Ο Καραϊσκάκης, αφήνοντας φρουρές στη Ρούμελη, πήγε στην Ελευσίνα. Πρωταρχική μέριμνα του ήταν η κατάστρωση σχεδίου για την αποφασιστική αντιμετώπιση του Κιουταχή. Μέσα σε λίγες μέρες με τη βοήθεια των οπλαρχηγών Βάσο, Παναγιώτη Νοταρά, Νταλιάνη και άλλων. Στην Αττική δημιούργησε δύο στρατόπεδα, ένα στην Καστέλλα, τον Φεβρουάριο, και ένα στο Κερατσίνι, στις 2 Μαρτίου. Από εκεί θα άνοιγε δρόμο προς την Ακρόπολη, που ακόμη ήταν υπό πολιορκία από τους Τούρκους. Άλλωστε εκεί θα μπορούσαν οι δυνάμεις του να τροφοδοτούνται ευκολότερα από τα πλοία.
Αμέσως διέταξε 150 ή 250 άνδρες από τη φρουρά του Παλαμηδίου να καταλάβουν ένα περιτειχισμένο μετόχι, που δέσποζε στην περιοχή, και να το οχυρώσουν. Ήταν σίγουρος ότι εκεί θα γινόταν μεγάλη μάχη με τους Τούρκους. Πράγματι, ο Κιουταχής αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την άφιξη του Καραϊσκάκη, έφθασε με 800 άνδρες για να κατασκοπεύσει το ελληνικό στρατόπεδο, επιτέθηκε αλλά αποκρούσθηκε. Κατόρθωσε μόνο να στήσει 2 κανόνια απέναντι από το μετόχι και να καταλάβει ένα λόφο στο νότιο ύψωμα του Κορυδαλλού.
Στις 4 Μαρτίου ο Κιουταχής με δύναμη 4.000 πεζών και 2.000 ιππέων, όρμησε και πάλι εναντίον των Ελλήνων. Οι ενέργειες του στράφηκαν κυρίως στο μετόχι, που άρχισε να το κανονιοβολεί σφοδρότατα από νωρίς το πρωί. Και ενώ οι τοίχοι κατέρρεαν, οι κλεισμένοι υπερασπιστές του, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Τούσας Μπότσαρης, ο Γαρδικιώτης Γρίβας και ο Κασομούλης, συνέχιζαν απτόητοι την αντίσταση, αποκρούοντας μάλιστα πρόταση του Καραϊσκάκη να τους στείλει βοήθεια.
Κατά το μεσημέρι οι Τούρκοι ετοιμάστηκε για τελική έφοδο. Βλέποντας ο Καραϊσκάκης ότι η θέση των ανδρών του γινόταν όλο και πιο δύσκολη προσπάθησε να δημιουργήσει αντιπερισπασμό, αλλά ο Κιουταχής, χωρίζοντας τον στρατό του στα δύο, έτρεψε το μεγαλύτερο μέρος του εναντίον του μετοχίου και το άλλο εναντίον των δυνάμεων του Καραϊσκάκη. Η ηρωική όμως αντίσταση των υπερασπιστών του μετοχίου έσωσε την κατάσταση. Οι Τούρκοι, όχι μόνο καθηλώθηκαν εκεί, αλλά λίγο αργότερα αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή.
Ανάλογο αποτέλεσμα είχε και η αντίσταση του Καραϊσκάκη, χάρη στο ιππικό του Χατζημιχάλη, που παρασύροντας τους εχθρούς σε μια «χωσιά» τους προξένησε βαρύτατες απώλειες. Λίγο μετά έφθασε ενίσχυση στους Έλληνες και από το στρατόπεδο της Καστέλλας, ολοκληρώνοντας έτσι την ήττα του Κιουταχή.
Το αποτέλεσμα της μάχης στο Κερατσίνι δικαίωσε για μία ακόμη φορά τον Καραϊσκάκη, που με τους «απειθάρχητους» Έλληνες όχι μόνο κατατρόπωσε τον Κιουταχή, αλλά και έδωσε απάντηση σε όσους πίστευαν ότι μόνο με τον τακτικό στρατό θα μπορούσαν οι Έλληνες να αντιμετωπίσουν πλέον τις τουρκικές δυνάμεις.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών
[…] στην Αθήνα. Θα έμεναν ακόμη 2.000 άνδρες στα στρατόπεδα Κερατσινίου-Καστέλλας, ενώ άλλες 2.000 θα ήταν έτοιμες να προστρέξουν σε […]