Ο 19ος αιώνας ήταν για την Ευρώπη αιώνας ανακατατάξεων. Πολλές από αυτές τις πυροδότησε ο Μέγας Ναπολέων, ο οποίος ήταν ένας στρατηλάτης που ανέτρεψε τις ισορροπίες στην Ευρώπη και έκανε τον χάρτη της Ευρώπης πιο απλό. Όταν τέλειωσε ο κύκλος του Ναπολέοντα, χώρες περίπλοκες είχαν αναγκαστεί να ενωθούν.
Ο Ναπολέων στην πράξη συνέτριψε την προηγούμενη μορφή της Ευρώπης και δημιούργησε περισσότερο ενιαίες περιοχές, καθώς εκείνος τις είχε ενιαιοποιήσει με την κατάκτησή του, και τις είχε ενιαιοποιήσει με τον νομικό κώδικα, τον γαλλικό νομικό κώδικα, τον οποίον μετέφερε στις κτήσεις του, που έπαιξε μεγάλο ρόλο για τον εκσυγχρονισμό περιοχών της Ευρώπης, όπως ήταν η Αυστρία, όπως ήταν κάποια γερμανικά κράτη, όπως ήταν η Πολωνία, περιοχές της Ιταλίας, της Ισπανίας κ.λπ. Ο Ναπολέων λειτούργησε ως καταλύτης.
Βέβαια η ήττα του το 1815, στο Βατερλώ, στην περιοχή του Βελγίου, έδωσε μεγάλη χαρά στους αντιπάλους του (τον Ρώσο Τσάρο, τους Πρώσους ηγεμόνες, τους Αυστριακούς ηγεμόνες). Την ίδια στιγμή στην περιοχή της ανατολικής Ευρώπης, η Οθωμανική Αυτοκρατορία πνέει τα λοίσθια και σε αυτή συνωστίζονται οι Μεγάλες Δυνάμεις επίσης, καραδοκώντας να αντλήσουν κέρδη από τη διάλυσή της.
Η Ελλάδα έχει ήδη γίνει ανεξάρτητο κράτος. Τα υπόλοιπα τμήματα της Βαλκανικής παραμένουν υπό οθωμανικό έλεγχο, όμως η Σερβία και η Ρουμανία δεν είναι πλέον, διότι η Αυστρία ελέγχει τμήματα αυτής εδώ της περιοχής, και η Ρωσία τμήματα της Μολδαβίας και της Βλαχίας. Κρατάει εδάφη η Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Μικρά Ασία, σε τμήματα του Ιράκ, κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας και στις περιοχές της Αιγύπτου και της Λιβύης. Έχει χάσει την πρόσβασή της στην υπόλοιπη βόρεια Αφρική, όπου οι Γάλλοι το 1830 δημιούργησαν αποικίες.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία γνωρίζει, καταλαβαίνει, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, ότι πρόκειται να της αποσχιστούν ολόκληρες περιοχές, όπως και θα συμβεί με τη Βουλγαρία, με τη Ρουμανία, με
τη Σερβία λίγο αργότερα. Η Ελλάδα ξεκίνησε πρώτη αυτό το γαϊτανάκι, αλλά σταδιακά η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα καταρρεύσει.