Mια βδομάδα σχεδόν πριν την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία, στις 23 Αυγούστου του 1939, στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων του κόσμου υπήρχε μια καταπληκτική είδηση: ο Χίτλερ και ο Στάλιν είχαν υπογράψει μία συνθήκη. Αυτή η συνθήκη έχει μείνει στην ιστορία με τον τίτλο «Συνθήκη Ρίμπεντροπ-Μολότωφ» (από τους Υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών) ή «Συνθήκη Χίτλερ-Στάλιν». Αυτή η συνθήκη ήταν μία συνθήκη αμοιβαίας μη επίθεσης.
Αυτό δεν ήταν κάτι καινούριο. Στον Μεσοπόλεμο υπογράφηκαν πάρα πολλές τέτοιες συνθήκες, οι οποίες αποδείχθηκαν κούφια λόγια. Στην περίπτωση, όμως, της συνθήκης αυτής, οι εφημερίδες έγραφαν ότι, ενώ στο φανερό σκέλος της συνθήκης ήταν μία συμφωνία αμοιβαίας μη επιθέσεως για δέκα χρόνια, περιελάμβανε κάποιες προβλέψεις για την ανταλλαγή προϊόντων, για εμπορικά ζητήματα κ.λπ.
Η Σοβιετική Ένωση συνέχισε να είναι προνομιούχος οικονομικός εταίρος της Γερμανίας και μετά την ανατροπή της δημοκρατίας και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, και μετά το 1933, στην οποία και η Σοβιετική Ένωση εξήγαγε δημητριακά, μέταλλα, πετρέλαια -εξάλλου τα πρώτα δύο χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τα στρατεύματα των Γερμανών κινούνταν με πετρέλαιο που προέρχονταν από τη Σοβιετική Ένωση και από το Μεξικό. Όμως, οι δύο αυτές δυνάμεις, ο Χίτλερ και ο Στάλιν, όταν μιλούσε ο ένας για τον άλλον, χρησιμοποιούσαν τις βαρύτερες εκφράσεις, όχι μόνο ιδεολογικού περιεχομένου αλλά και ηθικού περιεχομένου, και το γενικό κλίμα μεταξύ των δύο καθεστώτων ήταν βαρύτατο.
Όμως οι εφημερίδες έγραφαν ότι αυτές οι δύο χώρες έχουν συμφωνήσει ότι, ξεκινώντας ο
πόλεμος, θα μοιράσουν ξανά την ανατολική Ευρώπη. Συγκεκριμένα, έγραφαν ότι συμφωνήθηκε να πάρει η Γερμανία τη δυτική Πολωνία και η Σοβιετική Ένωση την ανατολική Πολωνία, να πάρει η Σοβιετική Ένωση τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Βεσσαραβία, και ο Χίτλερ τη Λιθουανία.
Οι δύο ηγέτες αρνήθηκαν ότι αυτό έχει συμφωνηθεί, ωστόσο, όταν τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, η επέλαση των στρατευμάτων ήταν απλή αναλογικά, διότι απέναντί τους (τα χιτλερικά στρατεύματα) βρήκαν το ιππικό των Πολωνών. Οι γενναίοι Πολωνοί έσπευσαν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό, δηλαδή τα στρατεύματα τα ναζιστικά, που τώρα πια δεν ήταν Βlumenkriege, δεν μπήκαν δηλαδή με κάποια οχήματα χαμογελαστών στρατιωτών, τώρα ο Χίτλερ έδειξε τη στρατιωτική του μηχανή με τα καταπληκτικά τανκς του (τα Panzer του), και βέβαια οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν την παραμικρή δυνατότητα να νικήσουν ή έστω και να φέρουν βλάβες στον εχθρό, διότι ο εχθρός ήταν οχυρωμένος πίσω απ’ τα ατσάλια του και απλώς τους θέριζε μέχρι τον τελευταίο.
Μπαίνοντας, λοιπόν, ο Χίτλερ και προελαύνοντας στην Πολωνία, σε λίγες ημέρες η Σοβιετική
Ένωση μπαίνει στην ανατολική Πολωνία και έτσι η Πολωνία χωρίζεται στα δύο. Ο Χίτλερ καταλαμβάνει το τμήμα της δυτικής Πολωνίας, το οποίο πίστευε έτσι κι αλλιώς ότι αυτονοήτως είναι Γερμανία. Εκεί, πράγματι, κατοικούσαν πολλά εκατομμύρια Γερμανών, όπως επίσης και ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων κατοίκων, Γερμανοεβραίων κατοίκων (Ασκεναζίμ), και γι’ αυτό η Πολωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε μεγάλο τίμημα νεκρών, διότι οι Εβραίοι της συνελήφθησαν από τους Χιτλερικούς και εξοντώθηκαν. Ένα μεγάλο τμήμα των περίπου 6 εκατομμυρίων Εβραίων που εξοντώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι Πολωνοί Εβραίοι του δυτικού τμήματος της Πολωνίας.