Ο Χριστόφορος Κολόμβος

Το 1492, που συμβαίνει η νίκη του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας εναντίον των Αράβων, ένας παράξενος ναυτικός επιδιώκει να συναντήσει τη βασίλισσα Ισαβέλλα και ζητά επανειλημμένα ακρόαση, για να της εξηγήσει κάτι. Ήταν ο Χριστόφορος Κολόμβος. Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν Ιταλός, Γενοβέζος στην καταγωγή, πραγματικά άξιος και έμπειρος ναυτικός, ο οποίος είχε τη σκέψη ότι θα μπορούσε η Ισπανία να φτάσει στην Ινδία από άλλον δρόμο παρά από εκείνον τον οποίον επιχειρούσαν οι Πορτογάλοι, προς ανατολάς.

Όμως ο Κολόμβος πιστεύει ότι η Γη είναι στρογγυλή και πιστεύει ότι αν κινηθεί από τα
παράλια της Ισπανίας και της Πορτογαλίας (που βρίσκονται προς τον Ατλαντικό ωκεανό)
προς τα δυτικά, αν κινηθεί δυτικά, θα βρεθεί στις Ινδίες. Η Ισαβέλλα είναι λίγο επιφυλακτική, όμως, τον ακούει και καταλαβαίνει ότι δεν ζητάει και πολλά. Της ζητάει τρεις καραβέλες —επανδρωμένες και με τα απαραίτητα τρόφιμα εξοπλισμένες— για να κινηθεί, πιστεύοντας ότι θα φτάσει στον στόχο του.

Η Ισαβέλλα σκέφτεται ότι δεν έχει να χάσει και τόσα πολλά: άμα αυτή η αποστολή των τριών πλοίων καταστραφεί δεν θα είναι και τόσο μεγάλη η απώλειά της. Αυτοί οι ναυτικοί θα πνιγούν κάπου, αλλά αν πράγματι βρουν τις Ινδίες, κινούμενοι προς τα δυτικά, τότε θα είναι μεγάλη η εξέλιξη αυτή για το βασίλειό της. Ιδιαίτερα μάλιστα τώρα που οι Πορτογάλοι, συγγενικός αλλά ανταγωνιστικός λαός, είχαν προηγηθεί και πήγαιναν προς τις Ινδίες. Έτσι η Ισαβέλλα πράγματι παραχωρεί στον Κολόμβο τρεις καραβέλες επανδρωμένες και εξοπλισμένες με όλα τα απαραίτητα, μιας και ο Κολόμβος υπολόγιζε ότι δεν θα του πάρει και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να φτάσει στις Ινδίες.

Ο Κολόμβος είχε στη διάθεσή του πολύ ανακριβείς χάρτες, οι οποίοι βέβαια χάρτες -όπως είναι φανερό- δεν περιελάμβαναν μια ήπειρο ολόκληρη: την Αμερική. Κανείς ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι υπάρχει μία ήπειρος ανάμεσα στην Ασία και την Αφρική και την Ευρώπη. Ήταν αισιόδοξος επίσης ότι θα φτάσει στον στόχο του, διότι ρώτησε ναυτικούς και αλιείς από την περιοχή της Ισπανίας, την περιοχή της Πορτογαλίας.

Οι αλιείς στην Πορτογαλία φτάνουν πολύ βαθιά μέσα στις θάλασσες, ψαρεύουν μακριά, και τους ρώτησε: τι μπορούν να του πουν, τι πληροφορίες μπορούν να του δώσουν από τα πελάγη που έχουν διατρέξει, και του είπανε κάποιοι και τρομακτικές ιστορίες, ότι, πρόσεξε, σε κάποια φάση ανοίγει το πέλαγος, σε καταπίνει. Άλλοι του είπανε ότι, πρόσεξε, υπάρχει ένα σημείο του ωκεανού που βγαίνουν φίδια από τη θάλασσα και πιάνουν τις καρίνες των πλοίων και τα σταματούν και πνίγουν τα καράβια. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το δεύτερο ο Κολόμβος το συνάντησε: είναι η
Θάλασσα των Σαργασσών η οποία βρίσκεται κοντά στην Καραϊβική και τα παράλια της
Φλόριντα.

