Οι Ιάπωνες ήταν πάντα εξαιρετικοί πολεμιστές. Η Ιαπωνία περιελάμβανε επαγγελματίες πολεμιστές, που ονομάζονταν «σαμουράι» και αυτοί ήταν από τους καταπληκτικότερους πολεμιστές του κόσμου. Πού χρησιμοποιούνταν αυτοί και πώς ήταν η δομή της Ιαπωνίας; Η δομή της Ιαπωνίας ήταν φεουδαρχική. Η ιστορία της Ιαπωνίας συνδέεται με την έννοια των ισχυρών οικογενειών: Τάιρα, Μιναμότο, Φουτζιβάρα, Σουμιτόμο και βέβαια όλες μαζί συνδέονται αυτές με την έννοια του «ντάιμυο». Συνδέεται με την έννοια του αυτοκράτορα.
Ο αυτοκράτορας για την Ιαπωνία είναι αδιαπραγμάτευτη αξία, διότι είναι θεός, γιος του θεού, γιος του Ήλιου, αδελφός της Ιαπωνίας. Είναι η ψυχή της Ιαπωνίας ο αυτοκράτορας, γι’ αυτό και η χώρα μέχρι σήμερα είχε αυτοκράτορες, τους οποίους και τιμά πάρα πολύ. Όμως ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, σε αντίθεση με τον αυτοκράτορα της Κίνας, δεν είχε ισχυρή πολιτική δράση. Ήταν στην ουσία ένας συμβολικός άρχοντας, ένας ιερέας του σίντο. Εξέφραζε την ψυχή της Ιαπωνίας, αλλά δεν είχε αποφασιστικές πολιτικές αρμοδιότητες. Τη διοίκηση της Ιαπωνίας κατά καιρούς την είχαν στα χέρια τους ισχυρές οικογένειες.
Η Ιαπωνία ήταν διηρημένη, σε μεγάλες γαιοκτησίες τις οποίες χειρίζονταν οι μεγάλες οικογένειες, που στη γλώσσα των Ιαπώνων ονομάζονται ντάιμυο. Αυτοί οι ντάιμυο είχαν τη δικιά τους περιοχή, οχυρωμένη, το αρχοντικό τους κτισμένο, και οι αγρότες της περιοχής τους δούλευαν για αυτούς. Οι ντάιμυο πολύ συχνά βρίσκονταν σε πολέμους μεταξύ τους, διεκδικώντας ο ένας τμήμα από τον άλλο με διάφορες αφορμές. Στη σύγκρουσή τους ο ένας με τον άλλον μίσθωναν, από το σώμα των επαγγελματιών στρατιωτών που είναι οι περίφημοι σαμουράι, τους επαγγελματίες που χρειαζόταν για να χτυπήσουν τον αντίπαλο ντάιμυο.
Οι σαμουράι είναι η πραγματική ψυχή της Ιαπωνίας διότι δεν είναι απλώς στρατιώτες, είναι οι φορείς του κόσμου των Ιαπώνων και του ήθους των Ιαπώνων. Το σώμα αυτό των σαμουράι είχε έναν κώδικα τιμής ο οποίος για αιώνες ήταν προφορικός, στη συνέχεια έγινε γραπτός, που λέγεται «μπουσίντο». Αυτό το μπουσίντο, στην ουσία, σε καθοδηγεί πώς θα πορευτείς στη ζωή σου αξιοπρεπώς. Το κύριο θέμα για τον Ιάπωνα, εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια.
Το μπουσίντο πραγματεύεται στην πραγματικότητα το πώς υπερασπίζεσαι την τιμή σου. Και πώς την υπερασπίζεσαι την τιμή σου; Αυτοκτονώντας! Στη ιαπωνική κοινωνία εάν σε προσβάλει κάποιος βαριά, αυτοκτονείς. Και αυτοκτονείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο, κάνοντας χαρακίρι. Αγοράζεις, το χαλάκι του χαρακίρι, το τάσι του χαρακίρι, το εγχειρίδιο του χαρακίρι. Είναι η εξής διαδικασία: στέκεσαι σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο χαλάκι και αρχίζεις να κόβεις όλο σου το πεπτικό σύστημα, όλο σου το εντερικό σύστημα. Είναι ένας βασανιστικός θάνατος και πολλές φορές δίπλα σου βρίσκεται ένας φίλος σου με το κοφτερό μαχαίρι των σαμουράι, ώστε αν τύχει και από τον πόνο αισθανθείς την ανάγκη να ουρλιάξεις, άρα να ταπεινωθείς, σου κόβει το κεφάλι και τελειώνεις.
Αυτή η έννοια της τιμής έχει κάνει την ιαπωνική κοινωνία να είναι τόσο προσεκτική, στα λόγια που θα πει κάποιος για τον άλλον, μέχρι υπερβολής. Διότι αν πεις για κάποιον άλλο βαριές κατηγορίες, κινδυνεύεις να αυτοκτονήσει ο άλλος, και εκείνος αυτοκτονώντας υπερασπίζεται την τιμή του και τώρα μένεις εσύ εκτεθειμένος, διότι εάν αποδειχθεί ότι λόγια που είπες για εκείνον δεν ίσχυαν, η κοινωνία θα περιμένει από σένα να αυτοκτονήσεις, για να υπερασπίσεις πια τη δική σου τιμή που έχει τρωθεί βαρύτατα. Επομένως σ’ αυτή την κοινωνία τα στόματα είναι ραμμένα και βγαίνουν δύσκολα επικριτικές, επιθετικές, συκοφαντικές φράσεις του ενός για τον άλλον.
