Οι χριστιανοί για τους Εβραίους δεν έχουν τα καλύτερα αισθήματα: Πρώτον, διότι τους κατηγορούν ότι σκότωσαν τον Ιησού. Δεύτερον, είναι με αυτούς οργισμένοι, διότι δεν δέχονται τον Ιησού ούτε ως Μεσσία, ούτε ως γιο του Θεού, ούτε ως τίποτε και ούτε ως προφήτη. Τρίτον, οι Εβραίοι ζουν στις δικές τους ομάδες σαν στενές κοινότητες, παντρεύονται μεταξύ τους, έχουν τα δικά τους έθιμα. Αυτό τους κάνει παράξενους και οι πλειοψηφίες πάντα σε σχέση με τις μειοψηφίες έχουν αισθήματα πολλές φορές επιφύλαξης ή και αρνητικά. Στο πέρασμα των χρόνων αυτή η διαμάχη εξελίχθηκε σε πογκρόμ των Εβραίων.
Στη διάρκεια αυτών των αιώνων, υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις, κυρίως των πρώτων χριστιανών αυτοκρατόρων, όπως ήταν ο Κωνσταντίνος, ο Θεοδόσιος, ο Ιουστινιανός, οι οποίοι και κατά κάποιον τρόπο κατέταξαν τους Εβραίους σε κατώτερα σημεία στην κοινωνία, ταυτίζοντας κατά κάποιον τρόπο τη συμπεριφορά απέναντί τους με τη συμπεριφορά που είχαν υιοθετήσει απέναντι στους αιρετικούς χριστιανούς.
Κατά κανόνα στον χριστιανικό κόσμο οι Εβραίοι δεν μπορούν να έχουν αξιώματα, δεν μπορούν να έχουν θέση στην εκπαίδευση, στον στρατό κ.λπ. και τους απαγορεύτηκε να έχουν δούλους (που εκείνη την εποχή για να έχεις μια δραστηριότητα οικονομική έπρεπε να είχες δούλους). Στους πρώτους αιώνες μ.Χ. ίσχυε ακόμη αυτό. Όμως, κατά κανόνα λειτουργούσαν στις διάφορες περιοχές που εγκαταστάθηκαν.
Δεν υπήρχε συνεχής παρενόχλησή τους ή επιθετικότητα εναντίον τους, κατά καιρούς όμως υπήρχαν δράσεις εναντίον τους. Κατά κανόνα η εξουσία η επίσημη πολιτική και η επίσημη θρησκευτική εξουσία δεν ήταν ανοικτά επιθετική απέναντι στους Εβραίους κατά κανόνα. Αλλά ο μέσος χριστιανός και κυρίως όταν έφτανε σε σημεία δράσης όχλου μπορούσε να κάνει βιαιότητες εναντίον των Εβραίων. Σας λέω, χαρακτηριστικά, ότι το 1096 μ.Χ., όταν ξεκίνησε η Α΄ Σταυροφορία, υπήρξαν εκτεταμένες δράσεις βίας εναντίον των Εβραίων, κυρίως στις γερμανικές περιοχές, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και τότε υπήρξε εκτεταμένη βία, σφαγή και λεηλασία Εβραίων.
Υπήρχε, στην Α΄ Σταυροφορία, ισχυρό χριστιανικό αίσθημα πολέμου εναντίον των απίστων, μια και θα πήγαιναν οι σταυροφόροι να απελευθερώσουν τα ιερά εδάφη στην Παλαιστίνη, στο Ισραήλ και δεύτερον, προφανώς, είχαν ανάγκη οι σταυροφόροι από ζεστό χρήμα και η λεηλασία πληθυσμού δεν ήταν απαράδεκτο γι’ αυτούς.
