Ο Χίτλερ ήταν μια περίπλοκη προσωπικότητα. Από την στιγμή που μπήκε στην πολιτική ζωή το 1919, ήταν δραστήριος, αποφασισμένος, παρακολουθούσε την πολιτική όλου του κόσμου, είχε πραγματικά πολιτικό ενδιαφέρον και δύναμη ανάλυσης των πραγμάτων και επίσης ενδιαφερόταν πάρα πολύ για τα στρατιωτικά ζητήματα. Ο ίδιος, όπως είπαμε, είχε πολεμήσει στον πόλεμο, τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για αυτό και όταν θα έρθει η ώρα του πολέμου, μετά το 1939, ο Χίτλερ θα μετέχει ενεργά στις απoφάσεις στα πεδία των μαχών, πολλές φορές με επιτυχία, άλλες φορές όχι.
Ο Χίτλερ λοιπόν πήρε την εξουσία το 1933 με εκλογές. Αμέσως ξεκινά μία εντονότατη προπαγάνδα. Η πολιτική του είναι προσωποπαγής και η εξουσία την οποία δημιουργεί σταθερή. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας του είναι απαράμιλλοι. Είναι πολύ δυνατός ρήτορας και όποτε μιλά στον λαό, τον γερμανικό λαό, κάθε δεύτερη λέξη του είναι για τους εργάτες, είναι για τους αγρότες, είναι η λέξη «λαός». Και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι κάθε τους δεύτερη κουβέντα είναι για τον λαό, για τους αγρότες, για τους εργάτες. Και ο Χίτλερ πιστεύει ότι πρέπει να ενισχυθούν οι ντόπιοι βιομήχανοι και επιχειρηματίες, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να γίνουν επενδύσεις και μαζί με αυτό, τα πάντα στρέφονται γύρω από το Νationalsozialistische Partei (Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα) του οποίου ηγείται.
Δημιουργεί μεγάλες συγκεντρώσεις στις οποίες ομιλεί, σε όλη τη Γερμανία. Όλα γίνονται
οργανωμένα, το κόμμα του Χίτλερ, η νεολαία του Χίτλερ, και υπάρχει συνεχής επίδειξη της
δύναμης, η οποία όμως δεν είναι τυχαία. Είναι μία δύναμη η οποία στηρίζεται στις δράσεις του Χίτλερ σε πολλά σημεία. Ο Χίτλερ απέκτησε τεράστια λαϊκή υποστήριξη, όχι εξαρχής αλλά σταδιακά. Φυσικά, όσοι ήταν αντίπαλοί του χάθηκαν από προσώπου γης, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των
Γερμανών λάτρεψε αυτόν τον άνθρωπο, λάτρεψε τον Χίτλερ διότι έκανε ό,τι τους υποσχέθηκε.
Τι έκανε; Άλλαξε την οικονομία της Γερμανίας. Η οικονομία της Γερμανίας εκτοξεύτηκε. Αρνήθηκε να ακολουθήσει κάθε οροφή που είχε μπει και κάθε περιορισμό που είχε τεθεί στη Γερμανία από τη συνθήκη των Βερσαλλιών. Έδωσε μεγάλη έμφαση στα δημόσια έργα.
Η Autobahn (άουτομπαν) της Γερμανίας είναι έργο, στη βάση του, του Χίτλερ. Η Γερμανία
μέσα σε ελάχιστο χρόνο νοικοκυρεύτηκε, οργανώθηκε, μειώθηκαν δραματικά τα ποσοστά της ανεργίας. Η ανεργία στη Γερμανία στη δεκαετία του ‘20 και του ‘30, και μέχρι την άνοδο του Χίτλερ ήταν πολύ ψηλά, αλλά μετά μειώθηκε εξαιρετικά διότι, ανάμεσα στα άλλα, όχι μόνο αναπτύχθηκε ο γεωργικός τομέας εξαιρετικά, αλλά και ο βιομηχανικός τομέας. Η Γερμανία ήταν μία χώρα πολύ μεγάλης βιομηχανικής δύναμης έτσι κι αλλιώς, και πριν τον πόλεμο και μετά τον πόλεμο και στον Μεσοπόλεμο, αλλά ήταν κολοβωμένη.
Τώρα, εκτοξεύεται κυριολεκτικά η βιομηχανική της παραγωγή και επομένως δημιουργούνται θέσεις εργασίας και εκτός αυτού, ο Χίτλερ δίνει έμφαση στην πολεμική βιομηχανία που επίσης ασχολούνται πολλά χέρια — η οποία βέβαια πολεμική βιομηχανία ήταν εκτός των προβλέψεων της συνθήκης των Βερσαλλιών αλλά εκείνος αδιαφορεί και την προχωρεί. Προχωρεί στη δημιουργία συστήματος πρόνοιας για τους εργάτες των εργοστασίων. Η θέση των εργατών των εργοστασίων βελτιώθηκε πάρα πολύ, οι προβλέψεις για οργανωμένες διακοπές των παιδιών, των ίδιων, για τη νοσοκομειακή περίθαλψη, την περίθαλψη υγείας, το σύστημα συντάξεων.
Όλα αυτά οργανώθηκαν με προσοχή από πλευράς της κυβερνήσεως των Ναζί και χαρακτηριστικό της στάσης του Χίτλερ απέναντι στα πράγματα είναι ότι θέλησε ο κάθε Γερμανός να έχει, κάθε γερμανική οικογένεια αν ήταν δυνατόν να έχει, το δικό της αξιόπιστο, γερό αυτοκίνητο και παρήγγειλε στον καλύτερο μηχανικό αυτοκινήτων της Γερμανίας, τον Φέρντιναντ Πόρσε (Ferdinand Porsche), να σχεδιάσει ένα αυτοκίνητο το οποίο και του το υπαγόρευσε στα “θέλω”. Έτσι προέκυψε ο περίφημος σκαραβαίος της Volkswagen. Δεν είναι τυχαία και η ονομασία «Volkswagen» γιατί στη Γερμανία του Χίτλερ όλα είχαν το πρόσημο «Volk», δηλαδή «λαός»: το αυτοκίνητο του
λαού. Το μόνο που σκέφτονταν οι εθνικοσοσιαλιστές, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, ήταν το
καλό του λαού.
Βέβαια, δίπλα σε αυτά υπήρχε και η παράνοια της καθαρής Αρίας φυλής και φυσικά υπήρχε η δράση εναντίον των Εβραίων. Στη Γερμανία του Χίτλερ, από το 1935 αρχίζουν να φαίνονται οι προθέσεις του ναζιστικού κόμματος. Αρχίζουν δράσεις εναντίον των Εβραίων με μία αφορμή, που κατά κάποιον τρόπο προκλήθηκε, καταστρέφονται οι συναγωγές, χιλιάδες συναγωγές και καταστήματα Εβραίων, «Η Νύχτα των Κρυστάλλων», όπως λέγεται, και σταδιακά το πράγμα αρχίζει να βαραίνει. Απαγορεύεται στους Εβραίους μαθητές να βρίσκονται στις ίδιες τάξεις με τους Γερμανούς μαθητές και τους Εβραίους δασκάλους να διδάσκουν Γερμανόπουλα μη εβραϊκής καταγωγής, δηλαδή αρχίζουν να αποκλείονται οι Εβραίοι από τη δημόσια ζωή.
