Η Συνθήκη της Βεστφαλίας πήρε πολύ μεγάλες αποφάσεις, οι οποίες αφορούσαν μετακινήσεις εδαφών, από το ένα κράτος στο άλλον. Ένα άλλο τμήμα των αποφάσεων της Συνθήκης της Βεστφαλίας ήταν ότι κατοχύρωσε τη δήμευση της περιουσίας της Εκκλησίας στις περιοχές των προτεσταντών, κάτι το οποίο είχε γίνει ευρέως. Επομένως αυτό σήμαινε και αναδιανομές εδαφών και εκτάσεων γιατί η Καθολική Εκκλησία και τα μοναστήρια της είχαν τεράστιες γαίες.
Μέσα στις κοσμογονικές αλλαγές που γίνονται στον 17ο αιώνα μ.Χ., είναι και η μετακίνηση πληθυσμών. Μετά το τέλος του Τριακονταετούς Πολέμου συνεχίζουν να υπάρχουν μαζικές μετακινήσεις προτεσταντικών ομάδων, οι οποίες κινούνται: από τη βόρεια Ιταλία. Η βόρεια Ιταλία είχε έναν ενδιαφέροντα αριθμό προτεσταντών αποκτήσει. Η Ιταλία κατά κανόνα είναι καθολική. Στη βόρεια Ιταλία υπάρχει αριθμός Γερμανών κατοίκων και έτσι εκεί υπήρξε μετακίνηση προς τον προτεσταντισμό. Έτσι, ομάδες προτεσταντών από τη βόρεια Ιταλία φεύγουν προς τη Γερμανική Αυτοκρατορία.
Ομάδες προτεσταντών φεύγουν από την Αυστρία προς τον βορρά. Η Αυστρία, είναι γερμανική χώρα και κείνη, βέβαια είναι μία χώρα γερμανική η οποία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά. Γίνονται επίσης και μετακινήσεις Γερμανών. Η τάση είναι να πάει κανείς προς τη βόρεια Γερμανία διότι εκεί ήταν συμπαγείς οι προτεστάντες. Και βέβαια και από τη βόρεια Γερμανία υπάρχει η τάση να κινηθούν ομάδες σε ακόμη ανατολικότερα γερμανικά κράτη. Πάντως πρέπει κανείς να δει τη διαφορά των πραγμάτων. Όταν ξεκίνησε το κίνημα του προτεσταντισμού, στις πρώτες δεκαετίες, έμοιαζε ότι θα κατακλύσει την Ευρώπη, τουλάχιστον και προς τον νότο της.
Όμως, στο τέλος του 17ου αιώνα μ.Χ., ο προτεσταντισμός έχει χάσει τμήμα της αρχικής έκτασής του. Αντιθέτως, στο τέλος του 17ου αιώνα μ.Χ., ο καθολικισμός κράτησε, και έχει ενδιαφέρον ότι ο προτεσταντισμός κρατήθηκε στα όρια του παλιού ρωμαϊκού ελέγχου, δηλαδή στη γραμμή Ρήνου-Μοζέλα κ.λπ. Δηλαδή έμεινε ένα φαινόμενο του βορρά της Ευρώπης, των γερμανικών φύλων, των Σκανδιναβών, της Γερμανίας, των Ολλανδών και βέβαια της Αγγλίας.
Ο προτεσταντισμός διείσδυσε και ανάμεσα στους Πολωνούς. Όμως, επειδή οι Πολωνοί μισούν
τους Ρώσους που είναι ορθόδοξοι και μισούν τους Γερμανούς που είναι προτεστάντες, τελικά κρατήθηκαν στον καθολικισμό. Και όχι μόνο κρατήθηκαν στον καθολικισμό, αλλά είναι ανάμεσα στους πιο θερμούς καθολικούς στον κόσμο. Ακριβώς διότι βρίσκονται ανάμεσα σε ορθοδόξους και προτεστάντες, και επομένως ο καθολικισμός καθόριζε τη δικιά τους φυσιογνωμία.
Το ίδιο συνέβη και στην Ιρλανδία. Οι Ιρλανδοί ιστορικά είναι σε σύγκρουση με τους Άγγλους, και ένα τμήμα της Ιρλανδίας, κατοικούμενο από Άγγλους, δέχτηκε τον προτεσταντισμό. Εξ άλλου σήμερα η Ιρλανδία είναι χωρισμένη στο ανατολικό της τμήμα το οποίο ανήκει στην Αγγλία και είναι προτεσταντικό και το υπόλοιπο τμήμα το οποίο είναι το ανεξάρτητο κράτος της Ιρλανδίας και είναι βαθύτατα καθολικό.
Γιατί αυτές οι χώρες, η Ιρλανδία, η Πολωνία έχουν μέχρι σήμερα τόσο έντονο καθολικισμό; Διότι ο καθολικισμός τους είναι μήνυμα προς τους εχθρούς τους, τους γείτονές τους: ότι «εμείς είμαστε ξεχωριστοί και δεν έχουμε καμία διάθεση να ενταχθούμε σε κανένα πολιτισμικό δικό σας σχήμα».
Το 1439 μ.Χ. υπογράφηκε η Ένωση των Εκκλησιών, Ορθοδόξου και Καθολικής Εκκλησίας, μετά τη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, παρόντος του Αυτοκράτορος του Βυζαντίου. Αυτή η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας, για την πλευρά της Καθολικής Εκκλησίας, του Πάπα, ήταν τελική. Η ανατολική πλευρά μετά την αναίρεσε, διότι δεν ήθελε να τη συνεχίσει ο μέσος ανατολικός ορθόδοξος.
Η Καθολική Εκκλησία, κρατώντας σαν δεδομένο ότι οι δύο Εκκλησίες έχουν ενωθεί, δημιούργησε μία άλλη τάση μέσα στην Καθολική Εκκλησία -η ίδια η Καθολική Εκκλησία και ο Πάπας τη δημιούργησε- που λέγεται Ουνία. Και έτσι δημιουργήθηκαν Ουνίτες.
Η Ουνία είναι μία Εκκλησία, η Ουνιτική Εκκλησία, η οποία υπάγεται στην Καθολική Εκκλησία, στον Πάπα κ.λπ., αλλά τηρεί πολλά από το λειτουργικό τυπικό και αρκετές προβλέψεις της Ανατολικής Εκκλησίας. Γιατί η Ουνιτική Εκκλησία δημιουργήθηκε; Για να ενσωματώσει ορθοδόξους στον καθολικό κόσμο. Και η Ουνία έχει καλή διείσδυση σε περιοχές της Βαλτικής, στην περιοχή της Λιθουανίας και στη Λευκορωσία. Στον σκληρό πυρήνα της Ορθοδοξίας, δηλαδή προς τα Βαλκάνια, είχε μικρότερη επιτυχία η Ουνία, αλλά σε αρκετές χώρες είχε επιτυχία.