Στο 1215 μ.Χ. η Δ΄ Σύνοδος, του Λατερανού, αποφάσισε να απαγορεύσει στους Εβραίους να παίρνουν αξιώματα. Το 1306 μ.Χ. οι Εβραίοι εκδιώκονται από τη Γαλλία και το 1394 μ.Χ. εκδιώκονται ολότελα από τη Γαλλία, υπάρχει εκδίωξη των Εβραίων από τη Γαλλία. Το 1209 μ.Χ. εκδιώκονται από την Αγγλία. Οι Εβραίοι βλέπουν τη θέση τους να βρίσκεται σε δεινή κατάσταση από το γεγονός ότι στον 14ο αιώνα μ.Χ. οι διαδιδόμενες επιδημίες, οι βαριές ασθένειες -οι επιδημίες- γίνονται τρομακτικές στην Ευρώπη. Ανάμεσα σε αυτές είναι η πανώλης, ο μαύρος θάνατος δηλαδή, που αφαιρούν με τρομακτικό τρόπο εκατομμύρια ζωές από την Ευρώπη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον θανάτου κάποιες ομάδες χριστιανών θεωρούν του Εβραίους υπεύθυνους για τον μαύρο θάνατο. Γενικά, κάποιες ομάδες χριστιανών συχνά πυκνά- πίστευαν ότι οι Εβραίοι φταίνε για όλες τις τυχόν συμφορές που συνέβαιναν. Υπήρχαν θεωρίες κι απόψεις ότι οι Εβραίοι κλέβουν τα παιδιά των χριστιανών, τα βάζουν σε σακιά και τους τρυπούν το σώμα με καρφιά για να πίνουν το αίμα των παιδιών των χριστιανών. Αυτό δημιουργούσε παραφορά στα πλήθη, που πολλές φορές επιτίθενταν εναντίον των Εβραίων και τότε έκαμαν αυτό που λέγεται «πογκρόμ».
Συνέβη, λοιπόν, μια ξαφνική επίθεση χριστιανικών πληθυσμών εναντίον των Εβραίων μιας εβραϊκής συνοικίας, τους οποίους και λεηλατούν. Κατά κανόνα τρομοκρατούν, όχι αναγκαστικά σφάζουν, αλλά καίνε, παίρνουν περιουσίες και εξ αυτού δημιουργούν ένα κλίμα φυγής και τρόμου μεταξύ των Εβραίων. Στην περίοδο λοιπόν του 14ου-15ου αιώνα μ.Χ., που οι επιδημίες θερίζουν την Ευρώπη και υπάρχουν εκτεταμένοι θάνατοι από την πανώλη και άλλες τρομερές ασθένειες. Οι Εβραίοι θεωρούνται, από κάποιες ομάδες υπεύθυνοι.
Την εποχή αυτή, Εβραίοι να συλλαμβάνονται, να καίγονται ζωντανοί προκειμένου να καθαρθεί η πόλη από την επιδημία που είχε ενσκήψει, χωρίς να σκεφτούν οι άνθρωποι αυτοί ότι και οι εβραϊκές συνοικίες επίσης πάθαιναν πανώλη. Αυτό το κλίμα, το αρνητικό απέναντι στους Εβραίους, πολλές φορές ευνοούνταν και από το γεγονός ότι στον Μεσαίωνα η χριστιανική Εκκλησία φάνηκε αρνητική στο να ασκούν οι χριστιανοί δράσεις τοκογλυφίας και τραπεζιτικών συναλλαγών με τόκο και εξ αυτού, σε αρκετά σημεία, Εβραίοι έκαναν αυτές τις δράσεις.
Και, όπως όλοι γνωρίζουμε, μπορεί ένας τοκογλύφος να σε εξυπηρετεί, διότι πας ένα αντικείμενό σου και σου δίνει κάποια χρήματα ώστε αργότερα -αν είναι- να το πάρεις πίσω κ.λπ. και το ίδιο και όταν κάνεις δάνειο σε μία τράπεζα -σου χρειάζεται-, αλλά ούτε ο τοκογλύφος, ούτε ο τραπεζίτης σού είναι συμπαθής, διότι είσαι αδύναμος και εκτεθειμένος απέναντί του. Το γεγονός δηλαδή ότι κάποιοι εκ των Εβραίων ασχολήθηκαν με τέτοιες δραστηριότητες, συνέβαλε επίσης στο αρνητικό κλίμα των χριστιανών απέναντί τους.
