Τα τέσσερα Πατριαρχεία βρίσκονταν στην ανατολή. Ο Πάπας της Ρώμης ήταν μόνος του, σε τεράστιες δυσκολίες, να προσπαθεί να ποιμάνει τους πιστούς του, οι οποίοι χειμάζονταν πραγματικά και για τους οποίους ήταν πολύ σημαντικός, ακόμα πιο σημαντικός απ’ ό,τι οι Πατριάρχες για τους χριστιανούς της Ανατολής για τον απλό λόγο ότι εκείνος εκπροσωπούσε τη μοναδική ζώσα όρθια Αρχή που έδενε τους κατοίκους με το παρελθόν τους, ενώ στην Ανατολή υπήρχε και ο αυτοκράτορας και οι πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες και τα πράγματα ήταν ομαλότερα και ευκολότερα.

Πάντως, ο Πάπας της Ρώμης δεν έπαυε να θεωρεί το αξίωμά του το υψηλότατο της Χριστιανοσύνης, διότι εξ αρχής η Έδρα αυτή του Πάπα, το Πατριαρχείο της Ρώμης, πίστευε ότι έχει τα πρωτεία ανάμεσα σε όλους τους άλλους χριστιανούς, λόγω της παρουσίας στην ίδρυση της Εκκλησίας εκεί του Πέτρου και το γεγονός ότι και ο Πέτρος και ο Παύλος μαρτύρησαν στις περιοχές αυτές. Και σταδιακά προσπαθεί, ακόμα και μέσα στις μεγάλες αυτές ανακατατάξεις, να προσελκύσει και άλλους χριστιανούς, να διαδώσει το μήνυμα του χριστιανισμού. Στον 5ο μ.Χ. αιώνα γίνεται ένα μεγάλο βήμα: μεταφράζεται η Καινή και η Παλαιά Διαθήκη στη λατινική γλώσσα. Είναι η ονομαζόμενη Vulgata.
Έτσι πλέον η Δύση κινείται με λατινική εκδοχή των ιερών κειμένων, που μέχρι τότε
πορεύονταν όλοι με την ελληνική εκδοχή των πραγμάτων, την ελληνική μετάφραση της
Βίβλου και τα Ευαγγέλια τα οποία γράφτηκαν στα Ελληνικά και ταυτοχρόνως παρουσιάζονται
οι ιεραπόστολοι οι οποίοι δρουν δυναμικά. Τέτοιος είναι ο Άγιος Πατρίκιος, ένας θερμός
χριστιανός ιεραπόστολος από την Αγγλία, ο οποίος δρα στην περιοχή της Ιρλανδίας και εκεί κερδίζει πολλούς πιστούς. Mέχρι σήμερα ο πιο αγαπημένος άγιος των Ιρλανδών είναι ο Άγιος Πατρίκιος. Και βέβαια, επίσης κινείται και προς τις περιοχές της Γαλλίας και εκεί διοικούν,
βρίσκονται, οι Φράγκοι —δηλαδή οι Γερμανοί— όπου αρχίζει να διαδίδεται η χριστιανική
πίστη.
Τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Κλόβις (Clovis), ο ηγεμόνας των Φράγκων της Γαλλίας, ασπάζεται
τον χριστιανισμό και έτσι γίνεται φανερό ότι τα γερμανικά φύλα σταδιακά μπαίνουν σε μία
τέτοια διαδικασία. Εξάλλου ήδη στον 4ο μ.Χ. αιώνα είχε παρουσιαστεί ένας ιεραπόστολος ελληνικής καταγωγής, ο Ουλφίλας, ο οποίος είχε γίνει χριστιανός, τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Αλλά είχε γίνει χριστιανός των απόψεων του Αρείου, με αποτέλεσμα αρκετές φυλές γερμανικές στις οποίες έδρασε ο Ουλφίλας -ανάμεσα στις οποίες και οι Βάνδαλοι- να γίνουν αρειανιστές χριστιανοί.
Ο Ουλφίλας έγραψε τα ιερά κείμενα. Δημιούργησε ένα αλφάβητο για να μπορεί να γράψει και να μπορούν να εξοικειωθούν οι Γερμανοί με τα ιερά κείμενα και σε αυτόν πιστώνεται η γραφή των Γερμανών, ακριβώς γιατί ήταν θερμός στην προσπάθειά του να περάσει το μήνυμα του χριστιανισμού μεταξύ γερμανικών φύλων. Αυτές οι ομάδες στις οποίες πέρασε ο χριστιανισμός μέσω του Ουλφίλα επηρέασαν άλλες διέδωσαν την αρειανική πλευρά.
Την κομβική διαφορά στα πράγματα θα κάνει το γεγονός ότι οι Φράγκοι, οι οποίοι λειτουργούσαν στο νοτιότερο τμήμα της ζώνης της δράσης των γερμανικών φύλων -σε αυτό δηλαδή που είναι βόρεια Ιταλία, νότια Γερμανία, ανατολική Γαλλία κ.λπ.-, σε αυτό το κομμάτι των Φράγκων, ο χριστιανισμός επίσης διαδόθηκε. Και από τους Φράγκους ηγεμόνες ο Καρλομάγνος έγινε όχι απλώς θερμός χριστιανός, αλλά επεδίωξε να στεφθεί ο ίδιος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους από τον ίδιο τον Πάπα.
[…] την ελληνική γραφή των ιερών κειμένων, όχι τη Vulgata (τη λατινική), γιατί θεωρούσε ότι τα Ελληνικά είναι η […]
[…] Βίβλο στα Αγγλικά (στη δημοτική αγγλική γλώσσα) από τη Vulgata (δηλαδή από τη λατινική εκδοχή του 4ου αιώνα μ.Χ.) και […]