Στην κεντρική Στερεά του Κίτσου Τζαβέλλα

Ο Κιουταχής διενεργούσε εφοδιασμό μέσω της Ναυπάκτου υπέρ του Ιμπραήμ. Ο Κυβερνήτης ήθελε με κάθε τρόπο να τον εμποδίσει. Αποφασίστηκε να ανατεθεί αυτή η αποστολή στον Κίτσο Τζαβέλλα, ο οποίος εξεστράτευσε στην κεντρική Στερεά.

Στις 11 Αυγούστου ξεκίνησε από τα Μέγαρα με την Α’ χιλιαρχία και με την πεντηκονταρχία του αδελφού του Νικολάου Τζαβέλλα, κατευθύνθηκε στο Λουτράκι και από εκεί με πλοία στην παραλία της Σεργούλας κοντά στα Τριζόνια, με αποστολή να ελευθερώσει το Λιδωρίκι και το Μαλανδρίνο.

Πρώτος αντικειμενικός σκοπός του σώματος αυτού που η συνολική του δύναμη ήταν 1400 άνδρες, ορίσθηκε επί τόπου η κατάληψη της Μονής Κουτσουρού και του Παλαιοκάστρου Βελούχοβου, θέσεων οχυρών. Οι δύο θέσεις καταλήφθηκαν ταχύτατα και ο Κίστος Τζαβέλλας, εκμεταλλευόμενος τον αρχικό αιφνιδιασμό, προσχώρησε σε νυχτερινή πορεία και κατέλαβε την Αρτονίνα, αφού έστειλε τον Πανομαρά και τη Β’ πεντηκονταρχία στο Μακρυπλάγι, για να αποκρούσει εχθρική δύναμη, που ετοιμαζόταν να εισβάλλει στην ελευθερωμένη περιοχή.

Ο Κίτσος Τζαβέλλας ενίσχυσε τις δυνάμεις του με Κραβαρίτες και Λιδωρικιώτες και ενώθηκε με οπλαρχηγούς της Στερεάς, ανάμεσα τους και ο Μακρυγιάννης. Ο Τζαβέλλας αφού άφησε επαρκή δύναμη στο στρατόπεδο των Κραβάρων, κινήθηκε προς την Αρτοτίνα. Φρόντισε να ασφαλίσει σε οχυρές θέσεις τα γυναικόπαιδα. Αφού διέταξε τον καπετάν Πιστιόλη Σαφάκα να καταλάβει την Οξυά, στρατοπέδευσε στην Αλογόβρυση, σύνορο Λιδωρικίου και Πατρατζικίου.

Στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου 1828, οι Τούρκοι της Λομποτίνας, ενθαρρυμένοι από την απουσία του Τζαβέλλα, επιτέθηκαν κατά των Ελλήνων στο Μυρμηγκάρι. Οι Έλληνες, με αρχηγούς τους Ευαγγέλη, Μακρυγιάννη και Φαρμάκη, απέκρουσαν επανειλημμένες ορμητικές εφόδους των Τούρκων, που άφησαν στο πεδίο της μάχης 50 νεκρούς, πολλούς τραυματίες και γύρισαν στη Λομποτίνα ηττημένοι.

Σε άλλη μάχη που έγινε στην Γραμμένη Οξυά, οι Πανομάρας με 400 άνδρες κατόρθωσε να χτυπήσει τους Τούρκους πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν τος οχυρώσεις, που ετοίμαζαν. Ο Πανομάρας έδιωξε τους εχθρούς από τους προμαχώνες και τους εγκλώβισε στην τελευταία δύσβατη ράχη. Έφθασε τότε και ο ίδιος ο Τζαβέλλας και οι Τούρκοι πιέστηκαν περισσότερο. Οι Έλληνες, με εντολή του Τζαβέλλα αποσύρθηκαν σε πιο κατάλληλη θέση. Οι Τούρκοι τότε εξόρμησαν με αλαλαγμούς, αλλά δεν τόλμησαν ούτε να πλησιάσουν στην νέα θέση των Ελλήνων. Γύρισαν πίσω στο Γαρδίκι, εγκαταλείποντας την αποστολή τους.

Ο Κίτσος Τζαβέλλας, μετά τις πρώτες επιτυχίες, ζήτησε από την κυβέρνηση να στείλει ενισχύσεις. Στάλθηκε προς βοήθεια στην κεντρική Στερεά η Γ’ χιλιαρχία και οι επιτυχίες των Ελλήνων συνεχίστηκαν. Στην Τέρνοβα δόθηκε η επόμενη μάχη, όπου ο οπλαρχηγός Στράτος εγκλωβίστηκε σε ένα σπίτι. Με την βοήθεια του Μπαϊρακτάρη εξωτερικά και τη συνδρομή του Τζαβέλλα οι Τούρκοι απωθήθηκαν μέσα σε μισή ώρα. Οι Τούρκοι είχαν απώλειες 180 νεκρούς και πολλούς τραυματίες και οι Έλληνες μόνο 8 τραυματίες.

Ύστερα από τις επιτυχίες των Ελλήνων στην Λομποτίνα, την Γραμμένη Οξυά και την Τέρνοβα, οι ελληνικές δυνάμεις είχαν κυριαρχήσει στην κεντρική Στερεά. Κατά το τέλος Οκτωβρίου είχαν απελευθερωθεί οι επαρχίες Λιδωρικίου, Μαλανδρίνου, Σαλώνων, Κραβάρων και Αποκούρου, σχεδόν ολόκληρες. Οι Τούρκοι εξακολουθούσαν να κρατούν τη Ναύπακτο και τα Σάλωνα.

Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών