«Πλέει στον ουρανό με τη λέμβο σου, ω Ρα. Και ταξιδεύει στη γη με τη λέμβο σου, ω Ρα. Κι όταν χάνεσαι στον ορίζοντα, αυτός είναι εκεί με το σκήπτρο του στο χέρι, σαν τον πλοηγό της λέμβου, ω Ρα».
Ο Ρα κάνει ένα ταξίδι στον Κάτω Κόσμο. Στην αρχή του ταξιδιού ο θεός-ήλιος βρίσκεται στον Δυτικό Ορίζοντα και πλησιάζει τον ποταμό Βέρνες κατά μήκος του οποίου θα κινηθεί. Ο Ρα ξεκινά το ταξίδι την Πρώτη Ώρα της Νύχτας. Ταξιδεύει μέσα στην ηλιακή λέμβο του. Το πλήρωμα του αποτελείται από τους εξής: δύο θεούς στην πλώρη, που ονομάζονται «Ανοίγων ατραπούς» και «Νους» καθώς και μια θεά ονόματι «Κυρία της Λέμβου» και τέσσερις θεότητες δίπλα στα κουπιά, «Ταύρος της Αλήθειας», «Επαγρυπνών», «Θέληση», «Οδηγός της Λέμβου». Στις δύο πλευρές του Ρα υπάρχουν ομάδες θεοτήτων, εννέα βαβουΐνοι που ανοίγουν τις πόρτες να περάσει ο Ρα και του τραγουδούν καθώς μπαίνει στον Κάτω Κόσμο και δώδεκα θεές-ερπετά που φωτίζουν το σκοτάδι.
Ο Ρα πλέει προς την Δεύτερη Ώρα της Νύχτας, όπου και θεσμοθετεί εδαφικά δικαιώματα για τους θεούς των δημητριακών της περιοχής του Βερνές. Κατά την Τρίτη Ώρα ο θεός-ήλιος αναζωογονεί τον Όσιρι δίνοντας του τη «Θέληση» και τον «Νου». Την Τέταρτη Ώρα περνά ένα λοξό διάδρομο και δύο ανοιχτές πόρτες. Υπάρχουν φίδια-φύλακες κάποια από τα οποία κατάγονται από τον κόσμο των μυθικών όντων και έχουν ανθρώπινο κεφάλι και τέσσερα κοντά πόδια, ή τρία φιδίσια κεφάλια και δύο φτερούγες.
Κατά την Πέμπτη Ώρα ο θεός-ήλιος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο στάδιο του ταξιδιού του. Η ηλιακή λέμβος σύρεται προς ένα ύψωμα από το οποίο προβάλει ένα κεφάλι που ονομάζεται «Σάρκα της Ίσιδας που βρίσκεται πάνω από την άμμο της γης του Σόκαρη». Από κάτω βρίσκεται το εσωτερικό του υψώματος αυτού προς την απέναντι πλευρά του οποίου σύρεται η λέμβος του Ρα.
Η πύλη του φυλάσσεται από τέσσερα κεφάλια που φτύνουν φλόγες. Ένας βώλος άμμου βρίσκεται στη ράχη του δικέφαλου λεοντόμορφου θεού της γης Ακέρ. Από το βώλο αυτό αναδύεται ο Σόκαρις, με κεφάλι γερακιού, πάνω στη ράχη ενός ερπετού με ανθρώπινο κεφάλι στο ένα άκρο και τρία φιδίσια κεφάλια στο άλλο. Ο Σόκαρις εδώ είναι έκφανση του σώματος του Ρα στον Κάτω Κόσμο, σε αρχέγονη μορφή, που αναζωογονείται από το πέρασμα του θεού-ήλιου από πάνω του.
Το σκοινί με το οποίο σύρεται η λέμβος το κρατά ένας σκαραβαίος, που ξεπροβάλει σεε΄να ερημικό ύψωμα. Η Ίσις και Νέφθυς με τη μορφή γερακιών βρίσκονται σε αυτό το ύψωμα, που αντιπροσωπέυει τον τάφο του Όσιρι στην έρημο. Ο θεός-ήλιος υπερνικά τον θάνατο αναδυόμενος από το ύψωμα που ονομάζεται «Νύχτα». (Αυτή η εικόνα είναι μια αναπαράσταση των Αιγυπτίων θεολόγων ότι η ζωή και ο θάνατος είναι ένας διαρκής κύκλος χωρίς η ύπαρξη της μιας να αντιστρατεύεται την ύπαρξη του άλλου). Στο ύψωμα αυτό ο θεός-ήλιος βρίσκεται από τον Όσιρι αλλά δεν καταδικάζεται σε «μόνιμο» θάνατο.
Κατά την Έκτη Ώρα ο Ρα μέσα στη λέμβο του σταματά εμπρός σε μια καθιστή αναπαράσταση του θεού Θωθ. Ο σκοπός του Θωθ είναι να ιδρύσει μία πόλη για τους θεούς των αγρών και για τους βασιλείς της Άνω και της Κάτω Αιγύπτου.
