

Οι δε σουνίτες είναι διασκορπισμένοι. Γενικά κατά μέσον όρο ο μουσουλμάνος (της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης) είναι σουνίτης. Αλλά υπάρχει μία περιοχή του κόσμου στην οποία είναι συγκεντρωμένοι οι σιίτες και μία μόνο χώρα στον κόσμο αποτελείται από συντριπτική πλειοψηφία σιιτών και αυτή είναι το Ιράν, η Περσία δηλαδή. Στην Περσία οι κάτοικοι είναι πάνω από 90% σιίτες, τους τελευταίους αιώνες. Επίσης η γειτονική περιοχή του Ιράκ είναι η δεύτερη πιο σιιτική περιοχή στον κόσμο καθώς πάνω από το 60% του πληθυσμού της χώρας είναι σιίτες. Σιίτες υπάρχουν και στον Λίβανο, και στη Συρία, είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα σημεία, υπάρχουν και στην Ινδία και στο Πακιστάν, αλλά είναι λιγότεροι αναλογικά.

Τι έφερε το σχίσμα αυτό μεταξύ σουνιτών και σιιτών; Έχει σχέση με την τέταρτη διαδοχή, μετά τον θάνατο του Προφήτη, την εμπλοκή που παρουσιάστηκε σε σχέση με το εάν θα έπρεπε να γίνει χαλίφης ο Αλή. Ο Αλή ήταν συγγενής του Προφήτη και πάρα πολύ ιερό πρόσωπο. Για τους σιίτες ο Αλή είναι σχεδόν θεϊκό πρόσωπο, τον περιγράφουν σαν τον τέλειο άνθρωπο, τον απόλυτα δίκαιο, τον απόλυτα ευγενή, τον απόλυτα καθαρό, τον απόλυτα ειλικρινή, τον απόλυτα γενναίο, ο οποίος παραμερίστηκε, ανατράπηκε και έζησε μεγάλα δεινά και θάνατο, όπως και οι δύο του γιοι, ο Χασάν και ο Χουσεΐν.

Επειδή ο Αλή και οι γιοι του, ο Χουσεΐν και ο Χασάν ανατράπηκαν από αντιπάλους χαλίφηδες για τη διαδοχή, και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο, οι σιίτες είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι αδίκως και εγκληματικά έγινε αυτή η δράση απέναντι στον Αλή, στον Χασάν και στον Χουσεΐν. Και τους υμνούν και τους τιμούν ιδιαιτέρως, σε σημείο που οι σουνίτες κατηγορούν τους σιΐτες ότι έχουν εκπέσει σε πολυθεΐα δίνοντας τέτοιο μεγάλο σεβασμό, σχεδόν σαν θεό, στον Αλή, στον Χασάν και στον Χουσεΐν.

Μάλιστα ένα τμήμα των σιιτών πιστεύει στους 12 ιμάμηδες, δηλαδή ότι ο Αλή είναι ο πρώτος από τους 12 ιμάμηδες και ότι θα έλθουν, ο ένας μετά τον άλλον, 12 ιμάμηδες. Ο τελευταίος ιμάμης, ονομάζεται Αλ Μάχντι, έχει αναληφθεί στους ουρανούς, και θα επανέλθει στη γη για να σώσει τους ανθρώπους. Και όταν θα επανέλθει για να σώσει τους ανθρώπους θα γίνει μια μεγάλη μάχη μεταξύ Καλού και Κακού, θα κερδίσει το Καλό και θα επικρατήσει η αιώνια ειρήνη στον κόσμο. Αυτό το σχήμα των σιιτών, με τους 12 ιμάμηδες και τον Αλ Μάχντι κ.λπ., ταιριάζει πάρα πολύ στις συλλήψεις του ζωροαστρισμού, τη μάχη Καλού και Κακού, τη σύλληψη του τελευταίου ζωροάστρη ο οποίος θα είναι σαν είδος μεσσία δηλαδή και βέβαια όλη τη σύλληψη ζωροαστρισμού, εβραϊσμού και χριστιανισμού.

Ο σιιτισμός εμπεριέχει πολλά τέτοια στοιχεία, περισσότερα ακόμη και από τον σουνιτισμό. Παλαιότερα και σήμερα οι σιίτες δεν ήταν ποτέ πλειοψηφία στο Ισλάμ, αλλά είναι μια ιδιαίτερα σημαντική ομάδα, με ειδικό βάρος. Μέσα στο Ισλάμ υπάρχουν και πολλές άλλες επιμέρους ομάδες, με απόκλιση απόψεων. Στην περίπτωση όμως των σιιτών θα πρέπει να γίνει καθαρό ότι αυτοί δεν δέχονται όλη τη Σαρία. Η Σαρία, ο ιερός νόμος των σουνιτών και των σιιτών δεν συμπίπτει. Όλες οι ομάδες του Ισλάμ δέχονται το Κοράνι, δέχονται τη Σαρία που παρήχθη μέχρι το σχίσμα, αλλά οι σιίτες, αρκετά ιερά κείμενα τα οποία γράφηκαν μετά το σχίσμα, δηλαδή μετά το 660 μ.Χ., δεν τα δέχονται.