ΟΧριστόφορος Κολόμβος, στηριζόμενος και στο γεγονός ότι υπάρχει ένα ρεύμα θαλάσσιο, που φεύγει από τις ακτές της δυτικής Αφρικής και κινείται προς τα δυτικά, πίστεψε ότι —σαν καλός ναυτικός— θα πάρει αυτό το ρεύμα και το ρεύμα αυτό θα τον οδηγήσει στις Ινδίες. Έτσι έκαμε την περίφημη διαδρομή του· κινήθηκε προς τα Κανάρια Νησιά. Κινήθηκε από την Ιβηρική Χερσόνησο
προς τα Κανάρια Νησιά, από τα οποία περνά αυτό το ρεύμα που κινείται προς τα δυτικά.

Τα ρεύματα είναι πολύ σημαντικά για τους ναυτικούς, γιατί τους καθοδηγούν μέσα στο πέλαγος
και μπορούν να τα πάρουν και να βοηθηθούν ως προς την κίνηση. Έτσι, αυτό έκανε και ο
Κολόμβος: κινήθηκε παίρνοντας το ρεύμα. Το ρεύμα αυτό τον έφερε στην περιοχή της
Καραϊβικής.

Εκεί αποβιβάστηκε ευτυχισμένος ότι βρέθηκε στις Ινδίες και γι’ αυτό ονόμασε τους κατοίκους που βρήκε εκεί «Ινδιάνους». Και έτσι σήμερα υπάρχει ένα πρόβλημα, διότι Ινδιάνοι λέγονται οι αυτόχθονες κάτοικοι της ηπείρου της αμερικανικής, και Ινδοί οι κάτοικοι της Ινδίας. Στην αγγλική γλώσσα είναι Indians και οι δύο.

Έτσι, ο Κολόμβος πέτυχε στην αποστολή του. Αποβιβάστηκε, συνάντησε ανθρώπους,
συνάντησε πολιτισμούς, είδε καταστάσεις και γύρισε πίσω στην Ισπανία παίρνοντας μια
αντίστροφη διαδρομή, ακολουθώντας και πάλι ένα θαλάσσιο ρεύμα το οποίο οδηγούσε προς
τα ανατολικά και έτσι έφτασε, και πάλι με θαλάσσιο ρεύμα, στην Ευρώπη.

Σήμερα εκεί υπάρχει και το λεγόμενο «Τρίγωνο των Βερμούδων», όπου μέσα στον ωκεανό φύονται φύκια τα οποία κολλούν το ένα πάνω στο άλλο και καλύπτουν το βάθος του ωκεανού και δημιουργούν ένα πεδίο σαν λιβάδι μέσα στο οποίο κινούνται σαν φίδια αυτά τα φύκια δημιουργώντας μια μικρο-κατάσταση εκεί πέρα, ένα μικροκλίμα, διότι μέσα σ’ αυτά τα φύκια αναπαράγονται δισεκατομμύρια ψάρια και όλη η θάλασσα πάλλεται.

Οι ναυτικοί που του περιέγραψαν αυτήν την κατάσταση εκεί, φαίνεται ότι κάποιοι είχαν φτάσει κάποτε στη Θάλασσα των Σαργασσών, που δεν είναι τόσο μακριά από την Αμερική και όχι μόνο έφτασαν, αλλά και γύρισαν κιόλας. Κανείς δεν ξέρει τι έγινε πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε στην Αμερική το 1492 μ.Χ. Δεν κατάλαβε ότι έφτασε
στην Αμερική, ήταν βέβαιος ότι έφτασε στις Ινδίες. Γύρισε πίσω στην Ισαβέλλα και στον
Φερδινάνδο γεμάτος χαρά. Τους ανήγγειλε το καλό νέο. Στη ζωή του επανήλθε δύο φορές
και εξερεύνησε κάποια σημεία και πέθανε πιστεύοντας ότι έφτασε στις Ινδίες. Δεν κατάλαβε
ποτέ ότι έφτασε σε κάτι τελείως διαφορετικό, σε μια άλλη ήπειρο.