Την Έβδομη Ωρα το ταξίδι του Ρα συνεχίζεται, ενώ εκτυλίσσονται βίαιες σκηνές. Προστατευόμενος από τις σπείρες ενός ερπετού, εμφανίζεται ένας θεός που ονομάζεται «Σάρκα του Όσιρι», μπροστά στον οποίο μια θεότητα με γατίσια μάτια κραδαίνει ένα μαχαίρι, έχει αποκεφαλίσει κάποιους εχθρούς, ενώ μια άλλη, «Τιμωρός», κρατά μερικούς στασιαστές δεμένους με σκοινί. Οι αντίπαλοι του Όσιρι έχουν συλληφθεί και εξοντωθεί.
Μπροστά στον Ρα, που βρίσκεται στην ηλιακή λέμβο εκτυλίσσεται η σκηνή συντριβής του Άπωφι, που είναι ο κύριος εχθρός του. Ο Άπωφις είναι ένα γιγαντιαίο φίδι που συμβολίζει τη δύναμη της μη ύπαρξης και αποτελεί διαρκή απειλή για τον θεό-ήλιο. Μολονότι ο Άπωφις είναι άτρωτος, επιχειρείται η κατανίκησή του με τη μαγεία, έτσι ώστε εμφανίζεται νεκρός ή υποταγμένος όποτε ο θεός-ήλιος βρίσκεται κοντά του.
Κατά την Όγδοη Ώρα μπροστά στον Ρα βρίσκονται εννέα σύμβολα της δύναμης του που έχουν μορφή ράβδων με ανθρώπινα κεφάλια στις οποίες είναι δεμένο ένα πακέτο από το οποίο βγαίνει ένα μαχαίρι. Αυτά τα εμβλήματα κατανικούν τους εχθρούς του. Γύρω υπάρχουν περίκλειστοι χώροι κάθενας από τους οποίους διαθέτει μια πύλη και μέσα σε αυτούς υπάρχουν διάφορες θεότητες. Μερικές από τις θεότητες έχουν μορφή μούμιας, άλλες είναι καθιστές και έχουν ανθρώπινα κεφάλια, άλλες έχουν κεφάλι ταύρου, τράγου, αρουραίου, ιχνεύμονα, κροκόδειλου ή ιπποπόταμου ή κόμπρας. Στο κάλεσμα του Ρα καθώς περνάει μπροστά από τα «σπήλαιά» τους ανταποκρίνονται παράγοντας ήχους.
Κατά την Ένατη Ώρα ο Ρα συναντά δώδεκα κόμπρες, φρουρούς του Όσιρι που ξερνούν φωτιά και «συντηρούνται με το αίμα εκείνων τους οποίους σφαγιάζουν». Περνά επίσης μπροστά από θεούς που κρατούν σκήπτρα από κλαδιά φοινικιάς, υπεύθυνους για το σχήμα των δέντρων και των φυτών.
Κατά τη Δέκατη Ώρα εμφανίζονται σύμβολα που δηλώνουν την επικείμενη ανάσταση του Ρα. Ο σκαραβαίος κρατά το αυγό από το οποίο ο θεός θα αναδυθεί στον Ανατολικό Ορίζοντα, ενώ δύο ηλιακοί δίσκοι είναι έτοιμοι να προωθηθούν στον ουρανό. Μπροστά στην ηλιακή λέμβο μια συνοδεία δώδεκα ένοπλων φρουρών ελέγχει την ασφάλεια της προσέγγισης στον Ανατολικό Ορίζοντα. Ο Ρα απευθύνεται σε αυτούς με τα εξής λόγια: «Να είστε γρήγοροι με τα βέλη σας. Τεντώστε τα τόξα σας και σκοπεύστε. Τιμωρείστε τους αντιπάλους μου που ενεδρεύουν στο σκοτάδι κοντά στην πύλη».
Κατά την Ενδέκατη Ώρα οι αντίπαλοι του Κάτω Κόσμου εξοντώνονται: τους ρίχνουν σε πέντε λάκκους στον κάθε ένα από τους οποίους ξερνά φωτιά μια θεά. Μέσα σε έναν έκτο μεγαλύτερο λάκκο βρίσκονται τέσσερις στασιαστές.
Ο Ρα έχει φτάσει τώρα στην Δωδέκατη Ώρα, το αποκορύφωμα του ταξιδιού του στον Κάτω Κόσμο. Η ηλιακή λέμβος σύρεται μέσα στην ουρά ενός γιγαντιαίου ερπετού, μέσα στο σώμα του οποίου ο Ρα απεκδύεται τη μορφή που είχε στον Κάτω Κόσμο και ξαναγεννιέται. Ο Ρα πλέει από την Ανατολή με τη λέμβο για να «λάμψει ανάμεσα στους μηρούς της Νουτ».