Στον ζωροαστρισμό γίνεται μία συνεχής μάχη του Καλού με το Κακό. Ο ζωροαστρισμός έχει μία πλευρά, που συνδυάζεται με αυτή τη μάχη, που ακολουθεί και τα μετά θάνατον. Διότι, οι ψυχές των ανθρώπων μετά θάνατον δεν πεθαίνουν, παρά -ανάλογα με το πώς είχες συμπεριφερθεί στη ζωή σου- μετά θάνατον βρίσκεσαι σε τόπο είτε επαίνου είτε τιμωρίας. Οι ψυχές εκείνων, οι οποίοι συμμετέσχαν στη ζωή τους στη μάχη υπέρ του Καλού, μετά θάνατον θα βρεθούν σε υπέροχους κήπους. Αυτοί οι κήποι είναι κήποι στους οποίους ρέουν τα ύδατα και φύονται θαυμάσια δέντρα καρποφόρα και ανθούν φυτά. Αυτοί οι κήποι, οι περίκλειστοι, στην περσική γλώσσα λέγονται «παρντίς» (pardis), Παράδεισος, δηλαδή. Είναι περσική η λέξη «παράδεισος» και προέρχεται από τη σύλληψη του ζωροαστρισμού.
Έτσι, στον ζωροαστρισμό, οι άνθρωποι που μετέσχαν στη μάχη υπέρ του Καλού, μετά θάνατον οι ψυχές τους θα βρεθούν στον Παράδεισο. Εκείνοι οι οποίοι, όμως, μετέσχαν υπέρ του Αριμάν, του Κακού, τότε μετά θάνατον οι ψυχές τους θα βρεθούν σε βαριές δοκιμασίες και θα δοκιμαστούν με τη φωτιά.
Η φωτιά στον ζωροαστρισμό είναι κεντρικό σημείο. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τους ζωροάστρες «πυρολάτρες», διότι δίνουν μεγάλη σημασία στη φωτιά. Η φωτιά είναι καθαρτήρια, και ο ζωροαστρισμός, τουλάχιστον στον 6ο αιώνα π.Χ., θεωρεί ότι με έναν τρόπο τιμάς τον Αχούρα Μάζντα, τον Θεό δηλαδή, μόνο με τη φωτιά. Απορρίπτει κάθε άλλη θυσία.
Γι’ αυτό στον ζωροαστρισμό, ως φαίνεται, για μεγάλο διάστημα δεν υπήρχαν ναοί. Ο Θεός τιμώνταν μέσα σε φυσικά κοιλώματα της γης (σε σπήλαια κ.λπ.) και εκεί έκαιγε η αιώνια φλόγα. Φρόντιζαν οι ζωροάστρες να μη σταματήσει ποτέ η φλόγα. Μάλιστα, σε κάθε ζωροαστρικό σπίτι υπήρχε μια γωνιά στην οποία έκαιγε συνεχώς μια μικρή φλογίτσα -ένα καντηλάκι- ακριβώς διότι οι ζωροάστρες θεωρούν ότι με τη φωτιά τιμάς το θείο.
Στον ζωροαστρισμό υπάρχει μετά θάνατον ζωή, Παράδεισος και Κόλαση, και υπάρχει και τελική Κρίση. Διότι όταν το Καλό θα νικήσει, τότε θα υπάρξει μια τελική Κρίση των ψυχών και θα υπάρξει και Ανάσταση νεκρών. Υπάρχει όλη η σύλληψη που αργότερα θα γίνει δεκτή από πολύ μεγάλες μεταγενέστερες θρησκείες, όπως ο χριστιανισμός.
Στον ζωροαστρισμό υπάρχουν ιερείς. Ο Ζωροάστρης ή Ζαρατούστρα, οποίος γεννήθηκε από παρθένο όπως και ο Ιησούς, είχε το προνόμιο να έρθει σε επαφή και να συνομιλήσει με τον Αχούρα Μάζντα, δηλαδή ήταν προφήτης. Επομένως, έχουμε μια εξ αποκαλύψεως θρησκεία, η οποία και περιμένει την τελική Κρίση και την Ανάσταση των νεκρών. Σε κάποιες πλευρές της ζωροαστρικής σύλληψης, όταν θα είναι να έρθει αυτή η Κρίση, θα παρουσιαστεί ακόμα ένας «Ζαρατούστρα», που κι αυτός θα έχει προέλθει από άμωμη σύλληψη, που θα βοηθήσει στην πορεία των ανθρώπων στην τελική αυτή φάση. Έχουμε, δηλαδή, στον ζωροαστρισμό όχι μόνο την έννοια του προφήτη, αλλά και την έννοια του μεσσία και φυσικά την έννοια της άμωμης σύλληψης.
Στη ζωροαστρική θρησκεία έχουμε επίσης ιερείς. Οι ιερείς του ζωροαστρισμού είχαν πολύ μεγάλο κύρος και δύναμη. Ονομάζονταν «Μάγοι» -η λέξη «μάγος» προέρχεται από αυτή τη θρησκεία, είναι περσική. Οι Μάγοι του ζωροαστρισμού φύλαγαν την ιερή φλόγα, τιμούσαν τον Αχούρα Μάζντα, προΐσταντο των τελετών και επίσης ήταν πάρα πολύ καλλιεργημένοι. Θεωρούνταν εξαιρετικοί αστρονόμοι, γιατί παρατηρούσαν πολύ τα αστρικά φαινόμενα. Ο ζωροαστρισμός έχει ένα πάθος με την έννοια του φωτός, εξού και τα αστρικά φαινόμενα και οι επουράνιες πλευρές, οι οποίες εμπεριέχουν φως. Οι Μάγοι στην ουσία καθοδηγούσαν τους ανθρώπους στη μάχη του Καλού, ούτως ώστε να ενισχυθούν οι στρατιές του Αχούρα Μάζντα.
Το σχήμα του ζωροαστρισμού είναι το σχήμα και της σύλληψης του χριστιανισμού. Γι’ αυτό και στον χριστιανισμό υπάρχει η ιστορία της γέννησης του Ιησού, ότι δηλαδή κατά τη γέννηση του Ιησού, τον επισκέφθηκαν, παρακολουθώντας τα άστρα τρεις Μάγοι από την Περσία. Οι Μάγοι δεν ήταν μάγοι που έκαναν μαγικά, ήταν ιερείς του ζωροαστρισμού. Αυτοί, λοιπόν, οι Μάγοι που ήρθαν στον Χριστό, κατά τους θρησκειολόγους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συμμετοχή του ζωροαστρισμού σαν δώρα, δηλαδή, έφεραν οι Πέρσες στον χριστιανισμό τις συλλήψεις του ζωροαστρισμού, που συμμετέσχαν στη δημιουργία μιας μεγάλης θρησκείας, όπως είναι ο χριστιανισμός, που δημιουργήθηκε πριν 2000 χρόνια, ενώ ο ζωροαστρισμός δημιουργήθηκε πριν 3000 τουλάχιστον χρόνια, ίσως και πριν 4000 χρόνια από σήμερα.